Outdoor cooking

br />
Outdoor cooking. Totally happening voor culi-freaks, maar ik weet het zo net niet. Hartstikke hip, zeggen ze. Mega underground en alleen voor belangrijke mensen. ,,Het zijn dezelfde mensen die elders stampij maken als een servet verkeerd gevouwen ligt, maar nu kirrend in de rij staan voor het chemisch bouwvakkerstoilet”, zegt ‘Elle’. ,,Terwijl de zon achter de duinen of bomen zakt, balanceer jij je pannetje behendig op het gasje, knutsel je een salade in elkaar, bewerk je de mobiele amuse geuele (voor de gelegenheid uitgeserveerd op een wegwerplepeltje) en verdiepen je gasten zich in elkaar en witte wijn.”

En ik zweer bij ‘Elle’. Maar deze keer hebben de meiden het echt bij het verkeerde eind, stel ik. Ik zie mijn sliptong zwart blakeren en kijk naar de koks. Versleten spijkerbroek, blote borst. Zelfs geen afgetrapte Prada-slippers. Onzin, besluit ik en ontkurk nog een fles Chablis.

Twee vriendinnetjes rollen giechelend door het gras. Uit een ghettoblastertje klinkt de nieuwste Moloko. Mijn konen gloeien en ik voel me reuze een met de natuur. Een blote bast vloekt bij het eerste lege campinggasje. In de fruitsla kleven bromvliegen. Ik giechel. Ik bel de pizzeria en reserveer voor acht.

Wat:outdoor cooking

Waar:waar je maar wilt! Van de camping tot het Noorderstrand, van de wei tot de berm langs de weg. Als je maar een campinggasje hebt, genoeg vrienden en plenty wijn.

Wanneer:als de zon maar schijnt

Wanneer niet:hoogseizoen op Scheveningen is misschien niet het best getimed

Wie:iedereen die een beetje handig is met oude pannen en wegwerpbestek en niet bang is voor een hapje bromvlieg

Wie niet:city boys en girls

Hoeveel:amper iets! Vraag iedereen om een bijdrage en je eet de hele avond de sterren van de hemel. Mits je kok bedreven is in kamperen, natuurlijk.

Kriebel in mijn neus en brandblaren op mijn vingers. Ik gris de Citronel-olie van het campingtafeltje en vraag me af of wildplassen ook voor vrouwen verboden is.

Outdoor cooking. Totally happening voor culi-freaks, maar ik weet het zo net niet. Hartstikke hip, zeggen ze. Mega underground en alleen voor belangrijke mensen. ,,Het zijn dezelfde mensen die elders stampij maken als een servet verkeerd gevouwen ligt, maar nu kirrend in de rij staan voor het chemisch bouwvakkerstoilet”, zegt ‘Elle’. ,,Terwijl de zon achter de duinen of bomen zakt, balanceer jij je pannetje behendig op het gasje, knutsel je een salade in elkaar, bewerk je de mobiele amuse geuele (voor de gelegenheid uitgeserveerd op een wegwerplepeltje) en verdiepen je gasten zich in elkaar en witte wijn.”

En ik zweer bij ‘Elle’. Maar deze keer hebben de meiden het echt bij het verkeerde eind, stel ik. Ik zie mijn sliptong zwart blakeren en kijk naar de koks. Versleten spijkerbroek, blote borst. Zelfs geen afgetrapte Prada-slippers. Onzin, besluit ik en ontkurk nog een fles Chablis.

Twee vriendinnetjes rollen giechelend door het gras. Uit een ghettoblastertje klinkt de nieuwste Moloko. Mijn konen gloeien en ik voel me reuze een met de natuur. Een blote bast vloekt bij het eerste lege campinggasje. In de fruitsla kleven bromvliegen. Ik giechel. Ik bel de pizzeria en reserveer voor acht.

Wat:outdoor cooking

Waar:waar je maar wilt! Van de camping tot het Noorderstrand, van de wei tot de berm langs de weg. Als je maar een campinggasje hebt, genoeg vrienden en plenty wijn.

Wanneer:als de zon maar schijnt

Wanneer niet:hoogseizoen op Scheveningen is misschien niet het best getimed

Wie:iedereen die een beetje handig is met oude pannen en wegwerpbestek en niet bang is voor een hapje bromvlieg

Wie niet:city boys en girls

Hoeveel:amper iets! Vraag iedereen om een bijdrage en je eet de hele avond de sterren van de hemel. Mits je kok bedreven is in kamperen, natuurlijk.