Quarterlifecrisis

br />
Het laat zich omschrijven als de typische problemen van twintigers, zoals het einde van je studie, het zoeken naar een baan, het beginnen met die baan, en dat alles terwijl je ook nog druk bent single te zijn. Samen mondt dat uit in, volgens één of ander blad, de hippe, zelfs moderne quarterlifecrisis. De twintigers onder ons kunnen dus opgelucht ademhalen: er is eindelijk erkenning.

Het blad ligt naast een nog halfvolle koker Pringles, opengeslagen op onze keukentafel. Meestal begin ik op dat soort plaatsen in dat soort bladen op die momenten lukraak te lezen. Het blad omschrijft zich als ‘hét magazine voor de succesvolle start van je carrière’.

Langzaam dringt het tot me door. Ook ik zal ooit aan het einde van m’n studie geraken, een baan moeten zoeken, daar uiteindelijk ook mee moeten beginnen, en waarom niet als single? Relaties lopen immers % volgens onderzoeken van datzelfde blad – op die momenten vaak op de klippen.

Ik zie de bui al hangen. Met mij is het eigenlijk al gedaan. Voorlopig is het zover nog niet, ik ben vooralsnog niet weggelegd voor een start van m’n carrière, laat staan een succesvolle. Ik zal nog wel in een soort pre-quarterlifecrisis zitten, eentje waarvoor ze pas een hippe term hebben bedacht als ik hem net heb gehad. En wanneer ik eindelijk met mijn eigen quarterlifecrisis mag beginnen, is die allang uit de mode.

Voor die situatie durft niemand het überhaupt in z’n hoofd te halen om er een term voor te bedenken, laat staan een hippe.

Dat zou pas een echte crisis zijn.

.aut Jaro Cools

Ik weet het zeker: ik kom in de quarterlifecrisis. Maak je niet druk, het is iets nieuws, iets moderns. Iets hips.

Vroeger had je alleen kans op een pubertijd en een midlifecrisis, tegenwoordig kun je ook nog getackeld worden door een quarterlifecrisis.

Het laat zich omschrijven als de typische problemen van twintigers, zoals het einde van je studie, het zoeken naar een baan, het beginnen met die baan, en dat alles terwijl je ook nog druk bent single te zijn. Samen mondt dat uit in, volgens één of ander blad, de hippe, zelfs moderne quarterlifecrisis. De twintigers onder ons kunnen dus opgelucht ademhalen: er is eindelijk erkenning.

Het blad ligt naast een nog halfvolle koker Pringles, opengeslagen op onze keukentafel. Meestal begin ik op dat soort plaatsen in dat soort bladen op die momenten lukraak te lezen. Het blad omschrijft zich als ‘hét magazine voor de succesvolle start van je carrière’.

Langzaam dringt het tot me door. Ook ik zal ooit aan het einde van m’n studie geraken, een baan moeten zoeken, daar uiteindelijk ook mee moeten beginnen, en waarom niet als single? Relaties lopen immers % volgens onderzoeken van datzelfde blad – op die momenten vaak op de klippen.

Ik zie de bui al hangen. Met mij is het eigenlijk al gedaan. Voorlopig is het zover nog niet, ik ben vooralsnog niet weggelegd voor een start van m’n carrière, laat staan een succesvolle. Ik zal nog wel in een soort pre-quarterlifecrisis zitten, eentje waarvoor ze pas een hippe term hebben bedacht als ik hem net heb gehad. En wanneer ik eindelijk met mijn eigen quarterlifecrisis mag beginnen, is die allang uit de mode.

Voor die situatie durft niemand het überhaupt in z’n hoofd te halen om er een term voor te bedenken, laat staan een hippe.

Dat zou pas een echte crisis zijn.

.aut Jaro Cools