Bob van Vliet las de nieuwe onderwijsvisie van de TU Delft en ergerde zich enorm. Waar maakt hij zich zo druk over?

De sceptische reacties van studenten die van ontwerpdocent Bob van Vliet moeten leren tekenen en schetsen met de hand, wuift hij altijd weg. Kwestie van oefening, is zijn overtuiging. Tot hij iemand tegenkomt voor wie dat écht niet opgaat.

Voor het uitwisselen van argumenten in een publiek, beredeneerd debat moet je niet in Delft zijn, schrijft columnist Bob van Vliet. Hij begint er cynisch van te worden.

De academische gemeenschap in Delft oefent zich te weinig in het voeren van een kritisch, beargumenteerd en respectvol debat. Zo kwijnt de academische vrijheid weg, betoogt columnist Bob van Vliet. Hij roept hoogleraren en anderen in hoge posities op om het voortouw te nemen.

Meer dan elders op de TU Delft hebben ze bij Bouwkunde door wat het betekent om academisch met je vakgebied bezig te zijn, ontdekte Bob van Vliet. Daarbij hoort dat je mogelijkheden verkent die in de huidige maatschappij totaal onrealistisch zijn.

Columnist Bob van Vliet vindt een uitspraak van collegevoorzitter Tim van der Hagen zó schadelijk dat hij van gekheid niet weet hoe hij erover schrijven moet.

Columnist Bob van Vliet vindt dat decanen en directeuren actiever moeten bijdragen aan het publieke debat over controversiële kwesties.

Columnist Bob van Vliet is uitgeroepen tot ‘Most Sustainable Teacher’ van 2023. Naast blijdschap voelt hij ongemak bij deze erkenning van zijn onderwijs en activisme.

Hoe mooi techniek ook is, het kan niet elk probleem weg toveren, zegt Bob van Vliet. In zijn lessen geeft hij ook aandacht aan de grenzen, al is het maar in de pauze.

In gesprekken over de noodzaak van klimaatonderwijs, valt Bob van Vliet iets wonderlijks op in de reactie van veel collega’s. Niet verrassend, wel zorgelijk, vindt hij.

Bob van Vliet ergert zich aan de opstelling van het college van bestuur over de wensen van een actiegroep om te stoppen met fossiele financiering.

De TU zou het moeten toejuichen dat studenten zich kritisch en maatschappelijk bewust opstellen, in plaats van het te betreuren als ze actie voeren, stelt Bob van Vliet.

Als de TU keuzevakken over kunstmatige intelligentie en ondernemerschap kan pushen, waarom doet ze dat dan niet voor klimaatonderwijs, vraagt columnist Bob van Vliet zich af.

Pro-tip voor iedereen die tegen een klimaatdepressie aan hikt: niet kort na het zien van Bo Burnham’s Inside Andreas Malm’s How to Blow Up a Pipeline lezen.

Vanuit het idee dat er op een publiek instituut publieke discussie en dus publieke kritiek hoort te zijn, neemt Bob van Vliet graag anderen de maat. Maar heeft dat wel effect?

Waarom zit er tussen die tienduizenden Delftse studenten geen één die zichzelf ergens aan vast plakt en defossilisering van het curriculum eist, vraagt Bob van Vliet zich af.

Een ‘consultatieronde’ over een ingrijpend besluit dat al vast lijkt te liggen, Bob van Vliet vindt het een gemiste kans. Hij bespeurt gelatenheid en cynisme om zich heen.

Discussies over studenten leiden vaak tot generalisaties over ‘de student van tegenwoordig’ en wat er mis is met die nieuwe generatie. Bob van Vliet heeft er moeite mee.

Studenten leren reflecteren is een goed initiatief, maar het gaat om een ander soort reflectie dan waar Bob van Vliet aan dacht. Hij heeft er een dubbel gevoel over.

Columnist Bob van Vliet ziet zijn eigen falen als docent onder ogen. “Studenten zijn geen leeg vat. Het zijn mensen. Allemaal ándere mensen.”

De druk waar docenten en onderzoekers aan universiteiten onder staan, is geen individuele ervaring, maar een structureel probleem. Erken dat, schrijft Bob van Vliet.

Een nieuwe commissie ontwikkelt een nieuwe visie op onderwijs, met in het achterhoofd de ervaringen uit de pandemie. En wie werd daarvoor gevraagd? Columnist Bob van Vliet.

Waarom geven we eigenlijk cijfers, vraagt columnist Bob van Vliet zich af. Hoe langer hij erover nadenkt, hoe minder goede redenen hij ziet.

Columnist Bob van Vliet weet vrij zeker dat zijn Engels bovengemiddeld is. Maar hij realiseert zich ook dat hij in het Engels veel minder nuance tot zijn beschikking heeft.

Onderwijs geven is persoonlijk en afhankelijk van de interactie tussen docent en student, beseft Bob van Vliet. Dat kun je niet standaardiseren.

‘Creating impact for a better society’ is de TU-missie. Maar wat is ‘beter’ en voor wie? Gezien de geschiedenis past volgens columnist Bob van Vliet meer reflectie.

Columnist Bob van Vliet wil niet terug naar fysieke colleges en voelt zich daar schuldig over. “Voor zó’n grote groep kan ik mijn ding beter online.”

Dat het onderwijs het afgelopen jaar soms beter was, komt niet door hippe digitale middelen, maar door goede docenten, schrijft columnist Bob van Vliet.

Twaalf jaar van tijdelijke contracten duurde het voordat columnist Bob van Vliet een vaste aanstelling kreeg aan de TU Delft. Voor zijn lotgenoten hoopt hij op beterschap.

Columnist Bob van Vliet hekelt het gebrek aan transparantie over de raad van toezicht van de TU Delft. Hij komt tot een verstrekkende conclusie.

Columnist Bob van Vliet bepaalt liever zelf wat software en interfaces kunnen, in plaats van zich te voegen naar wat de techgiganten hebben bedacht. Hij blijkt niet de enige.

Bob van Vliet geeft het liefst les in ruimtes waar hij zelf de tafels mag verschuiven. Hetzelfde geldt voor online lesgeven, maar dat is lastig met Zoom en Teams.

Nederland of China: waar telt in techniekstudies persoonlijke ontwikkeling echt mee? Uit de vakkenlijsten van Chinese studenten doet columnist Bob van Vliet inspiratie op.

Het schrijven van deze column viel Bob van Vliet zwaar. De coronacrisis begint zijn tol te eisen. “Het lijkt me gezond om toe te geven dat het allemaal even te veel is.”

Vorige week stapte ik op de faculteit in de lift, en terwijl de deuren dicht gingen, hoorde ik nog net vanaf de gang: ‘Hé, gaaf! Dat was Bob in het echt! Zag je dat?’

Was de game waarmee de TU het collegejaar opende stiekem bedoeld als radicale satire? Waar is het debat op deze overwerkte universiteit, vraagt columnist Bob van Vliet.

Bob van Vliet waant zich meer werknemer bij een groot bedrijf dan docent aan een universiteit. De centraal genomen besluiten van het cvb geven hem geen gevoel van community.

Cijfers uitdelen, het blijft lastig. Bij een verontwaardigde reactie van een student, wil Bob van Vliet nog wel eens gaan twijfelen aan zijn eigen beoordelingsvermogen.

Bob van Vliet is het zat. Hij mist het persoonlijke contact met zijn studenten en vraagt zich af of er wel voor alles een digitaal alternatief moet komen.

In een crisis grijp je het eerste gereedschap dat voorhanden is. Bob van Vliet ziet met lede ogen aan hoe enthousiast iedereen de software omarmt van datahongerige bedrijven.

De manier waarop docenten de cijfers voor een groot ontwerpvak bepalen is elk jaar een recept voor een fantastische sessie. Wat als we dat filmen en online zetten?

Een documentaire brengt Bob van Vliet terug naar zijn kinderwens om agent te worden. Hoe zou de politieacademie verschillen van de universiteit?

Bob van Vliet heeft een nieuwe held: Ingrid Robeyns. De voorvrouw van WOinActie kwam naar Delft om de universiteit op haar verantwoordelijkheid te wijzen.

Volgens columnist Bob van Vliet leidt de aandacht voor diversiteit en haar veronderstelde voordelen de universiteit af van de fundamentele waarden die ze hoort te dienen.

Columnist Bob van Vliet is altijd graag weer even student. Maar juist nu het een keer écht belangrijk is, merkt hij hoe lastig het is om goed naar je docent te luisteren.

Columnist Bob van Vliet vindt het teleurstellend dat het college van bestuur geen verantwoording aflegt voor zijn rol in de bezuinigingen op collega-universiteiten.

Columnist Bob van Vliet laat zich tijdens zijn ziekteverlof inspireren door klassieke Oosterse wijzen.

Geld weghalen bij andere studierichtingen en aan bètastudies geven? Columnist Bob van Vliet gelooft er niet in. Waarom niet samen optrekken voor een sterkere wetenschap?

Herstellen van een hartstilstand is toch echt iets heel anders dan verplicht vakantie houden, ontdekt 3mE-docent Bob van Vliet.

“Niet schrikken.” Als iemand een column inlevert met deze woorden erbij, dan weet je dat er iets aan de hand is. Lees het relaas van 3mE-docent Bob van Vliet.

Morgen is de grote nationale onderwijsstaking. Ik ben erbij. Autoreply aan, boterham in de rugzak, op naar het Malieveld. Wie gaat er mee?

De Nashville-discussie (of het gebrek daaraan) maakt volgens columnist Bob van Vliet duidelijk dat openbaar en goed beargumenteerd debat ver te zoeken is op de TU Delft.

Bob van Vliet vindt dat je op een TU geen wereldbeeld kunt hebben waarin dingen voorbestemd zijn. Een religieuze kijk op techniek en vooruitgang is in zijn ogen gevaarlijk.

Zou het feit dat studenten belangrijke kennis relatief kort na het halen van een toets alweer kwijt zijn, niet tot meer reflectie moeten leiden, vraagt Bob van Vliet zich af.

We ondergraven onze betrouwbaarheid als technische universiteit wanneer we meegaan in de pseudo-objectieve schijnnauwkeurigheid van ranglijsten, vindt Bob van Vliet.

Onze nieuwe columnist Bob van Vliet vraagt zich af hoe hij ooit heeft gekund zonder het feedbackformulier dat hij nu wekelijks onder de neus van zijn studenten duwt.

Not guilt, but awareness and openness. According to Bob van Vliet, teacher at the Faculty of 3mE, this is necessary to stop negative cultural stereotypes and and to help create a more inclusive campus. He wrote this letter.