Vrouwelijke hoogleraren: Delft blijft hekkensluiter

De TU Delft is de enige universiteit in Nederland waar minder dan een op de vijf hoogleraren vrouw is, laat de donderdag verschenen monitor van het Landelijk Netwerk Vrouwelijke Hoogleraren (LNVH) zien. Daarmee heeft de TU haar eigen doelstelling voor 2020 gehaald, maar van alle universiteiten was die dan ook de minst ambitieuze: 15 procent. Valt er dan tenminste groei te rapporteren? Jazeker, al is dat een weinig indrukwekkende één procent ten opzichte van het jaar ervoor.

Verviervoudiging
De toon van het LNVH is opgewekter. Het netwerk wijst erop dat er landelijk veel is veranderd in het inmiddels 20-jarige bestaan: van een schamele 6,5 procent vrouwelijke hoogleraren toen naar ruim een kwart ultimo 2020 (25,7%), bijna een verviervoudiging. En als alle universiteiten hun streefcijfers voor 2025 weten te halen, wat landelijk neerkomt op een gemiddelde van 31,2 procent, dan is binnen nu en vier jaar het kantelpunt van de critical mass gepasseerd. Dit is het moment waarop er voldoende vrouwen zijn in het hooglerarencorps om de norm te veranderen – waarna verdere toename van diversiteit min of meer vanzelf zou moeten gaan.

Kweekvijver
In Delft is dat nog toekomstmuziek; net als vorig jaar is de TU hekkensluiter en is een evenredige man-vrouwverdeling nog lang niet in zicht. Veel voortgang lijkt daar niet in te zitten, want tegen de landelijke trend in stelde de TU stelde in het monitorjaar meer mannelijke dan vrouwelijke hoogleraren aan: vier vrouwen, vijf mannen.

Hoopgevend is wél dat de TU goed scoort qua aanwas in de spreekwoordelijke kweekvijver voor het hoogleraarschap: Delft behoort tot de universiteiten met de meeste benoemingen van vrouwelijke universitair hoofddocenten. Ook initiatieven zoals het nieuwe ouderschapsfonds bij de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek kunnen helpen de m/v-balans minder scheef te maken, net zoals het TU Delft Technology Fellowship dat al een aantal jaar doet.

Lekkende pijplijn
Aan het eind van monitorjaar 2020 waren 3.555 hoogleraren werkzaam aan Nederlandse universiteiten: 2.666 mannen en 889 vrouwen. Bij de studenten is het aandeel vrouwen (50,6%) net iets groter dan het aandeel mannen. Bij de geslaagden is het aandeel vrouwen zelfs nog iets groter (53,5%). Des te opvallender is dat verderop het academische loopbaanpad het aandeel vrouwen sterk terugvalt – zie de tabel. Ook bij de TU ‘lekt de pijplijn’, leert het dashboard genderdiversiteit.

• Doet de TU genoeg?
  Vraagt de matige voortgang qua genderdiversiteit aan de TU niet om drastischer maatregelen? In een recent interview met Delta liet vice-rector magnificus Rob Mudde weten geen voorstander te zijn van harde quota, en vorig jaar zei diversity officer David Keyson iets soortgelijks. Volstaat ‘scherper zijn’, zoals Mudde betoogt, om binnen vier jaar te groeien van 17 naar 25 procent vrouwelijke hoogleraren, zoals de TU beoogt? Werkt TU’s geringe aantal hooggeleerde vrouwen – en dus het gemis aan rolmodellen – niet steeds sterker tegen ons? Hoe doorbreken we ingesleten patronen en onbewuste genderbias als vrouwen beducht blíjven om als excuustruus te worden gezien? Delta duikt hier volgende week dieper in, met onder andere een interview met Librae, het netwerk van vrouwelijke Delftse studenten.

Marieke Enter / Nieuwsredacteur