Sadisme

Afgelopen maandag trakteerde zij een volle Speakerszaal op delen uit haar scriptie.

Uphoff probeerde de zaal ervan te overtuigen dat De Sade voor zijn tijd niet eens zo pervers was. ,,Volgens de wetten van toen kon een non die op vrijwillige basis met meerdere mannen tegelijk en kort na elkaar seks had gehad, tegen betaling van een klein geldbedrag probleemloos promotie maken binnen het klooster.”

Korte biografie van de man die betekenis gaf aan het woord sadisme: in 1740 geboren, op zijn vierde al naar grootmoeder verbannen wegens mishandeling van een speelkameraadje, en vandaaruit verbannen naar een oom in Avignon. ,,Zijn oom was geestelijke, maar hopte van hoer naar dienstmeid.”

Op zijn drieëntwintigste werd de markies voor het eerst aangeklaagd. Uphoff: ,,De Sade had ene Rose Keller onder valse voorwendselen meegenomen naar huis, zweepslagen gegeven en was anaal binnengedrongen.” Pikant detail: ,,Daarbij diende hij anijstabletten toe die winderigheid veroorzaken.”

De rest van zijn leven ging De Sade gevangenis-in en gevangenis-uit, tot hij in 1784 definitief in de Bastille belandde en daar als vadsige veertiger stierf. Tot vlak voor zijn dood begeleidde de vunzige markies nog een twaalfjarig meisje op het seksuele pad. In De Sades ‘Slaapkamerverhalen’ is seksuele voorlichting van oud aan jong het hoofdthema. De jonge en nog onbedorven Eugenie krijgt van een oudere vrouw de raad dat woorden als baarmoeder en bevruchting in de geneeskunde thuishoren: ,,Een mooi meisje moet niet aan verwekken denken, alleen aan neuken.”

Zelf begon Uphoff in het boek ‘Honderdtwintig dagen van Sodom’, dat ze in de boekenkast van haar broer vond. ,,Als lezer was ik daarna definitief mijn onschuld kwijt. Ik deed overigens wat iedere middelbare scholier met Jan Wolkers doet: selectief lezen, van seks naar seks. Kortom: een boek dat je met één hand leest.”

De verhalen van De Sade verlopen volgens Uphoff via een vast patroon: ,,Hij regisseert de lust met uiterste precisie. De verhalen beginnen vaak in een sinister kasteel met dames en heren van adel en een paar priesters.” Vervolgens wordt via een serie mooie meisjes, jongens, kleuters en baby’s tenslotte de ultieme graad van perversie bereikt: bejaarden.

Gaandeweg nemen kwellingen en geweld toe. Vooral de laatste bladzijden van Honderdtwintig dagen van Sodom bevatten een reeks weerzinwekkende beschrijvingen. Zo wordt een moeder uitgehongerd om uit te vinden wie van haar kinderen ze het eerst op zal eten. Ook worden allerlei opdrachten gegeven waaraan mensen lichamelijk onmogelijk kunnen voldoen; wanneer ze falen worden ze met harde hand gestraft.

Uphoff: ,,Ik heb niet alle passages gelezen. Lezers hebben het talent zich bij woorden een beeld te vormen. Soms wil ik dat niet, voor sommige beelden heb ik angst.”

Komende maandag gewoon weer een lezing over elektronen en quarks.

Niks mis met afstuderen op de tweede afgeleide van het zwaartekrachtveld. Maar schrijfster Manon Uphoff koos als afstudeeronderwerp een opwindender thema: Markies de Sade. Afgelopen maandag trakteerde zij een volle Speakerszaal op delen uit haar scriptie.

Uphoff probeerde de zaal ervan te overtuigen dat De Sade voor zijn tijd niet eens zo pervers was. ,,Volgens de wetten van toen kon een non die op vrijwillige basis met meerdere mannen tegelijk en kort na elkaar seks had gehad, tegen betaling van een klein geldbedrag probleemloos promotie maken binnen het klooster.”

Korte biografie van de man die betekenis gaf aan het woord sadisme: in 1740 geboren, op zijn vierde al naar grootmoeder verbannen wegens mishandeling van een speelkameraadje, en vandaaruit verbannen naar een oom in Avignon. ,,Zijn oom was geestelijke, maar hopte van hoer naar dienstmeid.”

Op zijn drieëntwintigste werd de markies voor het eerst aangeklaagd. Uphoff: ,,De Sade had ene Rose Keller onder valse voorwendselen meegenomen naar huis, zweepslagen gegeven en was anaal binnengedrongen.” Pikant detail: ,,Daarbij diende hij anijstabletten toe die winderigheid veroorzaken.”

De rest van zijn leven ging De Sade gevangenis-in en gevangenis-uit, tot hij in 1784 definitief in de Bastille belandde en daar als vadsige veertiger stierf. Tot vlak voor zijn dood begeleidde de vunzige markies nog een twaalfjarig meisje op het seksuele pad. In De Sades ‘Slaapkamerverhalen’ is seksuele voorlichting van oud aan jong het hoofdthema. De jonge en nog onbedorven Eugenie krijgt van een oudere vrouw de raad dat woorden als baarmoeder en bevruchting in de geneeskunde thuishoren: ,,Een mooi meisje moet niet aan verwekken denken, alleen aan neuken.”

Zelf begon Uphoff in het boek ‘Honderdtwintig dagen van Sodom’, dat ze in de boekenkast van haar broer vond. ,,Als lezer was ik daarna definitief mijn onschuld kwijt. Ik deed overigens wat iedere middelbare scholier met Jan Wolkers doet: selectief lezen, van seks naar seks. Kortom: een boek dat je met één hand leest.”

De verhalen van De Sade verlopen volgens Uphoff via een vast patroon: ,,Hij regisseert de lust met uiterste precisie. De verhalen beginnen vaak in een sinister kasteel met dames en heren van adel en een paar priesters.” Vervolgens wordt via een serie mooie meisjes, jongens, kleuters en baby’s tenslotte de ultieme graad van perversie bereikt: bejaarden.

Gaandeweg nemen kwellingen en geweld toe. Vooral de laatste bladzijden van Honderdtwintig dagen van Sodom bevatten een reeks weerzinwekkende beschrijvingen. Zo wordt een moeder uitgehongerd om uit te vinden wie van haar kinderen ze het eerst op zal eten. Ook worden allerlei opdrachten gegeven waaraan mensen lichamelijk onmogelijk kunnen voldoen; wanneer ze falen worden ze met harde hand gestraft.

Uphoff: ,,Ik heb niet alle passages gelezen. Lezers hebben het talent zich bij woorden een beeld te vormen. Soms wil ik dat niet, voor sommige beelden heb ik angst.”

Komende maandag gewoon weer een lezing over elektronen en quarks.