De enige concrete acties uit het Veranderplan voor sociale veiligheid op de TU Delft zijn preventief, communicatief en therapeutisch van aard, ziet columnist Jan van Neerven. Het kan ook anders, zag hij op een universiteit in het buitenland.

Lid zijn van de Delftse universiteitsgemeenschap zou niet alleen moeten betekenen dat je toekijkt vanaf de zijlijn, maar dat je daadwerkelijk mag deelnemen. Dat gebeurt nu niet, schrijft columnist Alex Nedelcu. ‘Besluiten die ons raken worden sowieso genomen, met of zonder ons.’

Delta herpubliceert vandaag een onderzoeksartikel over sociale onveiligheid bij het Innovation and Impact Centre. Het verscheen op 15 april. De redactie verwijderde het nog diezelfde dag, onder protest. In dit stuk licht hoofdredacteur Saskia Bonger de achtergronden bij de herpublicatie toe. Alles hieraan is ongebruikelijk. Dat geldt ook voor deze toelichting, die bij hoge uitzondering wat persoonlijker van toon is. Maar dat is onvermijdelijk, als je zelf deel van het nieuws wordt.

Columnist Birgit van Driel ergert zich aan de houding van de activisten op de campus. Haar boodschap aan hen: bedenk een andere strategie om je gesprekspartner te overtuigen.

Student Mirte Brouwer heeft een haat-liefdeverhouding met haar laptop. Natuurlijk kun je tijdens je studie niet zonder, maar mag het misschien een onsje minder? Ze pleit voor wat minder tijd op het scherm en wat meer tijd in de echte wereld.

Dap Hartmann houdt van boeken. Hij pleit voor een grootschalige bibliotheek op de campus waar studenten en medewerkers boeken kunnen doneren of meenemen, in plaats van het kabouterbiebje dat laatst is omgezaagd.

Student-columnist Bas Rooijakkers neemt afscheid van de TU en van zijn lezers. In zijn laatste column zet hij op een rijtje wat er op de TU is veranderd (het studentenactivisme) en hetzelfde is gebleven (het cvb).