Delft staat vrijdag 9 en zaterdag 10 februari voor de negende keer in het teken van de blues. In dertig cafeetjes wordt gezongen over gebroken harten.
Delen
‘Toen Adam en Eva elkaar voor de eerste keer zagen, ontstond de blues’, zong blueslegende John Lee Hooker ooit. ‘Wat mensen ook mogen beweren, uiteindelijk gaat het allemaal over hetzelfde: een man en een vrouw, een gebroken hart en een verlaten huis.’
Die tekst klinkt Jan Willem Sligting, bassist en accordeonist van Barrelhouse, als muziek in de oren. “De blues is een medicijn tegen ellende”, zegt hij. De blues ontstond op de slavenplantages in Amerika. “Maar 95 procent van de nummers gaat over de liefde. De blues krijg je niet, die heb je. Het is de energie om steeds weer verliefd te worden en je liefdesverdriet in muziek te vangen. Je moet als bluesmuzikant een groot hart hebben. En je probeert met de muziek het gevoel van eenzaamheid te bedwingen.”
Delft staat twee dagen lang in het teken van gebroken harten. In de vele cafeetjes die het centrum rijk is, vind je de blues. Publiekstrekkers van het Bluesfestival zijn Barrelhouse, de Texaanse Dede Priestband en het Delftse Peter Wolf & Sheepskin. Van ’s middags tot middernacht spelen de bands cajun blues, delta blues en Texas blues.
Bluesmuziek is verhalen vertellen, meent Sligting. “Je luistert vaak naar bluesnummers om die ene zin, die je nooit meer zal vergeten. Tineke, onze zangeres, zingt bijvoorbeeld ‘You don’t have to love me always, but stick around some time’. Die zin gaat niet uit van de perfecte wereld, maar van de harde realiteit. Het gaat over liefhebben en troost vinden bij elkaar, ook al is dat eerste verliefde gevoel weg. Bluesmuziek is ook een verhaal vertellen met muziek. Met mijn saxofoon probeer ik dezelfde sfeer op te roepen, als de tekst.”
Om dat verhaal zo puur mogelijk te houden, speelt Barrelhouse, dat al ruim dertig jaar bestaat, vooral akoestisch. “We zijn teruggegaan naar de basis”, zegt Sligting. “Als je al een tijd muziek maakt, ga je er steeds meer bijhalen; een extra instrument of overgang in de melodie. Dat vonden we zonde. We wilden de oude blues spelen. Het gaat bij ons om oorspronkelijkheid. Als je origineel wil zijn, gaat het nooit goed. Want dan haal je er veel te veel bij, zodat de muziek chaotisch wordt.”
Bij optredens doet de band zijn naam graag eer aan. “Barrelhouse is Engels voor proeflokaal. We hebben ons vernoemd naar een café waar een piano staat, veel wordt gezopen en met ontzettend veel plezier muziek wordt gemaakt. Wij staan letterlijk voor een avondje doorhalen. Telkens weer willen we nog een nummer spelen uit enthousiasme, totdat de kroeg sluit. We hebben nooit een vaste speellijst. We spelen wat in ons opkomt.”
Barrelhouse trad al een aantal keren eerder op in Delft, vooral in Speakers. “Overal waar we komen, spelen we een mix van uitbundige en rustige nummers. Bij sommige nummers wordt veel gedanst en gaat het er wild aan toe op het podium. We zijn vrij chaotisch in de goede zin van het woord. Ik vind het ook helemaal niet erg als mensen door onze nummers kletsen en biertjes drinken. Behalve bij een Iers nummer, ‘The parting glass’, dat a capella begint. Dan dwingen we de stilte af en luisteren mensen ademloos. Vooral bij de prachtige zin: ‘All the money I ever had, I spent it in good company’.”
Ook de Delftse Studenten Jazzvereniging Groover speelt op het festival. Ze treden op in hun stamcafé de Klok. “We maken prettige borrelmuziek”, zegt bouwkundestudent, saxofoniste en zangeres Karen van Schaik. “We spelen veel bekende nummers net even anders. Zoals ‘So what’ van Miles Davis. Daarin hebben we in de melodie accenten verschoven. Mensen die het nummer kennen, zullen vreemd opkijken. We spelen een gedeelte van het nummer namelijk een halve tel later en dat levert een heel ander ritme op.” Van Schaik kijkt vooral uit naar de jamsessie na het optreden. “Dan spelen we met een grote groep van alles door elkaar. Dat klinkt geweldig.”
Barrelhouse: terug naar de basis.
De Texaanse Dede Priestband.
De negende editie van het De Koninck Bluesfestival Delft, vrijdag 9 en zaterdag 10 februari. In dertig horecagelegenheden zijn vijftig optredens te zien. Barrelhouse speelt zaterdag om 15.00 uur in de Bluestent bij Café Oude Jan. Groover treedt zaterdag op in café de Klok om 22.00 uur.
‘Toen Adam en Eva elkaar voor de eerste keer zagen, ontstond de blues’, zong blueslegende John Lee Hooker ooit. ‘Wat mensen ook mogen beweren, uiteindelijk gaat het allemaal over hetzelfde: een man en een vrouw, een gebroken hart en een verlaten huis.’
Die tekst klinkt Jan Willem Sligting, bassist en accordeonist van Barrelhouse, als muziek in de oren. “De blues is een medicijn tegen ellende”, zegt hij. De blues ontstond op de slavenplantages in Amerika. “Maar 95 procent van de nummers gaat over de liefde. De blues krijg je niet, die heb je. Het is de energie om steeds weer verliefd te worden en je liefdesverdriet in muziek te vangen. Je moet als bluesmuzikant een groot hart hebben. En je probeert met de muziek het gevoel van eenzaamheid te bedwingen.”
Delft staat twee dagen lang in het teken van gebroken harten. In de vele cafeetjes die het centrum rijk is, vind je de blues. Publiekstrekkers van het Bluesfestival zijn Barrelhouse, de Texaanse Dede Priestband en het Delftse Peter Wolf & Sheepskin. Van ’s middags tot middernacht spelen de bands cajun blues, delta blues en Texas blues.
Bluesmuziek is verhalen vertellen, meent Sligting. “Je luistert vaak naar bluesnummers om die ene zin, die je nooit meer zal vergeten. Tineke, onze zangeres, zingt bijvoorbeeld ‘You don’t have to love me always, but stick around some time’. Die zin gaat niet uit van de perfecte wereld, maar van de harde realiteit. Het gaat over liefhebben en troost vinden bij elkaar, ook al is dat eerste verliefde gevoel weg. Bluesmuziek is ook een verhaal vertellen met muziek. Met mijn saxofoon probeer ik dezelfde sfeer op te roepen, als de tekst.”
Om dat verhaal zo puur mogelijk te houden, speelt Barrelhouse, dat al ruim dertig jaar bestaat, vooral akoestisch. “We zijn teruggegaan naar de basis”, zegt Sligting. “Als je al een tijd muziek maakt, ga je er steeds meer bijhalen; een extra instrument of overgang in de melodie. Dat vonden we zonde. We wilden de oude blues spelen. Het gaat bij ons om oorspronkelijkheid. Als je origineel wil zijn, gaat het nooit goed. Want dan haal je er veel te veel bij, zodat de muziek chaotisch wordt.”
Bij optredens doet de band zijn naam graag eer aan. “Barrelhouse is Engels voor proeflokaal. We hebben ons vernoemd naar een café waar een piano staat, veel wordt gezopen en met ontzettend veel plezier muziek wordt gemaakt. Wij staan letterlijk voor een avondje doorhalen. Telkens weer willen we nog een nummer spelen uit enthousiasme, totdat de kroeg sluit. We hebben nooit een vaste speellijst. We spelen wat in ons opkomt.”
Barrelhouse trad al een aantal keren eerder op in Delft, vooral in Speakers. “Overal waar we komen, spelen we een mix van uitbundige en rustige nummers. Bij sommige nummers wordt veel gedanst en gaat het er wild aan toe op het podium. We zijn vrij chaotisch in de goede zin van het woord. Ik vind het ook helemaal niet erg als mensen door onze nummers kletsen en biertjes drinken. Behalve bij een Iers nummer, ‘The parting glass’, dat a capella begint. Dan dwingen we de stilte af en luisteren mensen ademloos. Vooral bij de prachtige zin: ‘All the money I ever had, I spent it in good company’.”
Ook de Delftse Studenten Jazzvereniging Groover speelt op het festival. Ze treden op in hun stamcafé de Klok. “We maken prettige borrelmuziek”, zegt bouwkundestudent, saxofoniste en zangeres Karen van Schaik. “We spelen veel bekende nummers net even anders. Zoals ‘So what’ van Miles Davis. Daarin hebben we in de melodie accenten verschoven. Mensen die het nummer kennen, zullen vreemd opkijken. We spelen een gedeelte van het nummer namelijk een halve tel later en dat levert een heel ander ritme op.” Van Schaik kijkt vooral uit naar de jamsessie na het optreden. “Dan spelen we met een grote groep van alles door elkaar. Dat klinkt geweldig.”
Barrelhouse: terug naar de basis.
De Texaanse Dede Priestband.
De negende editie van het De Koninck Bluesfestival Delft, vrijdag 9 en zaterdag 10 februari. In dertig horecagelegenheden zijn vijftig optredens te zien. Barrelhouse speelt zaterdag om 15.00 uur in de Bluestent bij Café Oude Jan. Groover treedt zaterdag op in café de Klok om 22.00 uur.
Comments are closed.