[Column] Espresso-teleurstelling

Dat is espresso? Ik moet denken aan de opmerking van een TU/e promovendus in het dankwoord van zijn proefschrift: “I would like to not thank the unknown person who chose the caterer at the university. I have the suspicion that you are also responsible for the coffee machines in the new FLUX building, forcing us to drink this colored water.”

Het recht op een fatsoenlijke kop koffie staat in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, direct na het verbod op martelen. De strijd om de TU-brede concessie voor nieuwe koffie-machines werd helaas niet gewonnen door een Italiaanse producent van degelijke espressoapparaten, maar door een leverancier van licht verontreinigd oppervlaktewater uit Eindhoven. De nieuwe Spenger ‘koffiemachines’ van Maas International kunnen op grond van het eerder genoemde verbod op martelen worden voorgeleid aan het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Ik vermoed dat ook in het FLUX-gebouw van de TU/e dergelijke Spenger sleephopperzuigers staan, en het is een wonder dat die promovendus het er levend vanaf heeft gebracht.

Op mijn vraag waarom Maas International gekleurd water espresso durft te noemen, was het antwoord: ‘Ik begrijp uw espresso-teleurstelling […] Helaas is het nog geen koffieleverancier gelukt om dat smaakprofiel in een volautomatische espressomachine te behalen.’ Met andere woorden: we weten dat het smerig is maar we noemen het toch espresso. Is er geen Europese wet die dat verbiedt? Ham uit Eindhoven mag je niet als parmaham verkopen, mousserende wijn uit Eindhoven mag je geen champagne noemen, maar slootwater uit Eindhoven mag wel espresso heten?

De PSL 50 koffiemachine is versierd met een foto van een juffrouw die in een galajurk met een masker in haar hand door een grot loopt. Ook zien we een plaatje van Venetië met op de voorgrond een gouden kop en schotel. Het doet me denken aan de stelregel: hoe fraaier het etiket, des te beroerder de wijn. De PSL 50 is aangesloten op het internet om via de medewerkerspas bij te houden wie wat drinkt en hoeveel (big data!) Dat duurt een kleine eeuwigheid, tenminste, als het internet werkt. Zo niet, dan doet de PSL 50 het natuurlijk ook niet. Geen internet, geen koffie. De PSL 50 is er in drie uitvoeringen. Model IN waarin ‘warme dranken worden gemengd van instant ingrediënten zoals koffie, thee en cacao’.

Met de sluiting van de Abu Ghraib-gevangenis verloor Maas International zijn enige afnemer van dit model. Model FB: ‘gemalen koffie wordt direct gedoseerd in de unieke freshbrewer’. Dit chemische wapen is nu overal op de TU Delft geactiveerd. En model ES waarin ‘de koffie wordt bereid door een stille espresso-brewtechnologie voor de perfect gezette espressokoffie’. Dit apparaat hebben we niet gekregen, want versgemalen, mogelijkerwijs zelfs drink-bare koffie is natuurlijk te duur. Regelmatig hoor ik collega’s bij de koffieautomaat somber mompelen: “Koffie van Maas, want beter mag niet van de baas.” Maar weest gerust, uit solidariteit drinkt het college van bestuur hetzelfde bocht als u en ik.

Dap Hartmann is astronoom. Hij werkt als onderzoeker bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management.