Weersta de lokroep

De consultancysector is fascinerend. Alleen al de observatie dat er – zodra er waar dan ook bezuinigd moet worden – bezuinigd moet worden op externe inhuur en dit meestal niet lukt zonder advies van, je raadt het al, externe inhuur. Maar ook de  – weliswaar feitelijk juiste – benaming ‘externe inhuur’ waarmee een dure en gehaaide Zuidas-consultant ineens over één kam wordt geschoren met bijvoorbeeld een bescheiden zzp’er.

Niet voor niks vormt de consultancysector de inspiratiebron voor boeken als ‘When McKinsey comes to town’ (leestip voor deze zomer, een geweldige bundeling van whodunnits waarbij het antwoord – spoiler alert – altijd McKinsey blijkt te zijn), tv-programma’s als Tegenlicht en het daaraan gekoppelde toneelstuk ‘Bureau Buitenschot’. De meest recente analyse is het boek van Simon van Teutem getiteld De bermudadriehoek van talent. Een titel die het in nevelen gehulde, wat deze sector kenmerkt, mooi illustreert.

De kern van zijn betoog is dat de meest getalenteerde studenten vaak in de consultancy, de advocatuur of het bankwezen belanden en daar hun talent verspillen. Deze sectoren zijn er uitermate bedreven in om studenten te lokken en aan zich te binden en dit heeft niet alleen te maken met financiële compensatie. Hoewel ik geen cijfers heb, durf ik te stellen dat ook een significant deel van de TU Delft-afgestudeerden verdwijnt in deze Bermudadriehoek. Dat is zonde, vooral in het licht van de ‘roep om meer ingenieurs’ die mede de aanleiding vormde voor het onderzoeken van een campus in Rotterdam en de ambitie van minister Bruins om vervolgonderwijs beter te richten op maatschappelijke opgaven (denk aan de energietransitie) en essentiële sectoren als de technische sector met grote personeelstekorten. Ik vraag me af: Is het wel nodig om meer ingenieurs op te leiden of moeten we de ingenieurs die we opleiden stimuleren te kiezen voor andere banen?

Is het wel nodig om meer ingenieurs op te leiden of moeten we de ingenieurs die we opleiden stimuleren te kiezen voor andere banen?

In mijn research voor deze column kwam ik wederom uit bij Simon van Teutem die met 3 adviezen komt om jong talent terug te winnen waarvan het derde   advies is dat universiteiten hun verantwoordelijkheid moeten pakken om jong talent de richting te wijzen.

Dit advies kan ik alleen maar onderschrijven. Ik ben zelf ook door overvloedige aanwezigheid van consultants op de universiteitscampus en een gebrek aan zichtbare en inspirerende alternatieven na mijn PhD de consultancy ingerold. Daar zat ik dan – bij een niet nader te noemen bureau – in de laatste ronde van mijn sollicitaties met alleen maar Delftenaren. Ook bij het bureau waar ik uiteindelijk ben gaan werken, waren we goed vertegenwoordigd en sponsorden we zelfs ‘Het Delfsch Duel’ (een wedstrijd tussen een Virgiel-team en DSC-team) ten behoeve van recruitment.

Als universiteit kunnen we weinig doen aan de inspanningen die deze bureaus leveren om onze studenten binnen te halen, maar wellicht is het tijd voor een tegenoffensief. De studenten zelf – die het merendeel van de carrière-evenementen organiseren – zijn hiervoor ideaal gepositioneerd. Zo werden fossiele bedrijven in 2023 al eens uitgesloten op de Delft Career Days. Later werden deze weer toegelaten om te zorgen dat ‘elke sector vertegenwoordigd is en zo te voldoen aan de vraag van de studenten’. Ik roep de studenten dan ook op om ook voldoende ruimte te maken voor vertegenwoordiging vanuit start-ups, non-profits en de overheid (en deze wellicht een beetje te helpen om goed uit de verf te komen) en zo een gelijk speelveld te creëren. Tot slot: nodig Simon van Teutem dan ook uit om een lezing te komen geven!

Disclaimer – Ik heb De bermudadriehoek van talent nog niet gelezen. Wel heb ik eerder artikelen van Simon van Teutem over dit onderwerp gelezen.