Winterrrrr

. (I don’t know if you’ve been told…) Eskimo pussy is fairly cold… (Eskimo pussy is fairly cold…) Oeah, cold!!! (Oeah, cold!!!)” Ik had het al koud en kreeg het nog kouder.

Vroeger betekende oostenwind een barre fietstocht naar de middelbare school. Nu zijn de lessen een stuk dichterbij, maar lijkt de centrale verwarming verder weg dan ooit. Over de vloeren van het met gaskachels verwarmde en flink kierende studentenhuis waait een gure tocht.

De ochtend is het meest afzien. Acht uur, ijskoude slaapkamer, warm bed. Moed verzamelen om op te staan. Dekbed om de schouders en zittend op de bedrand het humeur testen. Dat wordt niks. Om negen uur weer een poging. Ineens het dekbed opzij gooien. Oeah, cold!!! Deur open en de nog koudere gang in. Rillend over de trap naar het koudste van het koudste: de vloertegels van de douchebak. Via gaten in het plafond staat de doucheruimte in directe verbinding met de buitenlucht.

Toch bieden de winterse temperaturen ook ongekende luxe. Zo dient normaalgesproken voor ieder nieuw koelkastproduct ruimte te worden vrijgemaakt. Een in goudpapier gehuld bakboterrestje dat aan de rechterkant van het koelkastplankje wordt weggeduwd, zorgt er via via voor dat aan de linkerkant een halfleeg sauspotje naar beneden stuitert. Ellende. Dankzij de kou niets van dat alles. Waarom naar de koelkast lopen als producten dicht bij het raam ook koud blijven? Het heeft iets winters en gezelligs: een verzameling kaas, melk en Grolsch bij het raam.

Maar het beste nieuws is een stevige verkoudheid. Kom maar op met dat griepje of desnoods een beginnende longontsteking. Als het maar iets met koorts is. Een lichaamstemperatuur van 39 graden. Lijkt me heerlijk warm.

De film ‘Fullmetal Jacket’: de luitenant van het korps mariniers drilt zijn peloton in de koude buitenlucht: ,,I don’t know if you’ve been told… (I don’t know if you’ve been told…) Eskimo pussy is fairly cold… (Eskimo pussy is fairly cold…) Oeah, cold!!! (Oeah, cold!!!)” Ik had het al koud en kreeg het nog kouder.

Vroeger betekende oostenwind een barre fietstocht naar de middelbare school. Nu zijn de lessen een stuk dichterbij, maar lijkt de centrale verwarming verder weg dan ooit. Over de vloeren van het met gaskachels verwarmde en flink kierende studentenhuis waait een gure tocht.

De ochtend is het meest afzien. Acht uur, ijskoude slaapkamer, warm bed. Moed verzamelen om op te staan. Dekbed om de schouders en zittend op de bedrand het humeur testen. Dat wordt niks. Om negen uur weer een poging. Ineens het dekbed opzij gooien. Oeah, cold!!! Deur open en de nog koudere gang in. Rillend over de trap naar het koudste van het koudste: de vloertegels van de douchebak. Via gaten in het plafond staat de doucheruimte in directe verbinding met de buitenlucht.

Toch bieden de winterse temperaturen ook ongekende luxe. Zo dient normaalgesproken voor ieder nieuw koelkastproduct ruimte te worden vrijgemaakt. Een in goudpapier gehuld bakboterrestje dat aan de rechterkant van het koelkastplankje wordt weggeduwd, zorgt er via via voor dat aan de linkerkant een halfleeg sauspotje naar beneden stuitert. Ellende. Dankzij de kou niets van dat alles. Waarom naar de koelkast lopen als producten dicht bij het raam ook koud blijven? Het heeft iets winters en gezelligs: een verzameling kaas, melk en Grolsch bij het raam.

Maar het beste nieuws is een stevige verkoudheid. Kom maar op met dat griepje of desnoods een beginnende longontsteking. Als het maar iets met koorts is. Een lichaamstemperatuur van 39 graden. Lijkt me heerlijk warm.