,,Daar snap jij toch niets van.” Mijn zoon gaf mij dit als antwoord, toen ik hem vroeg wat zijn afstudeeropdracht zoal behelsde.Dit pikt een zichzelf respecterende academisch opgeleide vader niet.

De omslag waar wij zolang op hebben zitten wachten, vindt nu echt plaats. Weg met het geijkte, weg met de beproefde recepten. Die meer dan honderdvijftig jaar oude onzin moet toch eens ophouden.

In Delta nr. 23 vond ik een artikel over de zogeheten Delftse methode. Hierbij moet ik opmerken dat de eer niet geheel door Sciarone kan worden opgeëist.

In het artikel van Richard Meijer van vorige week (Delta nr. 23, blz. 6) haalt hij aan dat CFO een hard standpunt inneemt ten aanzien van het protocol dat de vakbonden met het college van bestuur overeenkwamen over de voortgang van het project Modernisering Ondersteunende Diensten (MOD).

(Personeelspartij TU-2000 heeft naar aanleiding van de opening van het academisch jaar, aanstaande maandag, de volgende open brief gestuurd naar het college van bestuur.)

Rapporten over clusteren, protocollen over reorganisaties, mededelingen over besturingsconcepten en tijdschema’s voor klankbordgroepen vliegen op dit moment om de oren van de managers van de TU.

Om in Delft te kunnen studeren moet je slim of ijverig of rijk of handig zijn. Met handig bedoel ik dan niet de handigheid van die oude buurjongens, die in tien minuten hun brommers konden ombouwen tot radio-cassetterecorders – stereo natuurlijk.

Het reorganisatieproces bij de TU heeft wat weg van het aftelliedje over de tien kleine nikkertjes. Maar dan andersom. Eerst was er één reorganisatie, toen twee, toen drie, toen..

Altijd lonkt het grote gelijk verleidelijk naar de wetenschapper. In het onweerlegbare schuilt echter het grootste gevaar van de professie.

Nieuwe aanwinsten van de bibliotheek die ook interessant zijn voor niet-vakspecialisten.Het zal niet vaak gebeuren dat een Nederlandstalig boek jubelend besproken wordt in The Times Literary Supplement.