In memoriam: Erik van Leeuwen

Erik van Leeuwen trad in 2001 in dienst bij TU Delft als senior jurist bij de stafdienst van het College van Bestuur, destijds Bestuurlijke en Juridische Zaken geheten. Eerder was hij gerechtssecretaris bij de Rechtbank in Den Haag geweest. Erik was mr. en drs.; hij had niet alleen rechten, maar ook economie gestudeerd. Hij was dus een van de weinige juristen die behalve van letters, ook van cijfers verstand had. Dat laatste wist hij om te zetten in een florerende aandelenportefeuille, iets waar hij trots op was.

Als jurist was Erik thuis in veel rechtsgebieden, waaronder aanbestedingsrecht en vastgoedrecht.  Hij ontpopte zich als een uitmuntend civilist op basis van wetgeving en jurisprudentie, bracht structuur in complexe dossiers en kwam met haarscherpe analyses en heldere adviezen. Erik stond bekend om zijn uitstekende pen. Hij kon als geen ander een memo van A tot Z in een heldere, compacte structuur gieten en van juridisch relevante informatie voorzien. Ook was hij jarenlang adviserend lid van de CCFO, de adviescommissie voor het toekennen van tegemoetkomingen aan studenten in een bestuursfunctie of die door overmacht studievertraging opliepen.

In april 2003 werd Erik benoemd tot Functionaris Gegevensbescherming (FG); een rol die hij jarenlang naast zijn werk als juridisch adviseur vervulde. In oktober 2023 werd hij fulltime FG, waarna hij erin slaagde het toezicht op gegevensbescherming, dat tot dan toe vooral ad hoc plaatsvond, systematisch in de organisatie te verankeren. Erik werkte bij de directie Legal Services, maar ging op veel plekken in de organisatie de samenwerking met collega’s aan.

Erik werd behalve als zeer competent jurist, alom beschouwd als een vriendelijke en behulpzame collega met een gezond relativeringsvermogen. Collega’s mochten hem graag. Hij werd gewaardeerd om zijn plezierige manier van samenwerking, zijn collegialiteit en de uitgestoken hand over de grenzen van de afdelingen heen, maar ook om de fijne gesprekken, zijn bijzondere humor en de gezellige praatjes bij de koffiemachine.

Erik was een fervent fietser: hij fietste in elk weertype van Scheveningen naar Delft en terug. Dat deed hij dagelijks, want Erik was geen thuiswerker, maar zat het liefste op kantoor, ook in coronatijd. Daarnaast was vliegen zijn grote passie en nadat hij eenmaal zijn brevet had gehaald, heeft menig collega naast hem in de cockpit mogen zitten.

Erik was al enkele jaren ziek, maar hij wilde niets weten van een ziekmelding en bleef zo lang mogelijk aan het werk. Dat wilde hij zelf ontzettend graag. Erik is daarom tot kort voor zijn dood nog aan het werk geweest vanuit een groot verantwoordelijkheidsbesef en in de wetenschap dat hij een verschil kon maken.