Lamme takken, verenigt u!

Alle universiteiten – behalve TU Eindhoven (boe!) – doen mee aan een estafettestaking. TU Delft sluit af op 24 april, en we hebben íedereen nodig om in actie te komen tegen de aangekondigde bezuinigingen van het kabinet.

TU’s en ingenieurs staan niet echt bekend om hun activisme – we denken liever in oplossingen. Bij studentenprotesten denken velen eerder aan Amsterdam. Zijn wij dan zulke lamme takken in Delft? Hoe zit dat eigenlijk? Op aanraden van een collega sprak ik met universiteitshistoricus Abel Streefland.

Volgens Abel was Delft vroeger juist wél actief in protesten. Tussen 1969 en 1990 waren er talloze studentenprotesten in Nederland. De protesten eind jaren 60 en waren vooral gericht op democratisering van het onderwijssysteem, geïnspireerd door de Parijse Sorbonne-protesten. Universiteiten werden bezet, zoals het Maagdenhuis in Amsterdam, Nijmegen en Tilburg, en in Delft werd de aula ingenomen (oei!). Deze golf van protesten leidde in 1970 tot democratische verkiezingen binnen universiteitsbesturen (WUB), waarbij in Delft met name Bouwkunde voorop liep.

Klinkt mooi, maar praktisch werkte het natuurlijk voor geen meter – vergaderingen duurden eindeloos want iedereen moest zijn plasje kunnen doen. Daarom werd in 1997 de MUB ingevoerd, die zeggenschap veranderde in medezeggenschap. Niet iedereen was en is daar blij mee.

Hoe zit het nu? Activisme bestaat nog steeds aan de TU Delft, maar op kleinere schaal, zoals pro-Palestina protesten of acties tegen samenwerking met de fossiele industrie. Tegelijkertijd is de universiteit veranderd: vroeger draaide het om kennis en kritisch denken, nu is het een ‘onderwijsfabriek’ met volgepropte roosters en strakke onderwijsprogramma’s. Dit is natuurlijk deels te verklaren door geldstromen, stijgende studentenaantallen en gebouwbeheer, maar binnen de organisatie heeft het geleid tot een spanningsveld tussen publieke en private belangen.

Oké mega interessant allemaal, maar wat betekent dit nu voor 24 april? Stakingen treffen vaak in eerste instantie de verkeerde mensen. Ons Eppo zal waarschijnlijk niet wakker liggen van een eendaagse staking in Delft, maar een gecanceld college is wel vervelend. Waarom dan toch meedoen?

Eén dag actie kan weer het begin zijn van een grotere beweging

Voor studenten: het gaat om júllie onderwijs. Nog grotere collegezalen? Alleen nog hoorcolleges? Minder begeleiding? Voor docenten en alle andere staf: ik weet dat we er eigenlijk helemaal geen tijd voor hebben – ik ben ook zo – maar dit is hét moment om eens ‘nee!’ te zeggen. Haal je studenten uit college, zeg tegen je leidinggevende dat je staakt en dus niet bij die meeting bent. Punt.

Voor internationals: weet dat wij jullie waarderen en graag verwelkomen in Delft, en dat we er alles aan zullen doen om duidelijk te maken dat wij níet achter de plannen van de Nederlandse regering staan.

De huidige universitaire cultuur heeft ons te passief gemaakt – bomvolle agenda’s en de nadruk op onderwijs. Maar realiseer je, als we nu niets doen, wordt het onderwijs nog meer afgebroken. Dus, sta op! Laat zien dat we er niet zomaar mee instemmen. Neem je studenten mee, weiger vergaderingen, maak lawaai. Eén dag actie kan weer het begin zijn van een grotere beweging.

Wij zijn geen lamme takken. We zijn ingenieurs, wetenschappers, docenten, ondersteunde staf en studenten – en we laten van ons horen!

Op 24 april maken we een statement – verenigt u!