Puur geluk

Op uitnodiging van het Rijk dacht Körmeling na over rijkssnelweg A12. Bij Bouwkunde gaf de kunstenaar afgelopen dinsdag een lunchlezing over de A12 (Den Haag, Utrecht, Arnhem) en andere ideeën.

,,Slechts vijftien procent van het verkeer op de A12 is doorgaand verkeer van en naar het Ruhrgebied. De rest is lokaal verkeer. Dan moet je zo’n weg optimaal aansluiten op de omgeving”, vindt Körmeling. Hij heeft een eenvoudig voorstel. ,,Een weg die overal aan de randen toegankelijk is: tweebaans stroken van 110, 90, 70 en 50 km/h geflankeerd door fiets- en voetpaden. Zie je iets moois, dan kun je gewoon stoppen.”

Het Rijk bleek weinig enthousiast. ,,Mensen zouden ook hard gaan rijden op de stroken van 50 km/h. Maar harder dan vijftig rijden we nu ook al in woonwijken”, constateert Körmeling. ,,Ook vinden ze dat je niet heel Nederland moet asfalteren. Echter, wanneer we op een wegenkaart kijken, zien we dat de rood-gele snelwegen een kilometer dik zijn getekend. Ons beeld van een volledig geasfalteerd land is overtrokken.”

De snelweg is niet het enige wegtype waarmee Körmeling zich bezighoudt. Zo maakte hij kunstwerken voor diverse rotondes. In het Limburgse Munstergeleen staat een goudglimmend beeld van een vrouwenfiguur die haar man in de lucht houdt. De man houdt op zijn beurt een Opel Tigra in de lucht. ,,’Puur geluk’ heet het beeld. Het geluk van de vrouw is haar man, het geluk van de man zijn nieuwe auto.” Van rotondes in het algemeen moet Körmeling weinig hebben. ,,De meeste zijn zo klein dat je je afvraagt waarom ze het ding niet asfalteren zodat je gewoon fatsoenlijk rechtdoor kunt rijden.”

Sommige van zijn ideeën komen door terughoudende gemeentebesturen niet verder dan een beschrijving in zijn boek ‘Goed boek’. Maar uitgerekend in het kneuterigste dorp van ons land bouwde Körmeling een kunstwerk: in Madurodam. Boven een miniatuurhuisje hangt een wolk. Door een gat in de wolk werpt een schijnwerper een plas licht op een miniatuurpoppetje in een tuinstoel. ,,De mooiste plek van Nederland”, vindt Körmeling ,,Overal bewolking en hij zit onder het gat in de wolk.”

Kunstenaar John Körmeling geniet bekendheid als bedenker van onconventionele producten die hij zelf bouwt. Zo produceerde hij een drive-inn reuzenrad, een oprolbaar parkeervak en een hondenpak om als zesde passagier in een auto te kunnen meereizen. Op uitnodiging van het Rijk dacht Körmeling na over rijkssnelweg A12. Bij Bouwkunde gaf de kunstenaar afgelopen dinsdag een lunchlezing over de A12 (Den Haag, Utrecht, Arnhem) en andere ideeën.

,,Slechts vijftien procent van het verkeer op de A12 is doorgaand verkeer van en naar het Ruhrgebied. De rest is lokaal verkeer. Dan moet je zo’n weg optimaal aansluiten op de omgeving”, vindt Körmeling. Hij heeft een eenvoudig voorstel. ,,Een weg die overal aan de randen toegankelijk is: tweebaans stroken van 110, 90, 70 en 50 km/h geflankeerd door fiets- en voetpaden. Zie je iets moois, dan kun je gewoon stoppen.”

Het Rijk bleek weinig enthousiast. ,,Mensen zouden ook hard gaan rijden op de stroken van 50 km/h. Maar harder dan vijftig rijden we nu ook al in woonwijken”, constateert Körmeling. ,,Ook vinden ze dat je niet heel Nederland moet asfalteren. Echter, wanneer we op een wegenkaart kijken, zien we dat de rood-gele snelwegen een kilometer dik zijn getekend. Ons beeld van een volledig geasfalteerd land is overtrokken.”

De snelweg is niet het enige wegtype waarmee Körmeling zich bezighoudt. Zo maakte hij kunstwerken voor diverse rotondes. In het Limburgse Munstergeleen staat een goudglimmend beeld van een vrouwenfiguur die haar man in de lucht houdt. De man houdt op zijn beurt een Opel Tigra in de lucht. ,,’Puur geluk’ heet het beeld. Het geluk van de vrouw is haar man, het geluk van de man zijn nieuwe auto.” Van rotondes in het algemeen moet Körmeling weinig hebben. ,,De meeste zijn zo klein dat je je afvraagt waarom ze het ding niet asfalteren zodat je gewoon fatsoenlijk rechtdoor kunt rijden.”

Sommige van zijn ideeën komen door terughoudende gemeentebesturen niet verder dan een beschrijving in zijn boek ‘Goed boek’. Maar uitgerekend in het kneuterigste dorp van ons land bouwde Körmeling een kunstwerk: in Madurodam. Boven een miniatuurhuisje hangt een wolk. Door een gat in de wolk werpt een schijnwerper een plas licht op een miniatuurpoppetje in een tuinstoel. ,,De mooiste plek van Nederland”, vindt Körmeling ,,Overal bewolking en hij zit onder het gat in de wolk.”