Zonder vonk geen vuur

.

Bij het horen van termen als ‘automotive‘ en ‘car design‘ gaan IO’ers steevast kwijlen. Zij zien de strakke markerschetsen al voor zich. Wanneer je dus drie lezingen en een discussieforum organiseert en er het label ‘Car Design Seminar’ opplakt, hoef je over de opkomst niet in te zitten. Aan deze werkwijze kleeft echter een groot nadeel: je schept hoge verwachtingen.

Het seminar start met een homevideo, geschoten vanuit een Alfa Romeo die met 120 kilometer per uur over een polderdijk raast. Keiharde jankende gitaren begeleiden de intro, die aardig start, maar aan het eind nog het meeste weg heeft van een slechte kopie van een Top Gear-item.

Kunsthistoricus Ernie Mellegers zet de toon met een beschouwing van de ontwikkeling van de auto-industrie en de prikkelende observatie, dat auto’s tegenwoordig onder de kap allemaal eender zijn, zodat het sausje van het ‘design’ de emotie van de klant moet zien te beroeren. ,,Om dit te doen is het belangrijk passie in de auto te leggen, om die emotie ook in het product te brengen.”

Dany Gerand (Audi) weet die passie nauwelijks over te brengen op het grote aantal toeschouwers. Bij aanvang meldt hij dat hij de gave tekeningen, kleimodellen en andere kleurenplaatjes thuis heeft gelaten en in plaats daarvan een ‘beeld van het dagelijks ontwerpersleven’ zal schetsen. Gerand houdt woord: pas aan het einde gunt hij het publiek een glimp van de ontwikkeling van de Audi A2.

Nicki Kwee (Ford Europe) weet het gevoel veel beter in woord en beeld te vangen. Aan de hand van twee projecten legt hij uit hoe zijn opleiding in autostad Detroit van 75 toegelaten eerstejaars uiteindelijk 15 gewilde ontwerpers maakt. Tot slot geeft hij een eerlijke toelichting op het ontwerpproces van de nieuwe Ford Mondeo. ,,De Mondeo die wij moesten vervangen was heel organisch en stamde uit het Scorpio-tijdperk. De gebogen lijnen maakten de verder rampzalige wagen wel uniek, maar niet erg aantrekkelijk.” Via een aantal voorbeelden belandt hij uiteindelijk bij de nivellerende werking van het ontwerpen binnen een groep en voor een cententellende autofabrikant: ,,Het uiteindelijke ontwerp voldoet aan de design briefing: het is een professionele kwaliteitsauto zonder verrassingen.”

Ster van de dag Andrea Zagato moet voor het vuurwerk zorgen. Maar terwijl de online toelichting mooie foto’s en tekeningen belooft (www.except.nl), neemt Zagato live de tijd om per decennium de ontwikkeling van het familiebedrijf te tonen.

Ook de ’s middags gehouden forumdiscussie heeft last van een ‘college-effect’. Terwijl de vijf forumleden onderling een op zich aardige discussie houden, komt het contact met de zaal maar mondjesmaat tot stand.

Na zes uur stilzitten in de collegebanken is de vonk nietovergeslagen, zodat toch sprake is van één leerervaring: voor het overdragen van ontwerppassie en het voeren van een vruchtbare discussie is een workshop beter geschikt.

Wie vorige week woensdag langs de Aula fietste, kon letterlijk niet om het blik heen. De heilige koeien, waaronder een stel Alfa’s, een DeLorean en een Audi TT, vormden het tastbare deel van een seminar van studievereniging i.d.

Bij het horen van termen als ‘automotive‘ en ‘car design‘ gaan IO’ers steevast kwijlen. Zij zien de strakke markerschetsen al voor zich. Wanneer je dus drie lezingen en een discussieforum organiseert en er het label ‘Car Design Seminar’ opplakt, hoef je over de opkomst niet in te zitten. Aan deze werkwijze kleeft echter een groot nadeel: je schept hoge verwachtingen.

Het seminar start met een homevideo, geschoten vanuit een Alfa Romeo die met 120 kilometer per uur over een polderdijk raast. Keiharde jankende gitaren begeleiden de intro, die aardig start, maar aan het eind nog het meeste weg heeft van een slechte kopie van een Top Gear-item.

Kunsthistoricus Ernie Mellegers zet de toon met een beschouwing van de ontwikkeling van de auto-industrie en de prikkelende observatie, dat auto’s tegenwoordig onder de kap allemaal eender zijn, zodat het sausje van het ‘design’ de emotie van de klant moet zien te beroeren. ,,Om dit te doen is het belangrijk passie in de auto te leggen, om die emotie ook in het product te brengen.”

Dany Gerand (Audi) weet die passie nauwelijks over te brengen op het grote aantal toeschouwers. Bij aanvang meldt hij dat hij de gave tekeningen, kleimodellen en andere kleurenplaatjes thuis heeft gelaten en in plaats daarvan een ‘beeld van het dagelijks ontwerpersleven’ zal schetsen. Gerand houdt woord: pas aan het einde gunt hij het publiek een glimp van de ontwikkeling van de Audi A2.

Nicki Kwee (Ford Europe) weet het gevoel veel beter in woord en beeld te vangen. Aan de hand van twee projecten legt hij uit hoe zijn opleiding in autostad Detroit van 75 toegelaten eerstejaars uiteindelijk 15 gewilde ontwerpers maakt. Tot slot geeft hij een eerlijke toelichting op het ontwerpproces van de nieuwe Ford Mondeo. ,,De Mondeo die wij moesten vervangen was heel organisch en stamde uit het Scorpio-tijdperk. De gebogen lijnen maakten de verder rampzalige wagen wel uniek, maar niet erg aantrekkelijk.” Via een aantal voorbeelden belandt hij uiteindelijk bij de nivellerende werking van het ontwerpen binnen een groep en voor een cententellende autofabrikant: ,,Het uiteindelijke ontwerp voldoet aan de design briefing: het is een professionele kwaliteitsauto zonder verrassingen.”

Ster van de dag Andrea Zagato moet voor het vuurwerk zorgen. Maar terwijl de online toelichting mooie foto’s en tekeningen belooft (www.except.nl), neemt Zagato live de tijd om per decennium de ontwikkeling van het familiebedrijf te tonen.

Ook de ’s middags gehouden forumdiscussie heeft last van een ‘college-effect’. Terwijl de vijf forumleden onderling een op zich aardige discussie houden, komt het contact met de zaal maar mondjesmaat tot stand.

Na zes uur stilzitten in de collegebanken is de vonk nietovergeslagen, zodat toch sprake is van één leerervaring: voor het overdragen van ontwerppassie en het voeren van een vruchtbare discussie is een workshop beter geschikt.