Naar aanleiding van het artikel in Delta 38 (over de toekenning van een prijs aan de ontwerper van de Amsterdamse Bijlmermeer) mijn volgend commentaar.
Delen
Hoewel ik geen bouwkundige ben, lijkt het mij terecht dat de architect Siegfried Nassuth erkenning heeft gekregen voor zijn ontwerp van de Bijlmermeer.
Toen de Bijlmermeer in de zestiger en zeventiger jaren werd gebouwd, was iedereen lyrisch over zijn ontwerp, het was het voorbeeld van voortreffelijke moderne stedenbouw. Artikelen verschenen in kranten en tijdschriften en vele buitenlanders kwamen de Bijlmermeer bewonderen.
Het waren ruime flats, met een mooi uitzicht en de niet te hoge gebouwen waren dusdanig gegroepeerd dat het, zeker vanuit de lucht, een parkachtige aanblik gaf. Er waren voldoende openbare ruimten die konden worden ingericht als centra voor sociale contacten. Er was ook aan de veiligheid van de voetgangers gedacht. Kortom: aan alles was gedacht.
Echter, de flats waren ontworpen voor autochtone, werkende Nederlanders met een redelijk inkomen. De huren waren voor die tijd hoog en de flats bleken daardoor moeilijker te verhuren dan oorspronkelijk verondersteld, met als gevolg leegstand en verliesgevende exploitatie. Dat bleek uiteindelijke fataal.
In diezelfde tijd kwam namelijk de grote immigratiestroom van circa anderhalf miljoen buitenlanders op gang. Velen van hen kwamen uit sub-tropische en tropische streken, hadden nog nooit in stenen huizen gewoond, laat staan in flats. Zij kwamen uit samenlevingen met volledig andere culturen en leefgewoonten en toonden veelal geen behoefte zich aan te passen aan die in Nederland, daarin aanvankelijk gesteund door sommige politici.
Zij waren ongeschoold, leefden van een uitkering en misten veelal de discipline en sociale controle die nodig zijn voor het leven in een Noordwest-Europese stad. Zelfs zulke eenvoudige zaken als het verzamelen van huisvuil was voor hen vreemd, je mikte dat immers gewoon weg of gaf het mee aan een voorbijstromende rivier.
Verloedering
Voor deze mensen, met hun totaal verschillende leefpatroon, was de Bijlmermeer niet ontworpen, maar zij werden er wel op last van de gemeente en overheid met duizenden in opgeborgen. Het resultaat was voorspelbaar: de openbare ruimten werden niet gebruikt voor het doel dat men oorspronkelijk in gedachten had; de flats werden uitgewoond en de Bijlmermeer begon in sneltreinvaart te verpauperen. Een paar aanrandingen en een paar doden die uitgebreid de pers haalden, deden de wijk evenmin veel goed en voor velen werd de Bijlmermeer de meest gevaarlijke plek van Nederland. De verloedering van de Bijlmermeer was het resultaat van onze politieke besluitvorming, niet van een verkeerd ontwerp.
Het platgooien van de Bijlmermeer zou een geweldige kapitaalsvernietiging betekenen en inderdaad niets oplossen.Iedere andere buurt, wijk, dorp of stad zal met deze bevolkingssamenstelling en deze aantallen eenzelfde weg op gaan als de Bijlmermeer. Elke oplossing, welke ook, zal kostbaar zijn; doch deze kosten zullen slechts een klein gedeelte vertegenwoordigen van de totale kosten die gemeenten en overheden in Nederland uiteindelijk zullen moeten opbrengen voor het incorporeren van de anderhalf miljoen immigranten die Nederland sedert 1970 heeft binnengelaten.
De architect Siegfried Nassuth, zijn ontwerp van de Bijlmermeer en de door Siegfried Nassuth ontvangen prijs van vijftigduizend gulden staan hier gelukkig geheel los van.
Prof.dr.ir. J.F. Holtrop
Hoewel ik geen bouwkundige ben, lijkt het mij terecht dat de architect Siegfried Nassuth erkenning heeft gekregen voor zijn ontwerp van de Bijlmermeer.
Toen de Bijlmermeer in de zestiger en zeventiger jaren werd gebouwd, was iedereen lyrisch over zijn ontwerp, het was het voorbeeld van voortreffelijke moderne stedenbouw. Artikelen verschenen in kranten en tijdschriften en vele buitenlanders kwamen de Bijlmermeer bewonderen.
Het waren ruime flats, met een mooi uitzicht en de niet te hoge gebouwen waren dusdanig gegroepeerd dat het, zeker vanuit de lucht, een parkachtige aanblik gaf. Er waren voldoende openbare ruimten die konden worden ingericht als centra voor sociale contacten. Er was ook aan de veiligheid van de voetgangers gedacht. Kortom: aan alles was gedacht.
Echter, de flats waren ontworpen voor autochtone, werkende Nederlanders met een redelijk inkomen. De huren waren voor die tijd hoog en de flats bleken daardoor moeilijker te verhuren dan oorspronkelijk verondersteld, met als gevolg leegstand en verliesgevende exploitatie. Dat bleek uiteindelijke fataal.
In diezelfde tijd kwam namelijk de grote immigratiestroom van circa anderhalf miljoen buitenlanders op gang. Velen van hen kwamen uit sub-tropische en tropische streken, hadden nog nooit in stenen huizen gewoond, laat staan in flats. Zij kwamen uit samenlevingen met volledig andere culturen en leefgewoonten en toonden veelal geen behoefte zich aan te passen aan die in Nederland, daarin aanvankelijk gesteund door sommige politici.
Zij waren ongeschoold, leefden van een uitkering en misten veelal de discipline en sociale controle die nodig zijn voor het leven in een Noordwest-Europese stad. Zelfs zulke eenvoudige zaken als het verzamelen van huisvuil was voor hen vreemd, je mikte dat immers gewoon weg of gaf het mee aan een voorbijstromende rivier.
Verloedering
Voor deze mensen, met hun totaal verschillende leefpatroon, was de Bijlmermeer niet ontworpen, maar zij werden er wel op last van de gemeente en overheid met duizenden in opgeborgen. Het resultaat was voorspelbaar: de openbare ruimten werden niet gebruikt voor het doel dat men oorspronkelijk in gedachten had; de flats werden uitgewoond en de Bijlmermeer begon in sneltreinvaart te verpauperen. Een paar aanrandingen en een paar doden die uitgebreid de pers haalden, deden de wijk evenmin veel goed en voor velen werd de Bijlmermeer de meest gevaarlijke plek van Nederland. De verloedering van de Bijlmermeer was het resultaat van onze politieke besluitvorming, niet van een verkeerd ontwerp.
Het platgooien van de Bijlmermeer zou een geweldige kapitaalsvernietiging betekenen en inderdaad niets oplossen.Iedere andere buurt, wijk, dorp of stad zal met deze bevolkingssamenstelling en deze aantallen eenzelfde weg op gaan als de Bijlmermeer. Elke oplossing, welke ook, zal kostbaar zijn; doch deze kosten zullen slechts een klein gedeelte vertegenwoordigen van de totale kosten die gemeenten en overheden in Nederland uiteindelijk zullen moeten opbrengen voor het incorporeren van de anderhalf miljoen immigranten die Nederland sedert 1970 heeft binnengelaten.
De architect Siegfried Nassuth, zijn ontwerp van de Bijlmermeer en de door Siegfried Nassuth ontvangen prijs van vijftigduizend gulden staan hier gelukkig geheel los van.
Prof.dr.ir. J.F. Holtrop
Comments are closed.