Manifest

Zo groot dat ik bekend ben met de zielenroerselen van landen, volkeren en dieren uit alle uithoeken van de aarde. Mensen en beesten waar ik zonder televisie het bestaan niet eens van bevroed zou hebben. ‘Prachtig’, zullen de meesten zeggen. ‘Kennis is macht.’

Ik vind er eerlijk gezegd niets aan, aan al die kennis. Sterker nog: ik word er ongelukkig van. Voor mij hoeven cameraploegen niet de hele aardbol af te schuimen op zoek naar honger, oorlog en onderdrukking om dat vervolgens in mijn huiskamer te vertonen. Daarna moet ik mij dan, als ontwikkeld Westers mens, terdege realiseren dat ik niet geheel vrijblijvend naar ’s werelds misstanden kan kijken. Dat ik ze niet passief mag aanschouwen. Een gironummer onder in beeld benadrukt dat er van mij een morele stellingname wordt verwacht.

Het gevolg is een knagend, zeurend schuldgevoel. Zo van: ‘Tja, ik zit hier wel lekker, maar ik ben een slecht mens als andere mensen niet net zo lekker kunnen zitten. Als dat maar goed gaat als ik straks voor de hemelpoort sta.’

Gelukkig kunnen we allemaal onze schuld afkopen. Mede in mijn naam wordt op dit moment een land aan gort gebombardeerd maar dan red ik gewoon de reuzenpanda en dan komt alles toch nog prima voor elkaar. Het goede doel als aflaat. Ik laat Petrus gewoon een foto van mijn kindje van Foster Parents zien en dan mag ik naar binnen.

Ik zit vol. Al dat leed past niet. Het gaat in de weg zitten. Het enige dat ik ervan leer is dat de mens een door en door verrot wezen is. Daar had ik geen tv voor nodig: ik hoef alleen maar naar mezelf in de spiegel te kijken.

Vandaar mijn manifest: vanaf heden weiger ik het lijden van de wereld nog langer op mijn schouders te nemen. Ik trek mij terug uit de maatschappij.

Zo kan ik nu in alle oprechtheid zeggen dat het me helemaal niets kan schelen dat er op Schiphol 144 eekhoorns in een shredder aan hun eind zijn gekomen. Het zal voor hen geen pretje zijn geweest, toegegeven, maar ik ben niet van plan er verder ook nog maar één gedachte aan te wijden.

Ik ben vanaf nu een anarchistisch kluizenaar. Ik behoud mij het recht voor om ergens geen mening over te hebben. Tevens behoud ik mij het recht voor om een mening te hebben zonder dat ik die hoef te verdedigen tegenover wie dan ook.

Helaas kan ik met niemand in discussie treden over deze nieuwe levenshouding want diezelfde levenshouding sluit zo’n discussie uit. Mij steunen met dit manifest mag uiteraard wel: gironummer 528988980.

Ik vind er eerlijk gezegd niets aan, aan al die kennis. Sterker nog: ik word er ongelukkig van. Voor mij hoeven cameraploegen niet de hele aardbol af te schuimen op zoek naar honger, oorlog en onderdrukking om dat vervolgens in mijn huiskamer te vertonen. Daarna moet ik mij dan, als ontwikkeld Westers mens, terdege realiseren dat ik niet geheel vrijblijvend naar ’s werelds misstanden kan kijken. Dat ik ze niet passief mag aanschouwen. Een gironummer onder in beeld benadrukt dat er van mij een morele stellingname wordt verwacht.

Het gevolg is een knagend, zeurend schuldgevoel. Zo van: ‘Tja, ik zit hier wel lekker, maar ik ben een slecht mens als andere mensen niet net zo lekker kunnen zitten. Als dat maar goed gaat als ik straks voor de hemelpoort sta.’

Gelukkig kunnen we allemaal onze schuld afkopen. Mede in mijn naam wordt op dit moment een land aan gort gebombardeerd maar dan red ik gewoon de reuzenpanda en dan komt alles toch nog prima voor elkaar. Het goede doel als aflaat. Ik laat Petrus gewoon een foto van mijn kindje van Foster Parents zien en dan mag ik naar binnen.

Ik zit vol. Al dat leed past niet. Het gaat in de weg zitten. Het enige dat ik ervan leer is dat de mens een door en door verrot wezen is. Daar had ik geen tv voor nodig: ik hoef alleen maar naar mezelf in de spiegel te kijken.

Vandaar mijn manifest: vanaf heden weiger ik het lijden van de wereld nog langer op mijn schouders te nemen. Ik trek mij terug uit de maatschappij.

Zo kan ik nu in alle oprechtheid zeggen dat het me helemaal niets kan schelen dat er op Schiphol 144 eekhoorns in een shredder aan hun eind zijn gekomen. Het zal voor hen geen pretje zijn geweest, toegegeven, maar ik ben niet van plan er verder ook nog maar één gedachte aan te wijden.

Ik ben vanaf nu een anarchistisch kluizenaar. Ik behoud mij het recht voor om ergens geen mening over te hebben. Tevens behoud ik mij het recht voor om een mening te hebben zonder dat ik die hoef te verdedigen tegenover wie dan ook.

Helaas kan ik met niemand in discussie treden over deze nieuwe levenshouding want diezelfde levenshouding sluit zo’n discussie uit. Mij steunen met dit manifest mag uiteraard wel: gironummer 528988980.