Zo, eens even wat anders. De gemeente Rotterdam schreef een ideeënprijsvraag uit voor een nieuw stadskantoor. Van de ruim honderd inzendingen werden er 25 genomineerd.
Delen
De plannen van de 25 genomineerden staan op het net.
Nu leek het de organisatie blijkbaar wel een leuk idee om het publiek de mogelijkheid te geven om te reageren. Middels een soort van bulletin board kon je op elk van de plannen commentaar leveren. Doel: een openbare discussie. Resultaat: laat zich raden.
Zoals voetbalsupporters zich achter hun sjaaltje verschuilen, verbergen de inzenders zich achter een valse naam (S. Nikkel, God, Haagse Harry; dat soort flauwigheid). En net als rond de voetbalvelden leidt dit tot geweld. Verbaal geweld.
Slechts een enkeling houdt zich aan de fatsoensregels. Het ontwerp Silence is Sexy krijgt het volgende commentaar: ‘Schandalig lelijk gedrocht…’ Niks mis mee, hoewel volstrekt niet onderbouwd. Maar daarna: ‘Hoe haal je het in je zieke hoofd dit op papier te zetten.” Een andere inzender gaat een stapje verder, en noemt daarbij de ontwerper bij naam.
De hardheid van dit soort opmerkingen en vooral het totale gebrek aan humor vallen op. Het zijn beledigende oneliners die je normaal gesproken op een wc-deur aantreft.
Bij het ontwerp van NEXT Architects, SPQF, kwam een soortgelijke moddergooipartij op gang. Het begint met een serieus commentaar dat, toegegeven, een tikkeltje hooghartig wordt beantwoord door een NEXT-architect. Dan breekt de pleuris uit. De frustraties spatten van het scherm.
Is er ook maar één ontwerp waar de kritiek opbouwend is? Bij Floating Network zijn de commentaren stuk voor stuk lovend en een beetje wollig. Maar nadere inspectie leert dat de inzenders clubgenoten zijn van een van de ontwerpers (de intussen bekende curlingclub Antarctica), dus om nou te zeggen dat het hier wèl gelukt is… (
Zo, eens even wat anders. De gemeente Rotterdam schreef een ideeënprijsvraag uit voor een nieuw stadskantoor. Van de ruim honderd inzendingen werden er 25 genomineerd. De plannen van de 25 genomineerden staan op het net.
Nu leek het de organisatie blijkbaar wel een leuk idee om het publiek de mogelijkheid te geven om te reageren. Middels een soort van bulletin board kon je op elk van de plannen commentaar leveren. Doel: een openbare discussie. Resultaat: laat zich raden.
Zoals voetbalsupporters zich achter hun sjaaltje verschuilen, verbergen de inzenders zich achter een valse naam (S. Nikkel, God, Haagse Harry; dat soort flauwigheid). En net als rond de voetbalvelden leidt dit tot geweld. Verbaal geweld.
Slechts een enkeling houdt zich aan de fatsoensregels. Het ontwerp Silence is Sexy krijgt het volgende commentaar: ‘Schandalig lelijk gedrocht…’ Niks mis mee, hoewel volstrekt niet onderbouwd. Maar daarna: ‘Hoe haal je het in je zieke hoofd dit op papier te zetten.” Een andere inzender gaat een stapje verder, en noemt daarbij de ontwerper bij naam.
De hardheid van dit soort opmerkingen en vooral het totale gebrek aan humor vallen op. Het zijn beledigende oneliners die je normaal gesproken op een wc-deur aantreft.
Bij het ontwerp van NEXT Architects, SPQF, kwam een soortgelijke moddergooipartij op gang. Het begint met een serieus commentaar dat, toegegeven, een tikkeltje hooghartig wordt beantwoord door een NEXT-architect. Dan breekt de pleuris uit. De frustraties spatten van het scherm.
Is er ook maar één ontwerp waar de kritiek opbouwend is? Bij Floating Network zijn de commentaren stuk voor stuk lovend en een beetje wollig. Maar nadere inspectie leert dat de inzenders clubgenoten zijn van een van de ontwerpers (de intussen bekende curlingclub Antarctica), dus om nou te zeggen dat het hier wèl gelukt is… (
Comments are closed.