Dancing Images. Van San Francisco tot Warschau verdiende ooit menig muzikant zijn brood door een aantal malen per dag te spelen bij een stomme Chaplin. De laatste tijd waagt een enkel orkest zich weer in de bioscoopzaal om de sfeer van toen te doen herleven.
Delen
Nostalgie, meer niet. Daniel Cross en Gerrit de Boer gaan een stapje verder. Zij herhalen geen filmmuziek van vroeger, maar hebben een eigentijdse muzikale interpretatie geschapen bij een aantal klassiekers uit de jaren twintig. Geen gewone films, maar experimenteel, dada, avantgarde. Opus II, III en IV (1925) van Walter Ruttmann, Emak bakia (1927) van fotograaf Man Ray, en Ballet mécanique (1924) van Fernand Léger zijn niet alleen kort, maar vooral ook surrealistisch. De close-up van de oogleden van Rays vriendin Kiki in Emak bakia is beroemd: wanneer ze haar blik neerslaat worden op haar oogleden twee wijdopengesperde, geschilderde ogen zichtbaar. Cross en De Boer proberen het dadaïstische van de films in hun muziek vast te houden. De muziek volgt de films niet, maar ‘speelt er tegenin’. Na Utrecht, Keulen en Barcelona is Dancing Images donderdag om 20.00 te zien en horen in Lantaren/Venster in Rotterdam, en maandag om 19.30 in het Haagse Fimhuis.
Landscape.
Tuincentra komen als paddestoelen uit de grond. Het zal de tijdgeest zijn. Waar pa vroeger eens in de maand de grasmaaier over het gazon trok, is hij nu vele weekeinden aan de slag met waterpartijen en indrukwekkende rotsreliëfs. Ieder zijn privélandschapje. Niet alleen de lage tuincultuur, ook de landschapsinrichting met grote L beleeft hoogtijdagen. Het Nederlandse Architectuurinstituut (NAi) in Rotterdam wijdt er vanaf vrijdag tot in het nieuwe millennium een tentoonstelling aan. Landscape: 9 + 1 Jonge Nederlandse landschapsarchitecten wil ‘inzicht geven in de meest actuele ontwikkelingen van de hedendaagse landschapsarchitectuur.’ Tien nieuwe bureaus zullen in groepjes van twee gedurende een maand hun kunsten mogen uitstallen in de entreehal van het NAi. Bureau Vista van Sjef Jansen en Rik de Visser laat onder meer het licht schijnen over de Tweede Maasvlakte en de campus van de TU Delft. DS Landschapsarchitecten van Maike van Stiphout en Bruno Doedens probeert de openbare groenruimte zo in te richten dat de jachtige mens tot rust komt. Onder meer op het Circusplein in Scheveningen en de Potsdammer Platz in Berlijn.
Natuurkundecollectie.
Om de museumcollecties die de verschillende faculteiten in de loop van decennia hebben opgebouwd, is de laatste jaren veel te doen. Het centrale TU-gezag ziet ze het liefst naar het Techniek Museum verhuizen, maar de meeste facultaire conservatoren zijn daar niet van gediend. De collectie van Technische Natuurkunde is uiteindelijk toch in het museum aan de Ezelsveldlaan terecht gekomen. Om te tonen hoe zeer de nieuwe aanwinsten bij hun nieuwe baasje tot hun recht komen, presenteert het Techniek Museum een selectie van de natuurkundige instrumenten in de machinehal. De apparaten stammen uit de periode 1850 tot 1950. Er zijn twee rode draden: elektriciteit en optica. Spiegelgalvanometers, spectraalanalyse-apparatuur, polarimeters en gasontladings-instrumenten: het is er allemaal. Het topstuk, volgens het Techniek Museum: een zogenaamd echelon van Michelon. Functie: een zeer klein deel van een lichtspectrum ontleden in de samenstellende kleuren.
Van San Francisco tot Warschau verdiende ooit menig muzikant zijn brood door een aantal malen per dag te spelen bij een stomme Chaplin. De laatste tijd waagt een enkel orkest zich weer in de bioscoopzaal om de sfeer van toen te doen herleven. Nostalgie, meer niet. Daniel Cross en Gerrit de Boer gaan een stapje verder. Zij herhalen geen filmmuziek van vroeger, maar hebben een eigentijdse muzikale interpretatie geschapen bij een aantal klassiekers uit de jaren twintig. Geen gewone films, maar experimenteel, dada, avantgarde. Opus II, III en IV (1925) van Walter Ruttmann, Emak bakia (1927) van fotograaf Man Ray, en Ballet mécanique (1924) van Fernand Léger zijn niet alleen kort, maar vooral ook surrealistisch. De close-up van de oogleden van Rays vriendin Kiki in Emak bakia is beroemd: wanneer ze haar blik neerslaat worden op haar oogleden twee wijdopengesperde, geschilderde ogen zichtbaar. Cross en De Boer proberen het dadaïstische van de films in hun muziek vast te houden. De muziek volgt de films niet, maar ‘speelt er tegenin’. Na Utrecht, Keulen en Barcelona is Dancing Images donderdag om 20.00 te zien en horen in Lantaren/Venster in Rotterdam, en maandag om 19.30 in het Haagse Fimhuis.
Landscape.
Tuincentra komen als paddestoelen uit de grond. Het zal de tijdgeest zijn. Waar pa vroeger eens in de maand de grasmaaier over het gazon trok, is hij nu vele weekeinden aan de slag met waterpartijen en indrukwekkende rotsreliëfs. Ieder zijn privélandschapje. Niet alleen de lage tuincultuur, ook de landschapsinrichting met grote L beleeft hoogtijdagen. Het Nederlandse Architectuurinstituut (NAi) in Rotterdam wijdt er vanaf vrijdag tot in het nieuwe millennium een tentoonstelling aan. Landscape: 9 + 1 Jonge Nederlandse landschapsarchitecten wil ‘inzicht geven in de meest actuele ontwikkelingen van de hedendaagse landschapsarchitectuur.’ Tien nieuwe bureaus zullen in groepjes van twee gedurende een maand hun kunsten mogen uitstallen in de entreehal van het NAi. Bureau Vista van Sjef Jansen en Rik de Visser laat onder meer het licht schijnen over de Tweede Maasvlakte en de campus van de TU Delft. DS Landschapsarchitecten van Maike van Stiphout en Bruno Doedens probeert de openbare groenruimte zo in te richten dat de jachtige mens tot rust komt. Onder meer op het Circusplein in Scheveningen en de Potsdammer Platz in Berlijn.
Natuurkundecollectie.
Om de museumcollecties die de verschillende faculteiten in de loop van decennia hebben opgebouwd, is de laatste jaren veel te doen. Het centrale TU-gezag ziet ze het liefst naar het Techniek Museum verhuizen, maar de meeste facultaire conservatoren zijn daar niet van gediend. De collectie van Technische Natuurkunde is uiteindelijk toch in het museum aan de Ezelsveldlaan terecht gekomen. Om te tonen hoe zeer de nieuwe aanwinsten bij hun nieuwe baasje tot hun recht komen, presenteert het Techniek Museum een selectie van de natuurkundige instrumenten in de machinehal. De apparaten stammen uit de periode 1850 tot 1950. Er zijn twee rode draden: elektriciteit en optica. Spiegelgalvanometers, spectraalanalyse-apparatuur, polarimeters en gasontladings-instrumenten: het is er allemaal. Het topstuk, volgens het Techniek Museum: een zogenaamd echelon van Michelon. Functie: een zeer klein deel van een lichtspectrum ontleden in de samenstellende kleuren.
Comments are closed.