Wat het college van bestuur van studenten wil horen

U heeft drie Zoom-gesprekken met studenten op de planning staan, de eerste op vrijdag 27 november. Waarom doet u dit?
“Ik probeer zo contact te houden met gewone studenten. Ik spreek nu eigenlijk alleen met studentenvertegenwoordigers. Ik loop niet meer rond op de campus, kan de sfeer onder studenten niet proeven. De ontbijtjes met studentenverenigingen die ik standaard had, zijn er niet. Ik kom ook docenten minder tegen. Ik heb er last van dat ik niet goed weet hoe het met studenten gaat, terwijl ik daar nu juist dubbel behoefte aan heb.”

Aan het begin van de coronacrisis had u eenzelfde reeks gesprekken. Wat hoorde u toen?
“Studenten hadden vooral zorgen over hoe het verder zou gaan: wat zou corona betekenen voor het onderwijs, zou er studievertraging ontstaan, zouden stages mogelijk zijn? Internationals maakten zich zorgen over de situatie in hun thuisland. Velen hadden concentratieproblemen. We hadden het gesprek ingestoken als een Q&A. Vragen waren er heel veel, maar ik had niet zoveel antwoorden. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk te verhelderen, maar het was navigeren in de mist.”

Kon u toch iets concreets doen met wat u hoorde?
“Veel studenten, vooral internationals, zaten met zorgen over financiën. We hebben een werkgroep opgericht die gevoed kon worden met hun verhalen. Dat is uitgemond in een noodfonds, dat door enkele tientallen studenten is gebruikt. Dat aantal viel mee. Je ziet toch dat velen in staat zijn om hun eigen zaken te regelen. We hebben niet meer uitval van studenten gezien dan anders. De studievoortgang in het derde en vierde kwartaal is bewonderenswaardig geweest. Eerstejaars hebben bijvoorbeeld meer punten gehaald dan in andere jaren. Dat is een groot compliment voor studenten en staf.”

‘We kunnen lief en leed delen’

Wat verwacht u in deze ronde gesprekken te horen?
“Ik denk dat ik een verschuiving zal zien van acute zorgen naar zorgen over het langere-termijnwelzijn. We horen dat studenten heel graag naar de campus willen komen en beter weten wat ze daar willen. Dat is vooral samen dingen doen. Ze vertellen ons bijvoorbeeld dat sommige docenten proberen om toch een vorm van hoorcolleges in stand te houden op de campus. Studenten hebben liever werkgroepen en interactie als ze naar de TU mogen komen. Dat kunnen wij aan docenten laten weten.”

Wat kunt u nog meer voor de studenten betekenen?
“De uitkomst van de gesprekken zal niet zijn dat ik wegloop met een lijstje dingen die ik kan doen. We kunnen wel lief en leed delen en begrip hebben voor elkaar. We weten dat binnen de huidige maatregelen niet alles zal passen wat studenten zouden willen. Ze vragen bijvoorbeeld waarom bij andere opleidingen wel studieplekken en zaaltjes beschikbaar zijn en bij die van hun niet. Ze vragen waarom niet alles uniform geregeld is. Als we dat zouden doen, zouden we ons moeten richten naar de gebouwen waar het minste mogelijk is. Dat zou zonde zijn voor plekken waar de ruimte wel is, zoals bij Bouwkunde, waar de gangen breed zijn en waar verkeersstromen volgens de RIVM-richtlijnen mogelijk zijn. In het nieuwe TNW-gebouw zijn de gangen veel smaller. Niemand wil dat we alle maatregelen daarnaar richten.”  

Onlangs schreef een student ons dat het gebrek aan ontmoetingen de ontwikkeling van studenten remt. Hij vroeg daar aandacht voor. Is die er?
“Dat was een mooie, herkenbare brief. Maar we kunnen niet alles voor studenten oplossen. We zullen een beroep moeten doen op elkaar. We hebben veel studentenpsychologen, maar niet genoeg voor alle problemen van onze 27 duizend studenten. Wij kunnen op deze schaal niet iedere individuele student bereiken. Zet daarom ook je eigen creativiteit in gang en zorg voor elkaar.”

‘Meerwaarde van onderwijs zit in alledaagse dingen’

Heeft u tips daarvoor?
“We komen er steeds meer achter dat veel meerwaarde van onderwijs zit in gewone alledaagse dingen. Misschien moeten we daar nieuwe vormen voor verzinnen, of oude vormen in ere herstellen. Bijvoorbeeld, maak een groepje en ga brieven schrijven aan elkaar, over een boek, over de Amerikaanse presidentsverkiezingen of iets anders. Schrijven is een reflecterende activiteit. Deze periode met veel donkerte nodigt daartoe uit. Je leert mensen heel anders kennen, weet ik uit eigen ervaring.
Gelukkig zijn studenten al heel actief aan het worden. Het Delft De-stress Festival van 6 november was een mooi voorbeeld. Ik maakte me zorgen over die dag, omdat het de laatste tentamendag was. Dat vieren studenten normaal gesproken. Zouden ze zich wel aan de maatregelen houden als het later op de avond werd? Na een gesprek daarover hebben studenten in tien dagen tijd een Zoomfestival met drie dj’s georganiseerd, waarbij huizen ook konden streamen. Daar hebben 1500 mensen aan meegedaan. Ongelooflijk knap.”

• Rob Mudde houdt drie Zoomsessies voor verschillende doelgroepen:
  – Eerstejaars bachelorstudenten: vrijdag 27 november
  – Eerstejaars masterstudenten: vrijdag 11 december
  – Alle studenten: vrijdag 15 januari
  De kleinschalige, vertrouwelijke sessies vinden plaats van 17.00 – 17.45 uur.
   
• Wil je deelnemen? Stuur dan een e-mail naar student-communication@tudelft.nl en vermeld daarin je naam, mailadres, studie, studiejaar en voorkeur voor Nederlands of Engels. Mocht je een specifieke vraag hebben, dan kun je deze in de mail vermelden. Je ontvangt een bevestiging met de Zoom-link.