Wat vooraf ging: Mylotte geeft de helden van onze band goede raad…Op de Delftse muren hingen posters met de bandnaam van Fredo’s stonerrockgezelschap bijna even groot als de naam van hoofdact Incense.
Delen
De zeefdrukker had er één woord van gemaakt, Zwaarmetaal, wat er eigenlijk best goed uitzag. De stap om in het Nederlands te gaan zingen – geopperd door Mylotte, aangemoedigd door het draaien van ouwe Nederbiet en omhelsd door dronken overmoed – was in de oefenruimte doorgezet.
Het was wennen.
Wat in het Engels uitstekend klonk moest in het Nederlands nogal worden aangepast om niet te gaan lijken op slecht cabaret. Daardoor had de twijfel nog even toegeslagen, maar Fredo laveerde met z’n teksten handig om al te grote lulligheden heen.
De dag van het eerste optreden hadden de bandleden al om drie uur ’s middags bij de oefenruimte afgesproken. Hurm had een bakfiets geritseld, en met man en macht werd alles opgeladen. In konvooi koerste Zwaarmetaal vervolgens naar hun podiumdebuut.
,,We hadden T-shirts moeten drukken!” zei Zavjee, twee gitaarkoffers de Koornbeurs-trapjes opzeulend.
,,Doe normaal”, zei Fredo vier treden lager vanonder een versterker. ,,Eerst wat meer optredens!”
,,Ik heb onze demo ook naar Speakers gestuurd”, zei Bert-Jan, ,,en naar wat andere tenten in de regio. Ik moet ze eens bellen…”
Binnen werden handen geschud met de heren van Incense, geluidstechnici, en degene die beide bands had geboekt. In de kleedkamer stond een goedgevulde koelkast. Na een uurtje was het tijd voor een soundcheck.
Versterkers werden neergezet. Een drumkit werd opgebouwd. Gitaren werden gestemd. De mysterieuze hoop elektronica van Fik zoemde en ruiste. En vonkte.
En blies de stoppen eruit.
Wat vooraf ging: Mylotte geeft de helden van onze band goede raad…
Op de Delftse muren hingen posters met de bandnaam van Fredo’s stonerrockgezelschap bijna even groot als de naam van hoofdact Incense. De zeefdrukker had er één woord van gemaakt, Zwaarmetaal, wat er eigenlijk best goed uitzag. De stap om in het Nederlands te gaan zingen – geopperd door Mylotte, aangemoedigd door het draaien van ouwe Nederbiet en omhelsd door dronken overmoed – was in de oefenruimte doorgezet.
Het was wennen.
Wat in het Engels uitstekend klonk moest in het Nederlands nogal worden aangepast om niet te gaan lijken op slecht cabaret. Daardoor had de twijfel nog even toegeslagen, maar Fredo laveerde met z’n teksten handig om al te grote lulligheden heen.
De dag van het eerste optreden hadden de bandleden al om drie uur ’s middags bij de oefenruimte afgesproken. Hurm had een bakfiets geritseld, en met man en macht werd alles opgeladen. In konvooi koerste Zwaarmetaal vervolgens naar hun podiumdebuut.
,,We hadden T-shirts moeten drukken!” zei Zavjee, twee gitaarkoffers de Koornbeurs-trapjes opzeulend.
,,Doe normaal”, zei Fredo vier treden lager vanonder een versterker. ,,Eerst wat meer optredens!”
,,Ik heb onze demo ook naar Speakers gestuurd”, zei Bert-Jan, ,,en naar wat andere tenten in de regio. Ik moet ze eens bellen…”
Binnen werden handen geschud met de heren van Incense, geluidstechnici, en degene die beide bands had geboekt. In de kleedkamer stond een goedgevulde koelkast. Na een uurtje was het tijd voor een soundcheck.
Versterkers werden neergezet. Een drumkit werd opgebouwd. Gitaren werden gestemd. De mysterieuze hoop elektronica van Fik zoemde en ruiste. En vonkte.
En blies de stoppen eruit.
Comments are closed.