Jenna Pfeifer
columnist
Jenna Pfeifer is promovendus in de biomechanica en cognitieve robotica aan de faculteit Werktuigbouwkunde. Haar onderzoek richt zich op de effecten van technologie op eenzaamheid onder jongeren. Jenna schrijft om de wereld beter te begrijpen door te proberen twee perspectieven samen te voegen: het wetenschappelijke en het poëtische.
Op de TU Delft Education Day beseft Jenna Pfeifer hoe belangrijk verbinding is. Dat als we ons gezien en veilig voelen, onze geest zich kan openstellen voor nieuwe ideeën.
Waarheid en leugen staan niet altijd tegenover elkaar, denkt Jenna Pfeifer. Een leugentje om bestwil is een aanvaardbaar sociaal smeermiddel, een ruimte tussen eerlijkheid en compassie.
Geen enkele dataset kan ooit de complexiteit weergeven van wat mensen meemaken. En misschien maakt dat mysterie dat we vragen blijven stellen, kijken en luisteren, stelt Jenna Pfeifer.
Intuïtie speelt een grote rol in alle wetenschappelijke vooruitgang, schrijft Jenna Pfeifer, maar je kunt er niet blind op vertrouwen. We moeten haar daarom verstandig gebruiken.
Zou een groot taalmodel zoals GPT-4 ooit poëzie kunnen schrijven, vraagt Jenna Pfeifer zich af. Zij denkt dat we niet bang hoeven te zijn voor de opkomst van AI in ons creatieve leven.
Nu de lente is aangebroken, realiseert Jenna Pfeifer zich dat niets blijvend is. We zitten gevangen tussen wie we waren en wie we zullen worden. En dat is waar de mogelijkheden liggen.
Een blijvende cultuurverandering op de TU kan niet alleen afhangen van slachtoffers van sociale onveiligheid die zich uitspreken. De gemeenschap moet wangedrag actief veroordelen, schrijft columniste Jenna Pfeifer in haar eerste Delta-column.
