Het is ongelijk verdeeld in de wereld en wij docenten trekken daarbij aan het kortste eind. Studenten mogen tegenwoordig overal zeggen wat zij van ons vinden.

Ik zat laatst op een terras. Ik was namelijk wel wat actie toe en vol spanning wachtte ik op de komst van de vox populi van de onderwijswereld. Maar er gebeurde helemaal niks, nada, noppes.

Na een ‘carrière’ van acht jaar aan de TU is de tijd gekomen mijn activiteiten elders te ontplooien. En voordat de deur van de TU-wijk definitief dichtvalt, kijk ik graag nog even om.

Het concept voor een nieuw regeerakkoord is ontvangen zoals dè strategienota in Delft werd ontvangen. Uni-directionisme gevoed door boekhouders en verpakt in mooie belijdenissen waarmee niemand het oneens kan zijn omdat het gemeenplaatsen zijn.

De TU heeft zich in de loop van haar geschiedenis verplaatst van het centrum van Delft in de richting van Rotterdam. Aan het Muzisch Centrum wordt gebouwd, binnenkort start het werk aan de nieuwe bibliotheek achter de Aula, en over een poosje staat er ook een futuristische studentenflat aan de Balthasar van der Polweg.

De inkt van het regeerakkoord onder het PvdA-VVD-D66-kabinet onder leiding van Wim Kok was nog niet droog of de discussie over de plannen voor het hoger onderwijs barstte los.

Bij het eerste optreden, vorig jaar, van de nieuwe collegevoorzitter klonk er een nieuw geluid en wel dat het ook een TU-belang is als er studentenkamers gebouwd zouden worden.

De verkorting van de studieduur tot drie jaar staat niet meer keihard in het definitieve regeerakkoord. Het hoger onderwijs mag gaan meepraten over de uitwerking van de plannen.