Studententeams vieren zomerse successen

Hydro Motion Team steekt over naar Engeland op 12 kilo waterstof

Het was druk op de steiger van Ramsgate, ondanks het late uur. De 23 studenten van het Hydro Motion Team en hun begeleiders waren uitzinnig van vreugde toen hun waterstofboot op 11 juli 2024 om 11 uur ’s avonds de haven binnenliep, begeleid door een werkschip van Sima Charters. Hun doel was bereikt: emissieloos oversteken van Nederland naar Engeland met een door groene waterstof aangedreven boot. Het team had zich deze uitdaging zelf opgelegd nadat het vorige team de Monaco Energy Boat Challenge overtuigend had gewonnen. De Kanaaloversteek van 169 kilometer nam 12 uur in beslag en vergde 12 kilogram waterstof. De gemiddelde snelheid lag rond de 18 kilometer per uur.

De oversteek was een complexe operatie die extra voorbereiding vroeg op het gebied van veiligheid en logistiek. Zo was vanwege de weersafhankelijkheid geen precieze datum te prikken, maar een week waarin het weer waarschijnlijk gunstig zou zijn. De eerste poging op 9 juli werd afgezegd vanwege technische storingen en onweersdreiging. Twee dagen later verliet de boot wel de haven van Breskens. Al snel sneuvelde een van de koelingspompen, waarop het team besloot de haven van Zeebrugge aan te doen voor een reparatie. Nadat ze de pomp hadden vervangen, zetten ze de reis voort en bereikten ze ’s avonds de overkant.

De overtocht zou volgens planning ongeveer de helft korter duren omdat de boot met draagvleugels een snelheid van zo’n 40 kilometer per uur zou halen. Maar vanwege een hardnekkige storing in het regelsysteem van de draagvleugels besloot het team de acht meter lange motorboot gewoon met de romp door het water te laten varen. “We moeten ook iets overlaten voor het volgende team”, grapt persvoorlichter Jeroen von Berg.

Met hun prestatie wil het Hydro Motion Team de maritieme wereld de weg wijzen naar emissievrije groene waterstof als brandstof. Natuurlijk, groene waterstof (uit duurzame elektriciteit) is nog duur en moeilijk te krijgen. Maar de maritieme brandstofceltechnologie wordt ieder jaar beter.

Eco-Runner Team Delft rijdt 1273 kilometer op één tank waterstof

Net buiten het Friese stadje Sloten kwam de Eco-Runner XIV op 24 juni definitief tot stilstand. De laatste waterstof uit de tank had het studententeam gebruikt om de batterij nog op te laden voor de laatste kilometers over een kalm weggetje langs het water. Daar stopte de waterstofauto, kwam weer op gang en stopte toen weer. Uiteindelijk noteerde het team een indrukwekkende 1273 wegkilometers op één tank (1,45 kilo) waterstof. Ze hadden in de afgelopen week de Elfstedenroute zes keer afgelegd. “Dit was het moment waar we tien maanden lang naartoe hadden gewerkt”, vertelde pr-manager Isabel Zijlmans naderhand. “We waren ongelofelijk trots en we vierden dat door allemaal onze naam op de bodemplaat te schrijven.”

Sinds 2021 maakt het team gebruik van waterstof als brandstof. Vorig jaar haalde de Eco-runner XIII een Guiness World Record door in drie dagen tijd over een circuit 2.488,5 kilometer af te leggen op slechts 950 kilogram waterstof. Dit jaar besloot het nieuwe Eco-Runner Team XIV tot een nieuwe uitdaging: een waterstofauto met RDW-keuring voor toelating op de openbare weg.

Daarom vond de recordpoging dit jaar niet op een circuit plaats, maar op het wegennet van de Elfstedentocht in Friesland waar de kleine Eco-Runner voor de veiligheid tussen een busje en een Toyota Mirai als volgwagen in reed. Stoplichten, rotondes, optrekken en afremmen brachten met zich mee dat het wereldrecord niet geëvenaard werd. Net als alle voor de weg verplichte voorzieningen die het gewicht van de Eco XIV hadden verdubbeld ten opzichte van zijn voorganger. Zodoende werd de recordpoging van dit jaar minder zuinig maar wel realistischer dan voorgaande edities.

Delft Hyperloop wint onderscheidingen maar mist hoofdprijs

Door een storing met de remmen op het verkeerde moment liep het Delft Hyperloop team de eerste plaats mis van de finale van de European Hyperloop Week op 20 juli 2024. Hyperloop is een futuristisch openbaar vervoersysteem waarbij passagiers in afgesloten cabines met hoge snelheid door vacuüm buizen bewegen. Op de European Hyperloop Week streden 26 universiteitsteams om de erkenning van hun technologie.

Tot de tegenvaller op de finale was het Delftse team juist uiterst succesvol geweest. Het Delft Hyperloop team eindigde op de vierde plaats na HyperloopUPV (TU Valencia), mu-zero Hyperloop (Baden-Würtenberg) en het ETH-huisteam Swissloop.

“’s Ochtends hadden we nog het contactloze zweven aan de jury gedemonstreerd”, vertelt persvoorlichter Noor Rinkes. “Maar ’s middags, tijdens de systeemdemonstratie, werden bij het inschakelen van het systeem ook meteen de remmen geactiveerd. We denken door een magnetische storing. Dat hadden we kunnen oplossen, maar daar was geen tijd voor.”

In de aanloop naar de finale had het Delftse studententeam wel een wereldprimeur laten zien: een contactloze baanwissel, waarvoor ze op de campus een demobaan hebben gebouwd. Die baanwissel leverde een onderscheiding op in de categorie infrastructuur, naast een prijs voor het warmtemanagement door het afvoeren van hitte in vacuüm. Ook een theoretische oplossing voor een luchtsluis, waardoor passagiers kunnen instappen terwijl de Hyperloop in vacuüm verkeert, werd beloond met de full-scale award.

Voor Rinkes is het glas na de European Hyperloop Week in Zürich halfvol: “”We zijn vooral trots dat we de eerste waren die een lane switch hebben gedemonstreerd in Nederland, dat is voor ons een hele prestatie en daar zijn we erg blij mee.”

Project March in training voor Cybathlon 2024

Het is muisstil in de volle theaterzaal als negen studenten en een zittende man vanuit de diepte oprijzen op het podium. Het is maandagmiddag 22 juli in het Louwmanmuseum in Den Haag. “Drie, twee, een” klinkt het. En met een zoemend geluid komt de man, zwaar leunend op krukken, van zijn stoel omhoog. Dan volgen kleine stapjes zijwaarts en stapjes tot een deur die hij opent. Als de man, begeleid door studenten, aan de andere kant weer gaat zitten klinkt naast een luid applaus ook menig zucht van opluchting. Het exoskelet werkt echt: het stelt dwarslaesiepatiënt en piloot Daan van der Heyden in staat om op te staan en te lopen. Zij het nog met kleine voorzichtige stapjes.

Er moet nog veel getraind worden, vertelde teammanager Kim Adams eerder. De presentatie van maandag 22 juli, is niet het einddoel van Project March. Dat is de deelname aan de Cybathlon 2024 in Zürich tussen 25 en 27 oktober. “Dat zijn de Olympische Spelen voor mensen met een lichamelijke beperking en voor universiteitsteams die hen ondersteunen”, aldus Adams. Het dit jaar uit 28 studenten bestaande team zal daar tien loop- en bewegingstests succesvol moeten afronden binnen tien minuten. Nu het exoskelet, de zelf-lopende robotbroek, klaar is, kunnen kan de training en de afstelling beginnen. “We hebben nog 69 dagen.”

Project March IX bouwt voort op de successen van eerdere teams vanaf 2015. Ieder team levert weer een beter ontwerp op dan het vorige. Als belangrijkste verbeteringen dit jaar noemt chief engineer Max Lauf de verbeterde gewrichten die 25 procent gewichtsbesparing opleverden (zo’n 10 kilogram), de flexibele verbinding naar de voet voor een hellende ondergrond, en de intuïtieve bediening in de rechterkruk met bluetoothverbinding.