#NietMijnCvb

De ondernemingsraad zoekt ideeën voor meer sociale veiligheid. Ook het college van bestuur wil “expertise vanuit de organisatie benutten”.

Ik heb nog wel een ideetje: democratie.

Delta schrijft op het moment over weinig anders dan de nasleep van het rapport van de onderwijsinspectie. En terecht. Iedereen is het erover eens dat het college van bestuur en de raad van toezicht met hun agressieve reactie de conclusies van het rapport nog maar eens bevestigd hebben en ermee lieten zien weinig van de boodschap begrepen te hebben.

Wat mij opvalt is dat iedereen netjes verzoeken richting het cvb blijft doen. De enige oproep tot opstappen die ik gezien heb – van collega-columnist Dap Hartmann – was gericht aan de raad van toezicht. De vakbonden hinten er alleen een beetje naar. Verder spreekt het blijkbaar voor zich dat het cvb – dít cvb – leiding zal geven aan het opstellen en uitvoeren van een plan om nu eindelijk eens serieus werk te maken van een gezond werkklimaat.

Het is helaas een logische aanname. We hebben immers nul macht over die mensen.

Is dát niet ook het probleem? In de discussie over sociale veiligheid gaat het veel over hiërarchie. Maar je kunt dat ook anders noemen: een gebrek aan democratie.

‘Organiseer bindende referenda over koersbepalende besluiten en herbenoeming van bestuurders’

In een eerdere versie van deze column volgde hier een vinnig stukje over waarom ik ons huidige bestuur graag weg zou kunnen stemmen. Maar eigenlijk is dat mijn punt hier niet. Mijn punt is meer hoe bizar ik het vind dat de feodale structuur van universiteiten zo weinig ter discussie staat. Dat ik het zat ben dat degenen die namens ‘de TU Delft’ mogen spreken allerlei dingen kunnen roepen waar ik om mij heen weinig tot geen begrip of steun voor zie. Dat we daar met zijn allen zo verdomd weinig invloed op hebben. Dat juist op de plek waar feiten en argumenten het zouden moeten winnen van autoriteit, degenen met autoriteit niet gedwongen kunnen worden om hun feiten en argumenten op een rijtje te hebben.

We hebben naast een cultuurprobleem ook een structuurprobleem. En die structuur is deels de oorzaak van die cultuur. Zoals de aanvoerders van WOinActie Rens Bod, Remco Breuker, en Ingrid Robeyns jaren geleden al schreven: de extreem hiërarchische organisatie van Nederlandse universiteiten faciliteert sociale onveiligheid.

Doe daar wat aan. Geef beoordeling van onderaf bijvoorbeeld een bepalende stem in het besluit of iemand promotie verdient. Nu leggen leidinggevenden en bestuurders alleen naar boven toe verantwoording af.

Democratiseer de universiteit. Stop met het organiseren van vrijblijvende bijeenkomsten om ‘ideeën te delen’ en ‘in gesprek te gaan’. Organiseer gewoon bindende referenda over koersbepalende besluiten en herbenoeming van bestuurders.

De tijd van vragen naar goede ideeën voor meer sociale veiligheid is ook wel een beetje klaar. Die zijn er ten overvloede. Ze staan al jaren in interne rapporten en ook de inspectie zet er een aantal op een rij. Het probleem is dat daar onvoldoende mee gebeurt.

Wat zou het toch fijn zijn als we onze bazen daar verantwoordelijk voor mochten houden.