[Column] Waar is Ditte?

Niks ten nadele van de dames die er nu werken, maar Ditte is echt een klasse apart. De toewijding en gedrevenheid om het haar gasten naar de zin te maken, en haar onverwoestbare vrolijkheid, hebben diepe indruk op mij gemaakt. Ditte praatte graag over haar werk – ze is er oprecht trots op – en ze wilde ooit een zaal vol TBM’ers vertellen wat er allemaal komt kijken bij het managen van een bedrijfsrestaurant. Het uitbundige plezier waarmee ze haar werk doet is aanstekelijk. Als ik soms afgepeigerd terugkwam van college geven, en ik zag Ditte nog druk bezig met het opmaken van de boeken, dan werd ik op slag vrolijk.

Ditte zocht altijd nieuwe manieren om het haar gasten nóg meer naar de zin te maken. Bij recepties stond er nooit een krat op tafel; de glazen en flesjes werden netjes in geometrische patronen neergezet. Op tafel lag geen papier of plastic, maar echt linnen, dat ze soms zelfs mee naar huis nam om te wassen en te strijken. En er waren zilveren kandelaars met kaarsen. Als Ditte na een lange werkdag eindelijk naar huis kon gaan, dan wilde soms iemand op het laatste moment nog een borrel organiseren. Dan trok ze haar jas weer uit, en maakte het lachend in orde. Dagen van dertien uur waren heel gewoon. En altijd vrolijk, altijd hollen, rennen, vliegen.

Waar is Ditte? Ik wil het potdomme weten! “Ze zit ziek thuis”, zegt de locatiemanager. Dat is niks voor Ditte. Ze was een keer ’s avonds laat hard op haar stuitje gevallen. De dokter van de eerste hulp schreef twee weken rust voor. Om drie uur ’s nachts kwam ze thuis; vijf uur later was Ditte alweer aan het werk. Het is de enige dag geweest dat ik haar niet heb zien rennen . teveel pijn. Hoe ernstig ziek moet ze nu wel niet zijn, om al zes weken thuis te zitten?

Welingelichte bronnen zeggen dat ‘Ditte is verbannen naar de aula’. De aula is blijkbaar het Siberië van de TU. Het woord ‘verbannen’ werd ook echt uitsproken. Ik vraag de locatiemanager om opheldering: “Daar kan ik niks over zeggen.” Dus als ze weer beter is, komt ze terug bij TBM? “Daar kan ik geen mededeling over doen.” Er bekruipt me een akelig gevoel, want zoiets zeg je niet, als je beste medewerker ziek thuis zit! Het lijkt zinloos om naar de reden voor de ‘verbanning’ te vragen. De locatiemanager zal vast niet bevestigen dat Ditte wordt beschuldigd van ‘drinken op het werk’. Het schijnt dat een miezerig studentje haar heeft ‘verraden’… Hoe durft iemand zo’n leugen te verspreiden? Die geweldige vrouw, die altijd voor iedereen klaar staat en zich uit de naad werkt om het iedereen naar de zin te maken, wordt nu op grond van laffe borrelpraat afgeserveerd?

Lieve Ditte, kom gauw weer terug!

Dap Hartmann is astronoom en werkt als universitair docent aan de faculteit TBM.