/p>
Hij was een markante man die er niet voor schuwde om wat, weliswaar zorgvuldig geformuleerde maar niettemin uitdagende, uitspraken te doen om de uitgebluste discussie over een onderwerp open te breken.
Dat heeft hem tot een aantal wetenschappelijke successen gebracht waar tot op de dag van vandaag aan gerefereerd wordt. Ook studenten daagde hij op onnavolgbare wijze uit, waarbij hij het zich als zijn taak zag de eerste Nobelprijswinnaar in de Scheikunde, Jacobus Henricus van ‘t Hoff, tot voorbeeld te stellen wanneer het belang van de Verbeeldingskracht in de Wetenschap§ aan de orde was. Graag wees hij hen op hun eigen verantwoordelijkheid bij “de keuze van de weg die hen verder zou voeren dan de horizon van de TU”. De laatste zinsnede is een variatie op zijn lijfspreuk die hij ook als titel gebruikte voor zijn uittreerede uitgesproken op 1 november 2002. Nu siert deze spreuk – zeer gepast – de rouwkaart.
Na zijn vertrek uit Delft heeft prof. Frens zich verdiept in de oorsprong van kabouterverhalen in zijn woonomgeving Brabant, een belangstelling die al was gewekt toen hij werkzaam was bij het Philips Natuurkundig Laboratorium. Steeds minder frequent werden zijn bezoeken waarbij hij het niet kon nalaten ons ervan te overtuigen niet de kortzichtigheid van het management te volgen maar onze eigen lijn voorbij de einder te trekken. Dat is nu helaas definitief afgelopen: hij ruste in vrede!
Wij wensen zijn familie veel sterkte toe met het dragen van het gemis van deze bijzondere man.
Comments are closed.