Wat vooraf ging: emotionele kleedkamertaferelen vlak voor het debuutoptreden…Mylotte keek naar de ingestorte Fik, de nerveuze Bert-Jan, de teleurgestelde Zavjee, de onverstoorbare Hurm en de inmiddels behoorlijk wanhopige Fredo.
Delen
,,Jongens, als ik ongelegen kom% maarre, ik wilde jullie alleen even voorstellen aan Guillaume.” Fik wierp een blik van intense haat op de desbetreffende, maar de zaak veranderde toen Mylotte daaraan losjes toevoegde dat het hier haar broer betrof % en niet haar vriend. Prompt kreeg broerlief van een als herbóren glimlachende Fik een biertje in de hand geduwd, Fik stelde Mylotte en haar broer luidkeels voor aan de bandleden van Incense in de andere hoek van de kleedkamer – maar toen was dan het toch onherroepelijk showtime.
Tussen kleedkamer en podium zat een trap.
Tussen aankomst en showtime had een uur of wat gezeten.
Tussen de bedrijven door was de drank in de kleedkamer danig aangesproken, en tussen aangeschoten bevlogenheid en bevlogen klunzigheid ligt een gevaarlijk niemandsland. Fik doolde inmiddels aardig daarin rond.
Bovenaan de trap bleek hoe aardig. ,,Daar gaan we!” riep hij manmoedig over zijn schouder tot zijn kameraden, en hij hief zijn fles wijn. Vervolgens donderde Fik in één vloeiende beweging de gehele trap af. Wel… de band had nu meteen de volle aandacht van de zaal. Dat wel.
Benenden bleken boven verwachting zowel Fik als fles nog volledig intact, maar Fredo hield zijn hart vast toen hij (na een verlegen ‘eh, hallo’) het eerste nummer inzette. Niettemin, de bijdragen van een bezeten Fik met zijn apocalyptische elektronicaverzameling zorgden voor schitterende psychedelische windvlagen. Het publiek kwam langzaam in beweging…
Wat vooraf ging: emotionele kleedkamertaferelen vlak voor het debuutoptreden…
Mylotte keek naar de ingestorte Fik, de nerveuze Bert-Jan, de teleurgestelde Zavjee, de onverstoorbare Hurm en de inmiddels behoorlijk wanhopige Fredo. ,,Jongens, als ik ongelegen kom% maarre, ik wilde jullie alleen even voorstellen aan Guillaume.” Fik wierp een blik van intense haat op de desbetreffende, maar de zaak veranderde toen Mylotte daaraan losjes toevoegde dat het hier haar broer betrof % en niet haar vriend. Prompt kreeg broerlief van een als herbóren glimlachende Fik een biertje in de hand geduwd, Fik stelde Mylotte en haar broer luidkeels voor aan de bandleden van Incense in de andere hoek van de kleedkamer – maar toen was dan het toch onherroepelijk showtime.
Tussen kleedkamer en podium zat een trap.
Tussen aankomst en showtime had een uur of wat gezeten.
Tussen de bedrijven door was de drank in de kleedkamer danig aangesproken, en tussen aangeschoten bevlogenheid en bevlogen klunzigheid ligt een gevaarlijk niemandsland. Fik doolde inmiddels aardig daarin rond.
Bovenaan de trap bleek hoe aardig. ,,Daar gaan we!” riep hij manmoedig over zijn schouder tot zijn kameraden, en hij hief zijn fles wijn. Vervolgens donderde Fik in één vloeiende beweging de gehele trap af. Wel… de band had nu meteen de volle aandacht van de zaal. Dat wel.
Benenden bleken boven verwachting zowel Fik als fles nog volledig intact, maar Fredo hield zijn hart vast toen hij (na een verlegen ‘eh, hallo’) het eerste nummer inzette. Niettemin, de bijdragen van een bezeten Fik met zijn apocalyptische elektronicaverzameling zorgden voor schitterende psychedelische windvlagen. Het publiek kwam langzaam in beweging…
Comments are closed.