Karolien Runderkamp werkt als design engineer bij een van de grootste bedrijven ter wereld, ExxonMobil. Na acht jaar weet ze één ding zeker: de techniek blijft ze trouw.
Delen
/strong>
Ook in de chemische industrie vinden trotse moeders het leuk om hun baby aan collega’s te showen. Dus parkeert lead process design engineer Karolien Runderkamp op een natte oktobermorgen haar auto bij havenafslag 5625, niet ver van de Botlek, en meldt zich bij de portier van ExxonMobil Chemical Nederland. In haar armen houdt ze Berend, twaalf weken oud. ,,Mijn nieuwste project”, grapt ze even later tegenover de collega’s. Die vinden het zichtbaar leuk dat Runderkamp haar zwangerschapsverlof voor dit bliksembezoekje heeft onderbroken.
Berend ondergaat alle drukte heel sereen. Pas als zijn moeder even wegloopt om te poseren tegen de achtergrond van de oxo-alcoholfabriek, zet hij het op een brullen. Maar een chemische plant van ExxonMobil is nu eenmaal verboden terrein voor een baby. Zelfs als de moeder in kwestie zich persoonlijk inspant om de processen op die plants zo veilig en milieuvriendelijk mogelijk te maken.
Dertien kilometer verderop ligt, naast de Esso-raffinaderij, één van de grootste aromatenfabrieken ter wereld. Capaciteit: 1,4 miljoen ton per jaar. Hier begon Runderkamp in 1995 haar carrière bij Exxon. Als unit engineer in een controlekamer kreeg de toen net afgestudeerde ingenieur een stukje van de plant onder haar hoede. ,,De operators keken eerst de kat uit de boom. Sommigen dachten misschien: wij werken hier al dertig jaar, en nu kom jij even vertellen hoe het moet.”
Runderkamp bleek echter niet het type dat met een hete aardappel in de keel operators op haar ingenieurstitel wijst. Sterker nog: ze kon goed met ze opschieten. ,,Operators zijn erg rechtdoorzee. Ik voel me daarbij op mijn gemak. Ik was zenuwachtiger wanneer ik een ongedwongen praatje met een directielid van Exxon moest maken.”
De eerste weken op de plant liep Runderkamp mee met de shift van drie uur ’s middags tot elf uur ’s avonds. ,,Dan is het relatief het rustigst.” Ze leerde veel. ,,Je komt in de fabriek vaak hetzelfde soort problemen tegen. De operators hadden in de loop der jaren enorm veel kennis opgebouwd. Ik ging in die beginperiode af op hun ervaring en mijn eigen gezonde verstand.”
Turnaround
De praktijk van de plant bleek minder overzichtelijker dan de theorie. ,,In Delft maak je keurige sommetjes. Voor elk probleem dat je moet oplossen, krijg je alle informatie aangereikt. Op de aromatenfabriek gaat het soms om heel onverwachte dingen. Eén keer leek een filter roestdeeltjes onvoldoende tegen te houden. We begrepen maar niet waar dat aan lag. Tot we ontdekten dat de flesjes waarmee de monsters genomen waren niet schoon waren.”
Unit engineer was een hectische baan: veel vergaderen, veel praten met operators, steeds hollen van het ene probleem naar het andere. Bovendien maakte Runderkamp al snel haar eerste turnaround mee. Zo heet de grote onderhoudsbeurt die elke vier jaar de productie in de aromatenfabriek voor ongeveer een maand platlegt. Runderkamp zat er met haar neus bovenop. ,,Overal zie je operators en aannemers rondrennen. De werkdruk is groot, want de fabriek mag niet te lang stil liggen.”
Runderkamp vindt die eerste turnaround achteraf een prachtige periode. ,,Ik ben tot in het hoogste topje van de fabriek geweest. Je kunt alles van binnen bekijken: de hoge destillatietorens, de warmtewisselaars, het fornuis, de reactorvaten. Als unit engineer kijk je of je rare dingen opvallen, maar je leert ook hoe het daar nu echt van binnen uitziet. Tot dan toe was dat een papieren werkelijkheid geweest.”
Runderkamp is nooit door haar ouders een bepaalde richting opgeduwd , zegt ze. ,,Naast mijn vader ben ik de enige echte techneut in de familie.” Haar vader werkte als geoloog bij Shell: ze werd geboren in Nigeria. Het gezin verhuisde later naar Maleisië en de Verenigde Arabische Emiraten. Vanaf haar middelbareschooltijd woont ze in Nederland.
Ze ging scheikundige technologie in Delft studeren. ,,Mijn vader had altijd leuke verhalen over zijn studietijd in Delft. Misschien heeft dat me bij mij keuze beïnvloed.”. Ze overwoog nog even om over te stappen naar biomedische wetenschappen. ,,Tot ik me realiseerde dat de kans dat je ooit zelf een medicijn zult ontwikkelen wel heel erg klein is.”
Ze is blij dat ze niet voor mijnbouwkunde heeft gekozen. ,,Dan was ik in een echte mannenwereld terecht gekomen. Goed, in de chemische industrie zijn de mannen ook verreweg in de meerderheid. Maar als vrouw werk je tochliever op een plant in de Botlek dan op een olieplatform.”
Na haar afstuderen koos Runderkamp bewust voor een internationaal bedrijf. ,,Ik zou graag ooit nog eens een jaar of drie, vier in het buitenland werken.” ExxonMobil Chemical sprak haar aan vanwege de pragmatische mentaliteit. ,,Als een probleem prioriteit heeft, zet iedereen zijn schouders eronder en is het zo opgelost.” Ze noemt de cultuur van ExxonMobil ,,open en vrij hard.” Open, omdat de organisatie vrij plat is. Hard, omdat je elk jaar op je prestaties wordt afgerekend, compleet met rankinglijst. ,,Automatische loonsverhoging past niet in de cultuur.”
Kankerverwekkend
Na haar periode als unit engineer ging Runderkamp aan de slag als design engineer en facilities planner. Als design engineer gaf ze leiding aan ‘kleine’ projecten (minder dan 500 duizend dollar) op de aromatenfabriek om met name de veiligheid te verbeteren. Geen onbelangrijk aspect op een plant waar met gloeiend hete vloeistoffen wordt gewerkt. Overigens heeft er op de aromatenfabriek al dertig jaar geen ongeluk plaatsgevonden dat zo ernstig was dat een Exxon-werknemer de volgende dag niet op het werk kon verschijnen.
Runderkamp: ,,Ongelukken gebeuren vaak als ergens op de fabriek iets nieuws wordt geïntroduceerd: een nieuwe katalysator, een nieuwe inrichting van een stukje van de fabriek. Tegenwoordig moet je een heel systeem van reviews en procedures doorlopen om een verandering in de fabriek door te voeren.”
Het kan nóg veiliger, denkt Runderkamp. De laatste en moeilijkste stap is het zo veel mogelijk uitsluiten van menselijke fouten. ,,De mensen die het werk uitvoeren moeten zich realiseren hoe belangrijk het is om veilig te werken. Zeker nu we veel werk op de plants uitbesteden is dat belangrijk. Laatst gleed iemand uit op de kooiladder. Hij kon zijn voet niet helemaal op de trede zetten, omdat vlak achter de ladder een stelling was gebouwd. Om dat soort kleine dingen gaat het. De boodschap aan het personeel luidt: safety first. Ook als dat vertragingen oplevert.”
Naast veiligheid vormen milieu en gezondheid belangrijke aspecten van haar werk. Zo leverde Runderkamp een bijdrage aan het terugbrengen van de emissie van de kankerverwekkende stof benzeen. ‘Drijvende daken’ op benzeentanks zorgen voor een lagere uitstoot.
Als facilities planner moest Runderkamp af en toe in Brussel projecten presenteren aan het senior management. ,,Zenuwslopend? Ach, je leert die mensen steeds beter kennen. En ze zijn vaak ooit als unit engineer gestart. Dat helpt.”
Tegenwoordig is ze opnieuw design engineer, maar dan op een hoger niveau. Ze houdt zich bezig met de grotere projecten, op verschillende plants van ExxonMobil. ,,Het verschil met de beginperiode is groot. Ik hol niet meer achter de dagelijkse problemen aan. Ik moet nu soms in alle rust aan een ontwerp kunnen werken. Deze baan sluit beter aan op mijn studie.”
Hoe haar verdere loopbaan ook zal verlopen, één ding weet ze zeker: ze blijft trouw aan haar liefde voor techniek. ,,Ik vind het jammer dat een technische loopbaan vaak minder hoog wordt aangeslagen dan een managerscarrière. Ik zeg wel eens tegen mensen: wees nu eens trots op het technische werk dat je doet. Raar hoor, iedereen die ’techniek’ heeft gedaan probeert om zo snel mogelijk de businesskant op te gaan. Ja, ik zie dat ook bij Delftenaren.” Ze lacht. ,,Vooral bij de mannen, eigenlijk.”
Naam:Karolien Runderkamp-Struijk
Leeftijd :31
Studie:scheikundige technologie
Afstudeerrichting:chemische procestechnologie, sectie chemical reaction engineering
Woonplaats :Rotterdam
Verliefd/verloofd/getrouwd:getrouwd
Loopbaan: werkt sinds 1995 bij ExxonMobil Chemical Holland, begonnen als unit engineer op de ‘aromatenfabriek’, inmiddels werkzaam als lead process design engineer voor verschillende plants.
Karolien Runderkamp werkt als design engineer bij een van de grootste bedrijven ter wereld, ExxonMobil. Na acht jaar weet ze één ding zeker: de techniek blijft ze trouw.
Ook in de chemische industrie vinden trotse moeders het leuk om hun baby aan collega’s te showen. Dus parkeert lead process design engineer Karolien Runderkamp op een natte oktobermorgen haar auto bij havenafslag 5625, niet ver van de Botlek, en meldt zich bij de portier van ExxonMobil Chemical Nederland. In haar armen houdt ze Berend, twaalf weken oud. ,,Mijn nieuwste project”, grapt ze even later tegenover de collega’s. Die vinden het zichtbaar leuk dat Runderkamp haar zwangerschapsverlof voor dit bliksembezoekje heeft onderbroken.
Berend ondergaat alle drukte heel sereen. Pas als zijn moeder even wegloopt om te poseren tegen de achtergrond van de oxo-alcoholfabriek, zet hij het op een brullen. Maar een chemische plant van ExxonMobil is nu eenmaal verboden terrein voor een baby. Zelfs als de moeder in kwestie zich persoonlijk inspant om de processen op die plants zo veilig en milieuvriendelijk mogelijk te maken.
Dertien kilometer verderop ligt, naast de Esso-raffinaderij, één van de grootste aromatenfabrieken ter wereld. Capaciteit: 1,4 miljoen ton per jaar. Hier begon Runderkamp in 1995 haar carrière bij Exxon. Als unit engineer in een controlekamer kreeg de toen net afgestudeerde ingenieur een stukje van de plant onder haar hoede. ,,De operators keken eerst de kat uit de boom. Sommigen dachten misschien: wij werken hier al dertig jaar, en nu kom jij even vertellen hoe het moet.”
Runderkamp bleek echter niet het type dat met een hete aardappel in de keel operators op haar ingenieurstitel wijst. Sterker nog: ze kon goed met ze opschieten. ,,Operators zijn erg rechtdoorzee. Ik voel me daarbij op mijn gemak. Ik was zenuwachtiger wanneer ik een ongedwongen praatje met een directielid van Exxon moest maken.”
De eerste weken op de plant liep Runderkamp mee met de shift van drie uur ’s middags tot elf uur ’s avonds. ,,Dan is het relatief het rustigst.” Ze leerde veel. ,,Je komt in de fabriek vaak hetzelfde soort problemen tegen. De operators hadden in de loop der jaren enorm veel kennis opgebouwd. Ik ging in die beginperiode af op hun ervaring en mijn eigen gezonde verstand.”
Turnaround
De praktijk van de plant bleek minder overzichtelijker dan de theorie. ,,In Delft maak je keurige sommetjes. Voor elk probleem dat je moet oplossen, krijg je alle informatie aangereikt. Op de aromatenfabriek gaat het soms om heel onverwachte dingen. Eén keer leek een filter roestdeeltjes onvoldoende tegen te houden. We begrepen maar niet waar dat aan lag. Tot we ontdekten dat de flesjes waarmee de monsters genomen waren niet schoon waren.”
Unit engineer was een hectische baan: veel vergaderen, veel praten met operators, steeds hollen van het ene probleem naar het andere. Bovendien maakte Runderkamp al snel haar eerste turnaround mee. Zo heet de grote onderhoudsbeurt die elke vier jaar de productie in de aromatenfabriek voor ongeveer een maand platlegt. Runderkamp zat er met haar neus bovenop. ,,Overal zie je operators en aannemers rondrennen. De werkdruk is groot, want de fabriek mag niet te lang stil liggen.”
Runderkamp vindt die eerste turnaround achteraf een prachtige periode. ,,Ik ben tot in het hoogste topje van de fabriek geweest. Je kunt alles van binnen bekijken: de hoge destillatietorens, de warmtewisselaars, het fornuis, de reactorvaten. Als unit engineer kijk je of je rare dingen opvallen, maar je leert ook hoe het daar nu echt van binnen uitziet. Tot dan toe was dat een papieren werkelijkheid geweest.”
Runderkamp is nooit door haar ouders een bepaalde richting opgeduwd , zegt ze. ,,Naast mijn vader ben ik de enige echte techneut in de familie.” Haar vader werkte als geoloog bij Shell: ze werd geboren in Nigeria. Het gezin verhuisde later naar Maleisië en de Verenigde Arabische Emiraten. Vanaf haar middelbareschooltijd woont ze in Nederland.
Ze ging scheikundige technologie in Delft studeren. ,,Mijn vader had altijd leuke verhalen over zijn studietijd in Delft. Misschien heeft dat me bij mij keuze beïnvloed.”. Ze overwoog nog even om over te stappen naar biomedische wetenschappen. ,,Tot ik me realiseerde dat de kans dat je ooit zelf een medicijn zult ontwikkelen wel heel erg klein is.”
Ze is blij dat ze niet voor mijnbouwkunde heeft gekozen. ,,Dan was ik in een echte mannenwereld terecht gekomen. Goed, in de chemische industrie zijn de mannen ook verreweg in de meerderheid. Maar als vrouw werk je tochliever op een plant in de Botlek dan op een olieplatform.”
Na haar afstuderen koos Runderkamp bewust voor een internationaal bedrijf. ,,Ik zou graag ooit nog eens een jaar of drie, vier in het buitenland werken.” ExxonMobil Chemical sprak haar aan vanwege de pragmatische mentaliteit. ,,Als een probleem prioriteit heeft, zet iedereen zijn schouders eronder en is het zo opgelost.” Ze noemt de cultuur van ExxonMobil ,,open en vrij hard.” Open, omdat de organisatie vrij plat is. Hard, omdat je elk jaar op je prestaties wordt afgerekend, compleet met rankinglijst. ,,Automatische loonsverhoging past niet in de cultuur.”
Kankerverwekkend
Na haar periode als unit engineer ging Runderkamp aan de slag als design engineer en facilities planner. Als design engineer gaf ze leiding aan ‘kleine’ projecten (minder dan 500 duizend dollar) op de aromatenfabriek om met name de veiligheid te verbeteren. Geen onbelangrijk aspect op een plant waar met gloeiend hete vloeistoffen wordt gewerkt. Overigens heeft er op de aromatenfabriek al dertig jaar geen ongeluk plaatsgevonden dat zo ernstig was dat een Exxon-werknemer de volgende dag niet op het werk kon verschijnen.
Runderkamp: ,,Ongelukken gebeuren vaak als ergens op de fabriek iets nieuws wordt geïntroduceerd: een nieuwe katalysator, een nieuwe inrichting van een stukje van de fabriek. Tegenwoordig moet je een heel systeem van reviews en procedures doorlopen om een verandering in de fabriek door te voeren.”
Het kan nóg veiliger, denkt Runderkamp. De laatste en moeilijkste stap is het zo veel mogelijk uitsluiten van menselijke fouten. ,,De mensen die het werk uitvoeren moeten zich realiseren hoe belangrijk het is om veilig te werken. Zeker nu we veel werk op de plants uitbesteden is dat belangrijk. Laatst gleed iemand uit op de kooiladder. Hij kon zijn voet niet helemaal op de trede zetten, omdat vlak achter de ladder een stelling was gebouwd. Om dat soort kleine dingen gaat het. De boodschap aan het personeel luidt: safety first. Ook als dat vertragingen oplevert.”
Naast veiligheid vormen milieu en gezondheid belangrijke aspecten van haar werk. Zo leverde Runderkamp een bijdrage aan het terugbrengen van de emissie van de kankerverwekkende stof benzeen. ‘Drijvende daken’ op benzeentanks zorgen voor een lagere uitstoot.
Als facilities planner moest Runderkamp af en toe in Brussel projecten presenteren aan het senior management. ,,Zenuwslopend? Ach, je leert die mensen steeds beter kennen. En ze zijn vaak ooit als unit engineer gestart. Dat helpt.”
Tegenwoordig is ze opnieuw design engineer, maar dan op een hoger niveau. Ze houdt zich bezig met de grotere projecten, op verschillende plants van ExxonMobil. ,,Het verschil met de beginperiode is groot. Ik hol niet meer achter de dagelijkse problemen aan. Ik moet nu soms in alle rust aan een ontwerp kunnen werken. Deze baan sluit beter aan op mijn studie.”
Hoe haar verdere loopbaan ook zal verlopen, één ding weet ze zeker: ze blijft trouw aan haar liefde voor techniek. ,,Ik vind het jammer dat een technische loopbaan vaak minder hoog wordt aangeslagen dan een managerscarrière. Ik zeg wel eens tegen mensen: wees nu eens trots op het technische werk dat je doet. Raar hoor, iedereen die ’techniek’ heeft gedaan probeert om zo snel mogelijk de businesskant op te gaan. Ja, ik zie dat ook bij Delftenaren.” Ze lacht. ,,Vooral bij de mannen, eigenlijk.”
Naam:Karolien Runderkamp-Struijk
Leeftijd :31
Studie:scheikundige technologie
Afstudeerrichting:chemische procestechnologie, sectie chemical reaction engineering
Woonplaats :Rotterdam
Verliefd/verloofd/getrouwd:getrouwd
Loopbaan: werkt sinds 1995 bij ExxonMobil Chemical Holland, begonnen als unit engineer op de ‘aromatenfabriek’, inmiddels werkzaam als lead process design engineer voor verschillende plants.
Comments are closed.