Bij de vorige Spelen in Tokio ging je mee als reserve. Wat is je huidige status bij de ploeg?
“In Tokio heb ik uiteindelijk twee wedstrijden mogen spelen, waaronder de kwartfinale. Sindsdien is er veel veranderd. Meerdere jongens zijn gestopt en onder een nieuwe bondscoach bouwen we aan een nieuw team. De afgelopen periode heb ik veel gespeeld, maar garanties op een basisplaats heb je nooit.”
Wat verwacht je van Parijs?
“Ik probeer er met zo min mogelijk verwachtingen in te gaan. Mensen zeggen dat het nog veel groter is dan je je kunt voorstellen. Op deze Spelen zijn publiek en media veel dichterbij, ik ben benieuwd hoe dat zal zijn.”
Waar kijk je het meeste naar uit?
“De openingsceremonie lijkt me heel vet, met een boot over de Seine dwars door de stad. Ik hoop dat ik daarbij mag zijn. Ook zou ik graag de sterren van het Amerikaans basketbalteam ontmoeten. Al denk ik niet dat zij in het Olympisch dorp verblijven, dus de kans dat ik ze tegenkom is klein.”
‘De Spelen zijn het hoogst haalbare voor een hockeyer. Mooier wordt het niet’
In Tokio strandden de Nederlandse hockeyers in de kwartfinale, maar nu zijn de verwachtingen hoog. Media spreken over een ‘nieuwe gouden generatie’. Hoe schat jij de medaillekansen in?
“Op papier kun je er niet omheen dat we een van de favorieten zijn. We werden vorig jaar derde op het wereldkampioenschap, wonnen datzelfde jaar het Europees kampioenschap en pakten dit jaar goud in de Hockey Pro League, een internationaal hockeytoernooi voor landenteams. Toch zijn de verschillen tussen de vijf, zes toplanden zo klein dat er geen uitgesproken favoriet is.”
Hoe bereiden jullie je als team voor op de Spelen?
“Naast een grote clubcompetitie hebben we een vol hockeyprogramma met het Nederlands team. Zo waren we deze winter drie maanden van huis en speelden we wedstrijden in Argentinië, Zuid-Afrika en India. Sinds maart zijn we ook weer voor onze club actief. Van maandag tot en met woensdag trainen we met het Nederlands team op Papendal en van donderdag tot en met zondag bij onze clubs. Als de competitie in mei stopt is iedereen weer fulltime bij Oranje.
Dat is druk, maar om nu voor Parijs alles te geven vergt weinig motivatie. De Spelen zijn het hoogst haalbare voor een hockeyer. Mooier wordt het niet.”
Hoe ziet jouw studie- en sportleven eruit en hoe combineer je die twee?
“Op dit moment heb ik gekozen om volle bak te hockeyen. Daardoor staat mijn studie op pauze. Al heb ik wel twee vakken gevolgd. Een daarvan heb ik niet gehaald en van het andere heb ik in juni een hertentamen. Als het goed is zijn we dan met de ploeg in Nederland zodat ik het tentamen kan maken. Alles wat ik dit jaar haal is bonus.
Ik roep al een paar jaar dat na Parijs ‘het mijn jaar wordt qua studie’. Hockeyen blijf ik zeker doen, maar studie moet ook een keer de voorkeur krijgen. Anders studeer ik pas af als ik 35 ben, dat wil ik ook niet.”
Comments are closed.