,,Al sinds mijn zestiende ben ik verslaafd. Ja lach maar, maar zo voelt het wel. Als ik twee weken niet op het water gestaan heb, dan begint het echt te jeuken.
Delen
Windsurfen is echt iets unieks. Een mooie surfdag begint bij een zuidwestenwindje, minimaal kracht vijf. Als het zeven waait dan is het een topdag, die zal ik echt nooit missen. Als er dan ook nog hoge ‘bakken’ – surfjargon voor golven – staan is het echt bikkelen. Je voelt je dan zo klein als je alleen maar water om je heen ziet en de golven boven je mast uitsteken. Springen is dan net zweven, echt heerlijk.
Als ik om wat voor reden ook niet meer zou kunnen surfen, zou ik echt gek worden. Afgelopen jaar had ik met kitesurfen mijn trommelvlies gescheurd. Als gevolg daarvan kon ik een tijdje het water niet op en had toen een fantastische surfweek gemist. Ik geloof dat mijn huisgenoten mij toen wel konden schieten, want ik was niet te genieten.
Sinds een paar maanden heb ik trouwens een autootje waar, met wat proppen, precies al mijn spullen inpassen. Hoewel mijn spullen me heilig zijn vind ik dat proppen overigens niet erg hoor, want spullen sloop je op het water, niet aan wal. Van een krasje gaat mijn board echt niet minder varen. Maar als mijn mast, zoals een tijdje terug, op het puntje van mijn board valt en ik ‘krak’ hoor, dan is het wel einde verhaal. Wel even balen, maar dat hoort er gewoon bij. Veel dingen zijn overigens best zelf te repareren. Da’s de magie van epoxy en glasmatten.
Het enige vervelende aan windsurfen is dat het niet te plannen is. Je kunt ervan uitgaan dat het nooit waait als je de tijd hebt en omgekeerd. Zo heb ik wel eens een tentamen geskipt om het water op te kunnen. Kijk, dat tentamen kan ik overdoen, maar zo’n mooie surfdag had ik anders gemist. Nu ik met mijn afstuderen bezig ben, is het lastiger. Omdat het vaak pas ’s middags gaat waaien, probeer ik alleen afspraken in de ochtend te maken, zodat ik eventueel eerder weg kan. Maar afgelopen maand heb ik al drie mooie dagen moeten laten schieten, en dat is me eigenlijk nog nooit gebeurd. Nu alleen maar hopen dat het op 14 december niet zuidwest zeven is, want dan moet ik kiezen tussen mijn ingenieurs titel en het surfen.”
,,Al sinds mijn zestiende ben ik verslaafd. Ja lach maar, maar zo voelt het wel. Als ik twee weken niet op het water gestaan heb, dan begint het echt te jeuken. Windsurfen is echt iets unieks. Een mooie surfdag begint bij een zuidwestenwindje, minimaal kracht vijf. Als het zeven waait dan is het een topdag, die zal ik echt nooit missen. Als er dan ook nog hoge ‘bakken’ – surfjargon voor golven – staan is het echt bikkelen. Je voelt je dan zo klein als je alleen maar water om je heen ziet en de golven boven je mast uitsteken. Springen is dan net zweven, echt heerlijk.
Als ik om wat voor reden ook niet meer zou kunnen surfen, zou ik echt gek worden. Afgelopen jaar had ik met kitesurfen mijn trommelvlies gescheurd. Als gevolg daarvan kon ik een tijdje het water niet op en had toen een fantastische surfweek gemist. Ik geloof dat mijn huisgenoten mij toen wel konden schieten, want ik was niet te genieten.
Sinds een paar maanden heb ik trouwens een autootje waar, met wat proppen, precies al mijn spullen inpassen. Hoewel mijn spullen me heilig zijn vind ik dat proppen overigens niet erg hoor, want spullen sloop je op het water, niet aan wal. Van een krasje gaat mijn board echt niet minder varen. Maar als mijn mast, zoals een tijdje terug, op het puntje van mijn board valt en ik ‘krak’ hoor, dan is het wel einde verhaal. Wel even balen, maar dat hoort er gewoon bij. Veel dingen zijn overigens best zelf te repareren. Da’s de magie van epoxy en glasmatten.
Het enige vervelende aan windsurfen is dat het niet te plannen is. Je kunt ervan uitgaan dat het nooit waait als je de tijd hebt en omgekeerd. Zo heb ik wel eens een tentamen geskipt om het water op te kunnen. Kijk, dat tentamen kan ik overdoen, maar zo’n mooie surfdag had ik anders gemist. Nu ik met mijn afstuderen bezig ben, is het lastiger. Omdat het vaak pas ’s middags gaat waaien, probeer ik alleen afspraken in de ochtend te maken, zodat ik eventueel eerder weg kan. Maar afgelopen maand heb ik al drie mooie dagen moeten laten schieten, en dat is me eigenlijk nog nooit gebeurd. Nu alleen maar hopen dat het op 14 december niet zuidwest zeven is, want dan moet ik kiezen tussen mijn ingenieurs titel en het surfen.”
Comments are closed.