Commotie tijdens overleg tussen studentenraad en cvb door statement over Gaza

Tijdens het maandelijkse overleg tussen de studentenraad en vicerector Rob Mudde stond, net als vorige maand, het punt ‘conflict in Gaza’ op de agenda. Studentenraadslid Pravesha Ramsundersingh (Lijst Bèta) nam het woord en las een statement voor.

“Ik bijt al lange tijd op mijn tong, net als duizenden burgers en studenten in de wereld, en ik weet dat de rest van de raad hier niet achter staat, maar ik wil weten – een heel normale vraag – wat de risico’s zijn voor de TU Delft om de samenwerking met Israëlische instellingen op te schorten en een heldere oproep te doen voor vrede en het beëindigen van het buitenproportioneel geweld in Gaza.”

Persoonlijke titel
De andere raadsleden keken elkaar vragend aan toen Ramsundersingh haar statement voorlas, want dit was toch niet hoe zij het punt hadden voorbereid? Na een verzoek van partijgenoot Sam de Jong om de procedure te respecteren en door te gaan met het voorbereide statement, reageerde Ramsundersingh dat zij als gekozen en zittend studentenraadslid haar spreekrecht uitoefende.

Voordat Mudde kon reageren, benadrukte voorzitter Jelle Stap dat Ramsundersingh op eigen titel sprak, en niet de mening van de raad vertegenwoordigde.

Hoewel Mudde vervolgens zei haar spreekrecht te respecteren, had hij liever dat ze een ‘wat mildere toon’ gebruikte. Hij vertelde dat het college van bestuur (cvb) geen standpunt inneemt omdat het de meningen van alle studenten en medewerkers vertegenwoordigt. “Jouw mening is daar ook een van. Jij mag jouw mening uiten, maar je kunt niet van mij verwachten dat ik dat voor iedereen doe.”

Schorsing
Op de vraag van Ramsundersingh waarom er dan nog ‘geen constructieve gesprekken met de activisten’ zijn gevoerd, ontstond vervolgens een korte discussie tussen beiden. Voorzitter Jelle Stap greep daarop in en schorste de vergadering twee minuten.

De sr-leden verlieten vervolgens de ruimte.  Mudde en andere aanwezigen bleven zitten, ook Ramsundersingh. Ze sloeg een keffiyeh (een Palestijnse sjaal, red.) om haar schouders en liep na ongeveer een minuut ook naar buiten.

Na terugkomst liet voorzitter Stap weten dat het onderwerp aan het einde van het overleg alsnog in originele vorm zou worden besproken. Hij vervolgde het overleg.

Activisten
Halverwege de vergadering kwamen zo’n tien pro-Palestijnse activisten de ruimte binnen en vonden een plek tussen andere toehoorders. Meerdere activisten droegen een keffiyeh of hielden een protestbord duidelijk zichtbaar voor hun lichaam.

Toen het onderwerp aan het einde van het overleg opnieuw ter sprake kwam, nam Stap het woord. Zo wilde hij weten wat Mudde van het onlangs opgeruimde tentenkamp vindt. Mudde zei daar ‘weinig gedachten’ over te hebben. “Voor zo ver ik zie is het vreedzaam. Zolang ze dat zijn is het tot op zekere hoogte oké.”

Op de vraag of er een oplossing kan komen tussen de eisen van de activisten en het standpunt van de TU, antwoordde Mudde ontkennend. “Zij hebben een lijst met eisen, er is nauwelijks ruimte om te bewegen als de enige oplossing is dat wij elke eis accepteren.”

Stap wilde weten wat de TU heeft gedaan om een gemeenschappelijk uitgangspunt te vinden. “We hebben gesprekken gevoerd. Al waren dat vooral monologen, geen gesprekken”, aldus Mudde. Hij verwachtte dat de activisten ook tijdens het zomerreces hun stem laten horen. “Wij proberen te luisteren naar meningen, maar er is meer dan één mening. Ik vind het een erg moeilijke situatie.”

Tot slot vroeg Stap op wie de kosten voor de gemaakte schade zal worden verhaald. Mudde liet weten dat de universiteit deze opvangt.

Monoloog
De gesprekken waar Mudde naar verwees zijn de drie officiële gesprekken die activisten sinds de eerste protestacties met hem hebben gevoerd. Bij de eerste twee gesprekken was ook Fred Keulen, decaan van de faculteit Mechanical Engineering aanwezig. Bij het derde gesprek schoof Ena Voûte, pro-vicerector internationale betrekkingen aan. Iedere keer was ook een verslaggever van Delta aanwezig.

Uit een transcript en de aantekeningen van redacteuren blijkt niet dat er tijdens deze gesprekken sprake was van een monoloog.