Mijn afstudeerbedrijf had niet eens een ontwerpafdeling

Voormalig IO-student Pieter Hoornstra heeft het druk. Temidden van een proefopstelling van koelkasten en een stapel verpakte telefoonhuisjes staat Hoornstra in Costa Rica met een Nederlandse tulpendas te bellen. Morgen beslist een klant over de productie van drieduizend koelkasten en het loopt nog niet helemaal gesmeerd. ,,Er is nog genoeg te verbeteren in dit bedrijf”, vertelt Hoornstra. ,,Ik zou hier best een student kunnen gebruiken.” Hoornstra werkt inmiddels ruim een jaar voor Dimmsa, een bedrijf in Costa Rica met zo’n vijftig werknemers dat onder andere metalen elektriciteitskasten maakt.

,,Je merkt wel een verschil in de manier van werken. Een leugentje of valse belofte is hier normaal, maar mijn directheid wordt juist wel gewaardeerd”, aldus Hoornstra. Als leider van de designafdeling is hij nauw betrokken bij een nieuw koelkastontwerp.

Vriendinnetje

Voor het avontuur en om een extra taal te leren ging Hoornstra in 1998 samen met vier andere studenten naar Costa Rica, voor de sectie ‘Milieugerichte Produktontwikkeling’ van Industrieel Ontwerpen. Hoornstra kwam terecht bij een kleine koelkastenfabrikant. Daar hield hij zich bezig met het milieuvriendelijk herontwerp van een koelkast. ,,Uit proeven die ik bij de grootste bierfabrikant van Costa Rica gedaan heb, bleek dat met hetzelfde energieverbruik het bier beter gekoeld kon worden”, aldus Hoornstra, ,,daardoor kon ik mijn ecodesign ook economisch rendabel maken.”

Vloeiend Spaans leerde hij van zijn vriendinnetje. Nu is de taal dus geen probleem meer, al blijft het soms lastig om precies de juiste woorden te vinden om iets duidelijk te maken.

Het lastigste van afstuderen in het buitenland was de begeleiding, meent Hoornstra. ,,Vanuit het bedrijf was weinig begeleiding te verwachten. Het had alleen een werkplaats met veel rotzooi. Er was niet eens een ontwerpafdeling. Gelukkig had ik goed contact met mijn begeleider in Nederland, die iedere zes weken namens mij overleg voerde met mijn andere begeleiders.” Aan de andere vier studenten had Hoornstra ook veel steun, al werd er af en toe te veel gefeest. Hoornstra: ,,Ik geloof niet dat de TU weer vijf studenten naar dezelfde plaats zal sturen.”

Carrière

Bij terugkomst in Nederland in oktober 1998 was het afstudeerwerk af, al duurde het verslag toch nog drie maanden. Eigenlijk stond het toen al vast dat Hoornstra terug zou gaan naar zijn vriendin. Het land Costa Rica bevalt hem goed, ‘alleen al omdat je nooit een jas aan hoeft’. ,,Ik voel me thuis in Costa Rica, al mis ik wel mijn familie en vrienden in Nederland.”

Het feit dat mensen vaak tegen je opkijken als buitenlander, maakt het makkelijker en daardoor krijg je ook meer kansen. ,,Al is het voor je carrière toch beter eerst in Nederland te werken”, vertelt Hoornstra. ,,Ik ging terug met het idee ‘ik zie wel’. Ik had niets te verliezen en doordat ik een aantal mensen kende, had ik zo werk gevonden.”

Afgelopen november is Hoornstra getrouwd met zijn Costaricaanse vriendin. ,,Dat doe je hier sneller dan in Nederland. Haar familie is nu ook de mijne.” En daar blijft het niet bij met Hoornstra’s plannen: ,,Ik wil hier wel een stukje grond kopen om een huis te bouwen en dan over een tijdje mijn eigen bedrijf beginnen.”

Voormalig IO-student Pieter Hoornstra heeft het druk. Temidden van een proefopstelling van koelkasten en een stapel verpakte telefoonhuisjes staat Hoornstra in Costa Rica met een Nederlandse tulpendas te bellen. Morgen beslist een klant over de productie van drieduizend koelkasten en het loopt nog niet helemaal gesmeerd. ,,Er is nog genoeg te verbeteren in dit bedrijf”, vertelt Hoornstra. ,,Ik zou hier best een student kunnen gebruiken.” Hoornstra werkt inmiddels ruim een jaar voor Dimmsa, een bedrijf in Costa Rica met zo’n vijftig werknemers dat onder andere metalen elektriciteitskasten maakt.

,,Je merkt wel een verschil in de manier van werken. Een leugentje of valse belofte is hier normaal, maar mijn directheid wordt juist wel gewaardeerd”, aldus Hoornstra. Als leider van de designafdeling is hij nauw betrokken bij een nieuw koelkastontwerp.

Vriendinnetje

Voor het avontuur en om een extra taal te leren ging Hoornstra in 1998 samen met vier andere studenten naar Costa Rica, voor de sectie ‘Milieugerichte Produktontwikkeling’ van Industrieel Ontwerpen. Hoornstra kwam terecht bij een kleine koelkastenfabrikant. Daar hield hij zich bezig met het milieuvriendelijk herontwerp van een koelkast. ,,Uit proeven die ik bij de grootste bierfabrikant van Costa Rica gedaan heb, bleek dat met hetzelfde energieverbruik het bier beter gekoeld kon worden”, aldus Hoornstra, ,,daardoor kon ik mijn ecodesign ook economisch rendabel maken.”

Vloeiend Spaans leerde hij van zijn vriendinnetje. Nu is de taal dus geen probleem meer, al blijft het soms lastig om precies de juiste woorden te vinden om iets duidelijk te maken.

Het lastigste van afstuderen in het buitenland was de begeleiding, meent Hoornstra. ,,Vanuit het bedrijf was weinig begeleiding te verwachten. Het had alleen een werkplaats met veel rotzooi. Er was niet eens een ontwerpafdeling. Gelukkig had ik goed contact met mijn begeleider in Nederland, die iedere zes weken namens mij overleg voerde met mijn andere begeleiders.” Aan de andere vier studenten had Hoornstra ook veel steun, al werd er af en toe te veel gefeest. Hoornstra: ,,Ik geloof niet dat de TU weer vijf studenten naar dezelfde plaats zal sturen.”

Carrière

Bij terugkomst in Nederland in oktober 1998 was het afstudeerwerk af, al duurde het verslag toch nog drie maanden. Eigenlijk stond het toen al vast dat Hoornstra terug zou gaan naar zijn vriendin. Het land Costa Rica bevalt hem goed, ‘alleen al omdat je nooit een jas aan hoeft’. ,,Ik voel me thuis in Costa Rica, al mis ik wel mijn familie en vrienden in Nederland.”

Het feit dat mensen vaak tegen je opkijken als buitenlander, maakt het makkelijker en daardoor krijg je ook meer kansen. ,,Al is het voor je carrière toch beter eerst in Nederland te werken”, vertelt Hoornstra. ,,Ik ging terug met het idee ‘ik zie wel’. Ik had niets te verliezen en doordat ik een aantal mensen kende, had ik zo werk gevonden.”

Afgelopen november is Hoornstra getrouwd met zijn Costaricaanse vriendin. ,,Dat doe je hier sneller dan in Nederland. Haar familie is nu ook de mijne.” En daar blijft het niet bij met Hoornstra’s plannen: ,,Ik wil hier wel een stukje grond kopen om een huis te bouwen en dan over een tijdje mijn eigen bedrijf beginnen.”