Skeletteur

Maar het is geen sciencefiction; het is de wereld beschreven door een aio. Sommige wetenschappers lijken te leven in een bepaald soort fictie. Zoals de man die me iets te drinken aanbood uit de koelkast waar hij zijn dooie honden in bewaarde. Dat was Leo. Omdat ik te schijterig was om er alleen heen te gaan, griezelen mijn beste vriendin en ik af en toe nog gezellig na over Leo en zijn flat.

Leo’s flat was een volstrekt vreemde wereld. Waar je ook keek slopen er vossen, en nertsen. Zaten er vogels stil op een takje. Alleen aan hun glazige blik zag je dat ze waren opgezet. Naast je in de gang renden er biggetjes in stilstand met van die onnatuurlijk harde lijven. Het rook naar iets onherkenbaars. Geen weerzinwekkende dooie-beestenlucht, maar iets anders.

,,Biotex”, zei Leo. ,,De enzymen lossen het vlees op.” Hij wees op plastic containers met een roodbruine drab waar ik maar niet te lang naar keek.

Leo woonde ook in deze flat. Hij was skeletteur: professioneel skelettenpreparateur. In bad lagen walvisbeenderen, voor een museum, en Leo had ook een side-line in opgezette huisdieren. Nu had hij twee honden in de koelkast. Hij praatte geanimeerd tegen mij en mijn beste vriendin toen we het rattenskeletje kwamen terugbrengen, gehuurd om na te schilderen. Leo was een leuk uitziende jongen van begin dertig, en had duidelijk geen vriendin. Toch dachten we er geen seconde over om het drankje aan te nemen. We vonden het een beetje eng. Maar achteraf komisch.

Bij het nakijken van een ander artikel kwam ik het weer tegen, zo’n zin die uit het verkeerd soort fictie leek gegrepen. In case of looking at the AARs for the foreign stations… Onwillekeurig dacht ik aan X-rated films, maar het ging over AARs in de radarwereld: de Absolute Average Residuals. Laf als ik was stelde ik de auteur toch maar voor een term zonder rare Nederlandse associaties te gebruiken. Soms bestaat editen uit dooie honden verwijderen.

A young scientist of these days had the opportunity to pass year 2000 and its surrounding time neighborhood. What can he expect for year 2060?

Deze jonge wetenschapper lijkt zo uit een tijdmachine te zijn gestapt. Maar het is geen sciencefiction; het is de wereld beschreven door een aio. Sommige wetenschappers lijken te leven in een bepaald soort fictie. Zoals de man die me iets te drinken aanbood uit de koelkast waar hij zijn dooie honden in bewaarde. Dat was Leo. Omdat ik te schijterig was om er alleen heen te gaan, griezelen mijn beste vriendin en ik af en toe nog gezellig na over Leo en zijn flat.

Leo’s flat was een volstrekt vreemde wereld. Waar je ook keek slopen er vossen, en nertsen. Zaten er vogels stil op een takje. Alleen aan hun glazige blik zag je dat ze waren opgezet. Naast je in de gang renden er biggetjes in stilstand met van die onnatuurlijk harde lijven. Het rook naar iets onherkenbaars. Geen weerzinwekkende dooie-beestenlucht, maar iets anders.

,,Biotex”, zei Leo. ,,De enzymen lossen het vlees op.” Hij wees op plastic containers met een roodbruine drab waar ik maar niet te lang naar keek.

Leo woonde ook in deze flat. Hij was skeletteur: professioneel skelettenpreparateur. In bad lagen walvisbeenderen, voor een museum, en Leo had ook een side-line in opgezette huisdieren. Nu had hij twee honden in de koelkast. Hij praatte geanimeerd tegen mij en mijn beste vriendin toen we het rattenskeletje kwamen terugbrengen, gehuurd om na te schilderen. Leo was een leuk uitziende jongen van begin dertig, en had duidelijk geen vriendin. Toch dachten we er geen seconde over om het drankje aan te nemen. We vonden het een beetje eng. Maar achteraf komisch.

Bij het nakijken van een ander artikel kwam ik het weer tegen, zo’n zin die uit het verkeerd soort fictie leek gegrepen. In case of looking at the AARs for the foreign stations… Onwillekeurig dacht ik aan X-rated films, maar het ging over AARs in de radarwereld: de Absolute Average Residuals. Laf als ik was stelde ik de auteur toch maar voor een term zonder rare Nederlandse associaties te gebruiken. Soms bestaat editen uit dooie honden verwijderen.