Een normaal kopietje maken kan iedereen. Maar voor speciale wensen moet je naar de betere repro, en daar zijn er niet zo veel van. Wil je echt een juweeltje van een afstudeerverslag, dan ga je naar IO: het walhalla voor de lay-out-freak.
Kopiëren is voor de moderne student bijna zo belangrijk als drinken, eten en slapen. En gelukkig staat in elk TU-gebouw wel een openbaar kopieerapparaat. Even snel een artikel vermenigvuldigen of een verslag kopiëren is hiermee geen probleem. Werd in het pre-kopieertijdperk echt alles overgeschreven?
Veel kopieerapparaten staan in de klassieke reproductiekamer. Een rondgang langs alle subfaculteiten toont dat de ene repro de andere niet is. Bij Technische Bestuurskunde staat het kopieerapparaat los in de bibliotheek. Bij Natuurkunde staat er al een snijmachine bij en bij Elektro en Scheikunde is er een compleet alles-erop%en-eraan kopieerhok. Onbemand, dat wel. Kopieerpersoneel is alleen te vinden bij Bouwkunde, Industrieel Ontwerpen en Civiel.
Een duidelijke basisbehoefte is dus vervuld, maar wat als je net wat anders wilt? Kopiëren met je eigen magneetkaart op een andere faculteit bijvoorbeeld. Wie dat wel eens heeft geprobeerd, kent het probleem: de kaart wordt geweigerd. Deze absurde situatie zal niet snel veranderen, want ook betalen met de studentenchipcard is niet op korte termijn mogelijk. Ir. N.P. de Koo van het Rekencentrum hierover: ,,Er wordt wel aan gewerkt maar ik durf nauwelijks een datum te noemen.” Een oplossing van het probleem zijn muntmachines, maar deze zijn zeldzaam. Bij Scheikunde staat er nog een in de bibliotheek en ook L&R huisvest er een.
Meestal kost een kopie tien cent, en gaan er vijftig of honderd op een kaart. Het GAAC-gebouw is wat dat betreft alleen voor grootverbruikers: alleen kaarten van duizend tikken.
Kleur
Om de kwaliteit van repro’s te testen, hebben we gekozen voor een kleurentest. Kleurenkopiëren voor studenten kan alleen bij Industrieel Ontwerpen, Bouwkunde, Civiele Techniek en Elektrotechniek. We namen een kleurenfoto met daarin subtiele kleurverlopen, combinaties en contrasten.
Het bedienen van een kleurenapparaat is blijkbaar niet eenvoudig, want alleen bij Elektrotechniek mogen we zelf aan de slag. Bij de andere repro’s moeten we toekijken hoe een repromedewerker voor ons het apparaat bedient. Gelukkig worden we steeds snel geholpen.
Als alle kopieën naast elkaar liggen, blijkt dat er enorme kwaliteitsverschillen zijn. Zelfs tussen twee identieke apparaten zijn kleur- en korrelverschillen te ontdekken. Alle apparaten blijken grote moeite te hebben met de wolkenlucht, grijs- en groentinten; bij sommige kopieën is de hele lucht zelfs wit geworden. Samen met de twee Delta-fotografen kiezen we de beste kopie uit. Tot onze verbazing is het de kopie die we zelf gemaakt hebben bij Elektrotechniek. Moraal: als je het goed wilt doen, doehet dan zelf.
De prijs van een A4-kleurenkopie is overal dezelfde: twee gulden. Een A3-tje is overal twee keer zo duur, behalve bij Civiele Techniek (3,50 gulden).
Overigens staat er sinds kort bij de bibliotheek een apparaat waar je kleurenkopieën kunt maken voor een gulden per stuk. Maar die arriveerde te laat voor de test.
Extra
Bij de meeste repro’s kun je natuurlijk ook terecht voor het ouderwetse werk: de kaftjes en het inbinden. En sommige repro’s verkopen ook nog wel een ordnertje of velletjes gekleurd papier. Maar aan Industrieel Ontwerpen kan geen enkele opleiding tippen. De IO-repro is een begrip. Naast vele soorten gekleurd papier en karton, kun je er terecht voor pennen, diskettes en voor het afdrukken van foto’s. Bovendien kun je er ZIP-drives, digitale videocamera’s en fototoestellen huren. Wil je iets uitprinten, dan kun je het bestand gewoon via internet aanleveren. Met deze voorzieningen overtreft de repro-IO zelfs de commerciële concurrenten in het centrum van Delft.
Wat betreft de openingstijden van repro’s zit het wel snor. Hoewel repro-medewerkers om vijf uur de zaak sluiten, zijn er altijd wel elders in een faculteit kopieerapparaten beschikbaar. Behalve bij Civiel, waar na vijven geen kopietje meer te maken valt. Naar Elektro lopen is dan een optie. En dan maar hopen dat iemand daar zo vriendelijk is zijn Elektro-kopieerkaart uit te lenen.
Voor een doodgewoon kopietje ga je naar de commerciëlen
De TU-repro’s krijgen steeds meer concurrentie van commerciële kopieshops. ‘Copie sjop Veldman’ tegenover het station is een van de grootste, en bovendien tot middernacht open. Verder is er ‘The Printer’, en zelfs in de TU-wijk is een kopieerwinkel te vinden. Er zijn wel kwaliteitsverschillen. De zwart/wit-apparaten op de TU delven het onderspit bij de snelle en geruisloze copiers van ‘The Printer’.
Maar doe-het-zelf kleurenkopiën zijn bij ‘The Printer’ kwalitatief slechter. Er is daar ook een digitaal kleurenapparaat, dat je niet zelf mag bedienen. Deze toont de afdruk eerst op een monitor, dat scheelt weer twee gulden voor een misdruk.
Echt prijsverschil is er niet, behalve als er grote hoeveelheden gekopieerd moeten worden. Vroege vogels kunnen vóór elf uur bij ‘The Printer’ terecht voor slechts acht cent per zwartwit-kopietje.
TU nog niet rijp voor kringlooppapier
Kringlooppapier is maar in weinig kopieerapparaten op de TU te vinden. Het Delfts Universitair Milieu Platform (Dump) vindt dat dat anders moet en doet samen met de IO-repro een proef: naast standaardpapier kunnen studenten ook kiezen voor kringloop. Nog liever zou het DuMP zien dat kringlooppapier overal binnen de TU de standaard wordt. Aan studentenpartij Aag zal het niet liggen: sinds enkele weken gebruikt de partij milieuvriendelijk papier voor veelvan haar schrijfsels.
Om het papierverbruik terug te dringen kan ook dubbelzijdig kopiëren een oplossing zijn. Dat kan nu slechts op een klein aantal kopieerapparaten. De subfaculteit Technische Natuurkunde promoot sinds enige maanden het dubbelzijdig kopiëren. Een aantal apparaten is daarvoor speciaal aangepast.
,
Kopiëren is voor de moderne student bijna zo belangrijk als drinken, eten en slapen. En gelukkig staat in elk TU-gebouw wel een openbaar kopieerapparaat. Even snel een artikel vermenigvuldigen of een verslag kopiëren is hiermee geen probleem. Werd in het pre-kopieertijdperk echt alles overgeschreven?
Veel kopieerapparaten staan in de klassieke reproductiekamer. Een rondgang langs alle subfaculteiten toont dat de ene repro de andere niet is. Bij Technische Bestuurskunde staat het kopieerapparaat los in de bibliotheek. Bij Natuurkunde staat er al een snijmachine bij en bij Elektro en Scheikunde is er een compleet alles-erop%en-eraan kopieerhok. Onbemand, dat wel. Kopieerpersoneel is alleen te vinden bij Bouwkunde, Industrieel Ontwerpen en Civiel.
Een duidelijke basisbehoefte is dus vervuld, maar wat als je net wat anders wilt? Kopiëren met je eigen magneetkaart op een andere faculteit bijvoorbeeld. Wie dat wel eens heeft geprobeerd, kent het probleem: de kaart wordt geweigerd. Deze absurde situatie zal niet snel veranderen, want ook betalen met de studentenchipcard is niet op korte termijn mogelijk. Ir. N.P. de Koo van het Rekencentrum hierover: ,,Er wordt wel aan gewerkt maar ik durf nauwelijks een datum te noemen.” Een oplossing van het probleem zijn muntmachines, maar deze zijn zeldzaam. Bij Scheikunde staat er nog een in de bibliotheek en ook L&R huisvest er een.
Meestal kost een kopie tien cent, en gaan er vijftig of honderd op een kaart. Het GAAC-gebouw is wat dat betreft alleen voor grootverbruikers: alleen kaarten van duizend tikken.
Kleur
Om de kwaliteit van repro’s te testen, hebben we gekozen voor een kleurentest. Kleurenkopiëren voor studenten kan alleen bij Industrieel Ontwerpen, Bouwkunde, Civiele Techniek en Elektrotechniek. We namen een kleurenfoto met daarin subtiele kleurverlopen, combinaties en contrasten.
Het bedienen van een kleurenapparaat is blijkbaar niet eenvoudig, want alleen bij Elektrotechniek mogen we zelf aan de slag. Bij de andere repro’s moeten we toekijken hoe een repromedewerker voor ons het apparaat bedient. Gelukkig worden we steeds snel geholpen.
Als alle kopieën naast elkaar liggen, blijkt dat er enorme kwaliteitsverschillen zijn. Zelfs tussen twee identieke apparaten zijn kleur- en korrelverschillen te ontdekken. Alle apparaten blijken grote moeite te hebben met de wolkenlucht, grijs- en groentinten; bij sommige kopieën is de hele lucht zelfs wit geworden. Samen met de twee Delta-fotografen kiezen we de beste kopie uit. Tot onze verbazing is het de kopie die we zelf gemaakt hebben bij Elektrotechniek. Moraal: als je het goed wilt doen, doehet dan zelf.
De prijs van een A4-kleurenkopie is overal dezelfde: twee gulden. Een A3-tje is overal twee keer zo duur, behalve bij Civiele Techniek (3,50 gulden).
Overigens staat er sinds kort bij de bibliotheek een apparaat waar je kleurenkopieën kunt maken voor een gulden per stuk. Maar die arriveerde te laat voor de test.
Extra
Bij de meeste repro’s kun je natuurlijk ook terecht voor het ouderwetse werk: de kaftjes en het inbinden. En sommige repro’s verkopen ook nog wel een ordnertje of velletjes gekleurd papier. Maar aan Industrieel Ontwerpen kan geen enkele opleiding tippen. De IO-repro is een begrip. Naast vele soorten gekleurd papier en karton, kun je er terecht voor pennen, diskettes en voor het afdrukken van foto’s. Bovendien kun je er ZIP-drives, digitale videocamera’s en fototoestellen huren. Wil je iets uitprinten, dan kun je het bestand gewoon via internet aanleveren. Met deze voorzieningen overtreft de repro-IO zelfs de commerciële concurrenten in het centrum van Delft.
Wat betreft de openingstijden van repro’s zit het wel snor. Hoewel repro-medewerkers om vijf uur de zaak sluiten, zijn er altijd wel elders in een faculteit kopieerapparaten beschikbaar. Behalve bij Civiel, waar na vijven geen kopietje meer te maken valt. Naar Elektro lopen is dan een optie. En dan maar hopen dat iemand daar zo vriendelijk is zijn Elektro-kopieerkaart uit te lenen.
Voor een doodgewoon kopietje ga je naar de commerciëlen
De TU-repro’s krijgen steeds meer concurrentie van commerciële kopieshops. ‘Copie sjop Veldman’ tegenover het station is een van de grootste, en bovendien tot middernacht open. Verder is er ‘The Printer’, en zelfs in de TU-wijk is een kopieerwinkel te vinden. Er zijn wel kwaliteitsverschillen. De zwart/wit-apparaten op de TU delven het onderspit bij de snelle en geruisloze copiers van ‘The Printer’.
Maar doe-het-zelf kleurenkopiën zijn bij ‘The Printer’ kwalitatief slechter. Er is daar ook een digitaal kleurenapparaat, dat je niet zelf mag bedienen. Deze toont de afdruk eerst op een monitor, dat scheelt weer twee gulden voor een misdruk.
Echt prijsverschil is er niet, behalve als er grote hoeveelheden gekopieerd moeten worden. Vroege vogels kunnen vóór elf uur bij ‘The Printer’ terecht voor slechts acht cent per zwartwit-kopietje.
TU nog niet rijp voor kringlooppapier
Kringlooppapier is maar in weinig kopieerapparaten op de TU te vinden. Het Delfts Universitair Milieu Platform (Dump) vindt dat dat anders moet en doet samen met de IO-repro een proef: naast standaardpapier kunnen studenten ook kiezen voor kringloop. Nog liever zou het DuMP zien dat kringlooppapier overal binnen de TU de standaard wordt. Aan studentenpartij Aag zal het niet liggen: sinds enkele weken gebruikt de partij milieuvriendelijk papier voor veelvan haar schrijfsels.
Om het papierverbruik terug te dringen kan ook dubbelzijdig kopiëren een oplossing zijn. Dat kan nu slechts op een klein aantal kopieerapparaten. De subfaculteit Technische Natuurkunde promoot sinds enige maanden het dubbelzijdig kopiëren. Een aantal apparaten is daarvoor speciaal aangepast.
Kopiëren is voor de moderne student bijna zo belangrijk als drinken, eten en slapen. En gelukkig staat in elk TU-gebouw wel een openbaar kopieerapparaat. Even snel een artikel vermenigvuldigen of een verslag kopiëren is hiermee geen probleem. Werd in het pre-kopieertijdperk echt alles overgeschreven?
Veel kopieerapparaten staan in de klassieke reproductiekamer. Een rondgang langs alle subfaculteiten toont dat de ene repro de andere niet is. Bij Technische Bestuurskunde staat het kopieerapparaat los in de bibliotheek. Bij Natuurkunde staat er al een snijmachine bij en bij Elektro en Scheikunde is er een compleet alles-erop%en-eraan kopieerhok. Onbemand, dat wel. Kopieerpersoneel is alleen te vinden bij Bouwkunde, Industrieel Ontwerpen en Civiel.
Een duidelijke basisbehoefte is dus vervuld, maar wat als je net wat anders wilt? Kopiëren met je eigen magneetkaart op een andere faculteit bijvoorbeeld. Wie dat wel eens heeft geprobeerd, kent het probleem: de kaart wordt geweigerd. Deze absurde situatie zal niet snel veranderen, want ook betalen met de studentenchipcard is niet op korte termijn mogelijk. Ir. N.P. de Koo van het Rekencentrum hierover: ,,Er wordt wel aan gewerkt maar ik durf nauwelijks een datum te noemen.” Een oplossing van het probleem zijn muntmachines, maar deze zijn zeldzaam. Bij Scheikunde staat er nog een in de bibliotheek en ook L&R huisvest er een.
Meestal kost een kopie tien cent, en gaan er vijftig of honderd op een kaart. Het GAAC-gebouw is wat dat betreft alleen voor grootverbruikers: alleen kaarten van duizend tikken.
Kleur
Om de kwaliteit van repro’s te testen, hebben we gekozen voor een kleurentest. Kleurenkopiëren voor studenten kan alleen bij Industrieel Ontwerpen, Bouwkunde, Civiele Techniek en Elektrotechniek. We namen een kleurenfoto met daarin subtiele kleurverlopen, combinaties en contrasten.
Het bedienen van een kleurenapparaat is blijkbaar niet eenvoudig, want alleen bij Elektrotechniek mogen we zelf aan de slag. Bij de andere repro’s moeten we toekijken hoe een repromedewerker voor ons het apparaat bedient. Gelukkig worden we steeds snel geholpen.
Als alle kopieën naast elkaar liggen, blijkt dat er enorme kwaliteitsverschillen zijn. Zelfs tussen twee identieke apparaten zijn kleur- en korrelverschillen te ontdekken. Alle apparaten blijken grote moeite te hebben met de wolkenlucht, grijs- en groentinten; bij sommige kopieën is de hele lucht zelfs wit geworden. Samen met de twee Delta-fotografen kiezen we de beste kopie uit. Tot onze verbazing is het de kopie die we zelf gemaakt hebben bij Elektrotechniek. Moraal: als je het goed wilt doen, doehet dan zelf.
De prijs van een A4-kleurenkopie is overal dezelfde: twee gulden. Een A3-tje is overal twee keer zo duur, behalve bij Civiele Techniek (3,50 gulden).
Overigens staat er sinds kort bij de bibliotheek een apparaat waar je kleurenkopieën kunt maken voor een gulden per stuk. Maar die arriveerde te laat voor de test.
Extra
Bij de meeste repro’s kun je natuurlijk ook terecht voor het ouderwetse werk: de kaftjes en het inbinden. En sommige repro’s verkopen ook nog wel een ordnertje of velletjes gekleurd papier. Maar aan Industrieel Ontwerpen kan geen enkele opleiding tippen. De IO-repro is een begrip. Naast vele soorten gekleurd papier en karton, kun je er terecht voor pennen, diskettes en voor het afdrukken van foto’s. Bovendien kun je er ZIP-drives, digitale videocamera’s en fototoestellen huren. Wil je iets uitprinten, dan kun je het bestand gewoon via internet aanleveren. Met deze voorzieningen overtreft de repro-IO zelfs de commerciële concurrenten in het centrum van Delft.
Wat betreft de openingstijden van repro’s zit het wel snor. Hoewel repro-medewerkers om vijf uur de zaak sluiten, zijn er altijd wel elders in een faculteit kopieerapparaten beschikbaar. Behalve bij Civiel, waar na vijven geen kopietje meer te maken valt. Naar Elektro lopen is dan een optie. En dan maar hopen dat iemand daar zo vriendelijk is zijn Elektro-kopieerkaart uit te lenen.
Voor een doodgewoon kopietje ga je naar de commerciëlen
De TU-repro’s krijgen steeds meer concurrentie van commerciële kopieshops. ‘Copie sjop Veldman’ tegenover het station is een van de grootste, en bovendien tot middernacht open. Verder is er ‘The Printer’, en zelfs in de TU-wijk is een kopieerwinkel te vinden. Er zijn wel kwaliteitsverschillen. De zwart/wit-apparaten op de TU delven het onderspit bij de snelle en geruisloze copiers van ‘The Printer’.
Maar doe-het-zelf kleurenkopiën zijn bij ‘The Printer’ kwalitatief slechter. Er is daar ook een digitaal kleurenapparaat, dat je niet zelf mag bedienen. Deze toont de afdruk eerst op een monitor, dat scheelt weer twee gulden voor een misdruk.
Echt prijsverschil is er niet, behalve als er grote hoeveelheden gekopieerd moeten worden. Vroege vogels kunnen vóór elf uur bij ‘The Printer’ terecht voor slechts acht cent per zwartwit-kopietje.
TU nog niet rijp voor kringlooppapier
Kringlooppapier is maar in weinig kopieerapparaten op de TU te vinden. Het Delfts Universitair Milieu Platform (Dump) vindt dat dat anders moet en doet samen met de IO-repro een proef: naast standaardpapier kunnen studenten ook kiezen voor kringloop. Nog liever zou het DuMP zien dat kringlooppapier overal binnen de TU de standaard wordt. Aan studentenpartij Aag zal het niet liggen: sinds enkele weken gebruikt de partij milieuvriendelijk papier voor veelvan haar schrijfsels.
Om het papierverbruik terug te dringen kan ook dubbelzijdig kopiëren een oplossing zijn. Dat kan nu slechts op een klein aantal kopieerapparaten. De subfaculteit Technische Natuurkunde promoot sinds enige maanden het dubbelzijdig kopiëren. Een aantal apparaten is daarvoor speciaal aangepast.
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.