Jouw weg naar de Olympische Spelen was niet gemakkelijk. Begin september werd je uit het nationale team gezet en moest je op zoek naar een nieuwe plek om te trainen. Wat is er sindsdien gebeurd?
“Ik ben deels teruggekeerd naar mijn oude club, WVZ in Zoetermeer, en deels gaan trainen bij Feijenoord Albion Zwemclub in Rotterdam. Sinds februari train ik voltijds in Rotterdam. De club hanteert een andere trainingsideologie dan het nationale team. In Nederland zijn we gewend om veel meters op een langzamer tempo te maken. Bij Albion maak ik minder meters maar ga ik veel harder. Het is explosiever, gericht op snelheid. Die manier van trainen heeft voor mij goed uitgepakt.”
Heb je altijd geloofd dat je de Spelen zou halen?
“Op het moment dat ik uit het nationale team werd gezet was kwalificatie voor de Spelen erg ver weg. Pas toen ik bij Albion ging trainen werd het realistisch. Ik zette grote stappen en had goede hoop dat ik me zou kwalificeren voor de estafetteploeg. Maar op het moment dat het moest gebeuren (tijdens de Eindhoven Qualification Meet in april, red.) was ik ziek. Ik heb wel gezwommen, maar zette geen goede tijd neer.”
‘Ik moet door wedstrijden en trainingskampen veel tentamens missen’
Dat deed je onlangs tijdens het Nederlands kampioenschap in Amersfoort wel. Het was je laatste kans om je te kwalificeren. De olympische limiet voor de 100 vrij is 48,34 seconden. Jij had nog niet onder de 48,69 seconden gezwommen, maar tikte tijdens het NK in 48,14 seconden aan. De op twee na snelste Nederlandse tijd ooit. Waar kwam dat ineens vandaan?
“De race ging heel lekker. Ik ging hard, verzuurde niet en lag al snel tien meter voor op de nummer twee. Toen ik als eerste aantikte en opkeek naar het bord met uitslagen zag ik alleen mijn tijd. Tweetiende onder de olympische limiet. Ik kon het niet geloven. Het was zo’n opluchting! Tijdens deze race viel alles op zijn plek.”
Wat heeft je gemotiveerd om ondanks tegenslagen door te gaan?
“Het is heel simpel: ik wilde naar de Spelen. Dan doe je er alles aan om elke training, elke wedstrijd het beste uit jezelf te halen.”
Wat verwacht je van de Spelen?
“Eerlijk gezegd weet ik niet goed wat ik kan verwachten. Ik ben nog nooit naar een wereldkampioenschap geweest, dus ik heb geen idee hoe het er bij zo’n groot toernooi aan toe gaat. Ik ga vooral heel erg genieten.”
Hoe schat je je kansen in?
“Individueel wordt het lastig om de finale te halen. Als ik een nieuw persoonlijk record zwem, zit een plek in de halve finale er misschien in. Met het estafetteteam hebben we meer kans. We kunnen de finale bereiken en misschien zelfs een medaille veroveren.”
Je studeert werktuigbouwkunde. Hoe combineer je studie en sport?
“Niet. Het is vrijwel onmogelijk. Ik zit nu in mijn vierde jaar en zou nu klaar kunnen zijn, maar ik moet door wedstrijden en trainingskampen veel tentamens missen. De faculteit Mechanical Engineering maakt geen uitzonderingen, want het is mijn keuze om te zwemmen. Als ik dit kwartaal nog twee vakken haal, zou ik volgend jaar mijn bachelor kunnen halen. Dat betekent wel dat ik een trainingsstage met de olympische selectie moet overslaan om tentamens te maken. Dat is voor hen niet fijn, maar als ik tentamens heb dan maak ik die. Ook nu.”
Je vriendin, zwemster Tessa Giele, gaat ook naar de Spelen. Hoe is het om het topsportleven met haar te delen?
“Ongelooflijk, de cirkel is rond. Wij hebben de laatste twee jaar alles samen meegemaakt. We verhuisden samen naar Amsterdam voor het nationale team, werden eruit gezet en verhuisden samen weer terug naar Rotterdam. Om dan samen het einddoel, de Olympische Spelen, te halen… het kan niet beter.”
Comments are closed.