Na publicatie van het inspectierapport schiet de TU te snel in de aloude rol van probleemoplosser, met de rug naar het verleden en de deuren dicht. Als we echt een sociaal veilige universiteit willen, dan kunnen we dat niet laten gebeuren, schrijft hoofdredacteur Saskia Bonger in dit commentaar.
28 maart zou voor Delta een belangrijke dag worden: rector magnificus Tim van der Hagen zou – na bijna vier weken – een interview geven over het snoeiharde rapport van de Inspectie van het Onderwijs dat op 1 maart verscheen en alles wat daarmee samenhing. Ook zou er die dag over hetzelfde onderwerp een vergadering zijn van de ondernemingsraad (or) en de studentenraad (sr) met het college van bestuur (cvb).
Or en sr hadden zich in eerdere statements zeer kritisch uitgelaten over het handelen van het cvb. Vooral het voornemen om de inspectie voor de rechter te dagen, was hen in het verkeerde keelgat geschoten. En dat terwijl ze zich juist zeiden te herkennen in wat de inspectie had geconstateerd, namelijk dat de organisatie tot op het hoogste niveau tekort was geschoten bij het borgen van de sociale veiligheid. Interview en vergadering zouden mooie kansen zijn voor het cvb om publiekelijk rekenschap af te leggen.
Maar helaas dreigt 28 maart helemaal geen belangrijke dag te worden. Niet voor Delta en vooral niet voor de transparantie. Het interview met de rector heeft Delta afgezegd (gelukkig hadden we nog wat achter de hand), nadat hij liet weten alleen vragen over de toekomst te willen beantwoorden. En de vergadering van medezeggenschap en cvb zal grotendeels achter gesloten deuren plaatsvinden. Vooral om Delta buiten te houden, hebben wij ons laten vertellen door or-voorzitter Ronald Kuil.
‘Wij staan daar namens de hele TU-gemeenschap om aan hen onafhankelijk verslag te doen’
Het was de TU Delft zelf die ons heeft uitgenodigd om over het inspectierapport te schrijven. Niet dat we zo’n uitnodiging nodig hebben, maar het geeft wel extra energie. Op 29 februari kregen we een kans die we met beide handen hebben aangegrepen. Die dag, een dag voordat de TU het inspectierapport zou publiceren, mochten wij het onder embargo lezen om er daarna over te kunnen publiceren.
Intussen zijn we vele artikelen verder. Daarin hebben we geprobeerd de zaak van zoveel mogelijk kanten te belichten en hebben we vele feiten en meningen de revue laten passeren. Het college van bestuur en de raad van toezicht hebben we nog bijna geen vraag kunnen stellen, maar op 28 maart zou dat in ieder geval deels veranderen.
Het is spijtig dat dat nu niet of nauwelijks doorgaat. Het enige dat ons rest is een openbaar deel van de verder besloten vergadering van sr, or en cvb. Het openbare deel zal dertig minuten duren, het besloten deel dat eraan voorafgaat negentig minuten. Op aandringen van de sr, die zijn eigen achterban erbij wil hebben, kan Delta dan toch even aanwezig zijn, maar wat valt er dan nog op te tekenen?
Zouden de medezeggenschap en het cvb zich realiseren dat het niet om Delta gaat? Hoezeer het ook onze journalistenego’s streelt om genoemd te worden, wij zijn niet de enigen die buiten moeten wachten. Wij staan daar namens de hele TU-gemeenschap om aan hen onafhankelijk verslag te doen, om helderheid te verschaffen in een explosief dossier dat ieder lid van die gemeenschap raakt. Medewerkers en studenten zullen daarvan nu goeddeels verstoken blijven, terwijl hun invloed al zo klein is.
De rector wil vooruitkijken, dat weten we nu. Maar waarom gaan ook anderen met de rug naar het verleden staan? Er zijn fouten gemaakt die om verantwoording richting alle medewerkers en studenten vragen, omdat ze hen direct aangaan. De inspectie verwijt de TU Delft wanbeheer, het zwaarst mogelijke predicaat in haar vocabulaire, overgenomen door de demissionair minister.
Dat is een ongekend gegeven voor een academisch instituut, want dat is toch wat we nog steeds zijn? Ik vraag het omdat ik in dit dossier de wetenschappelijke houding mis, bij bestuur en medezeggenschap. Er komen bijeenkomsten voor medewerkers, studenten en alumni waarin zij ideeën mogen spuien over hoe het beter moet op de TU. Moeten we als kwakzalvers medicijnen toedienen aan een doodzieke patiënt voordat de diagnose is gesteld?
‘Wie wil dat er structureel iets verandert op de TU Delft zal zijn onvrede moeten uiten’
Die diagnose kunnen we alleen stellen als we een open dialoog voeren, waarin heden en verleden er mogen zijn met alle ongemakkelijke kritiek die erbij hoort. De columns, ingezonden brieven en de rest van Delta’s dossier over het inspectierapport zijn daar voorbeelden van. De rector roept zelf op tot het delen van verhalen, collegelid Marien van der Meer deed dat zelfs al, maar weten ze ook hoeveel mensen contact met Delta leggen, vaak anoniem omdat ze zich niet veilig weten? Geef hen eerst een stem.
We schieten echt te snel in de aloude rol van probleemoplossers. Het lukt de medezeggenschap en het bestuur vooralsnog niet zichtbaar om daaruit te breken. Wie wil dat er structureel iets verandert op de TU Delft zal daarover zijn onvrede moeten uiten. Dat dat kan en werkt, laat de eerdere petitie van TU-medewerkers tegen de rechtsgang zien.
Laat openbaarheid een eerste stap zijn om de TU vooraanstaand te maken op het gebied van sociale veiligheid, zoals het cvb dat zo graag zegt te willen.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
s.m.bonger@tudelft.nl
Comments are closed.