onderzoek als waardevaste investering

,,Een gepromoveerde die bij ons in dienst treedt, verdient hetzelfde als een afgestudeerde die tweeënhalf jaar bij het bedrijf werkt”, stelt dr.ir. Margien Mutter, recruitment manager bij Unilever. De financiële waarde van de bul op korte termijn is daarmee duidelijk: nihil. Wie vier jaar met een promovendussalaris genoegen neemt om daarna snel financieel binnen te lopen, komt bedrogen uit.

Mutter was afgelopen donderdag een van de sprekers tijdens het minisymposium ‘De waarde van een doctorstitel’, georganiseerd door de vereniging van Delftse promovendi, Promood.

De doctorstitel blijkt bij multinationals echter wel degelijk waarde te hebben, maar dan als toegangsbewijs voor de afdeling onderzoek en ontwikkeling en met name voor de hogere regionen daarvan. Bij Unilever Research in Vlaardingen is vijfennegentig procent van de academische werknemers gepromoveerd. Een doctorstitel is vereist om het uiteindelijk te kunnen schoppen tot, zeg maar, directeur Foods R&D of directeur van een laboratorium.

Ook bij het Eindhovense Natlab van Philips vergroot een bul de kans op een baan. Meer dan zestig procent van de academici die er werken hoorde ooit het ‘hora est’. Volgens dr. Saskia Blom, gepromoveerd in de technische aardwetenschappen en nu onderzoekster in het Natlab, stromen doctoren bij Philips bovengemiddeld snel door in het management.

Gevraagd naar de toegevoegde waarde van gepromoveerden voor hun bedrijf benadrukken Mutter en Blom de algemene vaardigheden. Wat telt zijn de ervaring met het opzetten en plannen van onderzoek, het bewezen doorzettingsvermogen en de zelfstandigheid.

De specialistische expertise speelt hoogstens een rol tijdens de eerste baan. Zo begon Mutter bij Unilever als enzymoloog, maar was ze binnen twee jaar recruitment manager. Blom werkte bij Philips vanaf de eerste dag in een nieuw vakgebied. ,,Als doctor ben je sneller dan voorheen weer een expert. Ik stond bij Philips na een half jaar alweer bekend als expert in de optica”, stelt de oud-aardwetenschapper.

Botsen

Wie een baan in het bedrijfsleven ambieert, moet zich volgens Mutter zakelijk opstellen tijdens zijn promotie. ,,Ik zou aan de minimale vereisten voldoen en zo jong mogelijk promoveren. Een lange promotieduur is bij Unilever geen aanbeveling.” Zelf was ze achteraf liever sneller gepromoveerd op vier artikelen in plaats van de zes die ze publiceerde. ,,Van de laatste artikelen leerde ik niets meer.”

Wat Mutter tijdens haar promotie miste was ervaring met projectmatig werken in teams. ,,Op dat gebied heb ik bij Unilever veel sneller en meer geleerd dan tijdens mijn promotie.”

Mutters oproep tot kortere promoties botst met de opvatting van symposiumvoorzitter prof.dr. Geert Jan Olsder. Hij betreurt het juist dat er tegenwoordig aan promovendi getrokken wordt om snel te promoveren. De promotie is volgens hem vooral een ‘wetenschappelijk rijpingsproces’. Rijpe doctoren met veel publicaties zijn natuurlijk uitermate geschikt voor die andere carrière die een doctorstitel vereist: de academische. Landelijk gezien is dit de vaakstgekozen loopbaan; ruim veertig procent van de doctoren werkt aan de universiteit. De laatste jaren zijn universitaire vacatures schaars, maar volgens Olsder gloort er licht aan de horizon. Over een paar jaar gaat namelijk een grote groep wetenschappers met pensioen en komen er veel banen vrij. Kortom: voor wie de wetenschap in wil is de doctorsgraad momenteel een waardevaste investering.

,,Een gepromoveerde die bij ons in dienst treedt, verdient hetzelfde als een afgestudeerde die tweeënhalf jaar bij het bedrijf werkt”, stelt dr.ir. Margien Mutter, recruitment manager bij Unilever. De financiële waarde van de bul op korte termijn is daarmee duidelijk: nihil. Wie vier jaar met een promovendussalaris genoegen neemt om daarna snel financieel binnen te lopen, komt bedrogen uit.

Mutter was afgelopen donderdag een van de sprekers tijdens het minisymposium ‘De waarde van een doctorstitel’, georganiseerd door de vereniging van Delftse promovendi, Promood.

De doctorstitel blijkt bij multinationals echter wel degelijk waarde te hebben, maar dan als toegangsbewijs voor de afdeling onderzoek en ontwikkeling en met name voor de hogere regionen daarvan. Bij Unilever Research in Vlaardingen is vijfennegentig procent van de academische werknemers gepromoveerd. Een doctorstitel is vereist om het uiteindelijk te kunnen schoppen tot, zeg maar, directeur Foods R&D of directeur van een laboratorium.

Ook bij het Eindhovense Natlab van Philips vergroot een bul de kans op een baan. Meer dan zestig procent van de academici die er werken hoorde ooit het ‘hora est’. Volgens dr. Saskia Blom, gepromoveerd in de technische aardwetenschappen en nu onderzoekster in het Natlab, stromen doctoren bij Philips bovengemiddeld snel door in het management.

Gevraagd naar de toegevoegde waarde van gepromoveerden voor hun bedrijf benadrukken Mutter en Blom de algemene vaardigheden. Wat telt zijn de ervaring met het opzetten en plannen van onderzoek, het bewezen doorzettingsvermogen en de zelfstandigheid.

De specialistische expertise speelt hoogstens een rol tijdens de eerste baan. Zo begon Mutter bij Unilever als enzymoloog, maar was ze binnen twee jaar recruitment manager. Blom werkte bij Philips vanaf de eerste dag in een nieuw vakgebied. ,,Als doctor ben je sneller dan voorheen weer een expert. Ik stond bij Philips na een half jaar alweer bekend als expert in de optica”, stelt de oud-aardwetenschapper.

Botsen

Wie een baan in het bedrijfsleven ambieert, moet zich volgens Mutter zakelijk opstellen tijdens zijn promotie. ,,Ik zou aan de minimale vereisten voldoen en zo jong mogelijk promoveren. Een lange promotieduur is bij Unilever geen aanbeveling.” Zelf was ze achteraf liever sneller gepromoveerd op vier artikelen in plaats van de zes die ze publiceerde. ,,Van de laatste artikelen leerde ik niets meer.”

Wat Mutter tijdens haar promotie miste was ervaring met projectmatig werken in teams. ,,Op dat gebied heb ik bij Unilever veel sneller en meer geleerd dan tijdens mijn promotie.”

Mutters oproep tot kortere promoties botst met de opvatting van symposiumvoorzitter prof.dr. Geert Jan Olsder. Hij betreurt het juist dat er tegenwoordig aan promovendi getrokken wordt om snel te promoveren. De promotie is volgens hem vooral een ‘wetenschappelijk rijpingsproces’. Rijpe doctoren met veel publicaties zijn natuurlijk uitermate geschikt voor die andere carrière die een doctorstitel vereist: de academische. Landelijk gezien is dit de vaakstgekozen loopbaan; ruim veertig procent van de doctoren werkt aan de universiteit. De laatste jaren zijn universitaire vacatures schaars, maar volgens Olsder gloort er licht aan de horizon. Over een paar jaar gaat namelijk een grote groep wetenschappers met pensioen en komen er veel banen vrij. Kortom: voor wie de wetenschap in wil is de doctorsgraad momenteel een waardevaste investering.