In Memoriam

br />
Ad is op 1 november 1962 in Zwijndrecht geboren. Na het atheneumexamen begon hij in 1981 met de studie luchtvaart- en ruimtevaarttechniek. Het doctoraal examen werd afgelegd in 1986 (cum laude). Hij vervolgde zijn studie in de vorm van promotieonderzoek aan dezelfde faculteit en promoveerde in 1991 (cum laude). Na de afronding van zijn promotieonderzoek werd hij universitair docent binnen de sectie vormgeving, fabricage en materialen.

Ad was meer dan een ingenieur. Zijn grote betrokkenheid bij de filosofie en met name de ethiek van de techniek bracht hem ertoe naast zijn toch al drukke werkkring in het Delfts Laboratorium filosofie te gaan studeren en hij behaalde in 1994 zijn doctoraal filosofie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Als vervolg op deze studie begon hij aan een tweede promotie, over religie en techniek. Die promotie is niet meer afgerond. Dat had dit jaar moeten gebeuren, net als zijn inaugurele rede die deze maand was gepland.

Ad werd namelijk op 15 mei 2001 benoemd tot voltijds hoogleraar bij de faculteit L&R. Hij nam daarbij de leiding op zich van de leerstoel vliegtuigmaterialen en het Laboratorium voor Constructies en Materialen. Ad had unieke gaven en ontwikkelde zich tot de ingenieur die een brugfunctie vervulde tussen het domein van de natuurwetenschappen en het domein van de mens- en cultuurwetenschappen.

Ad was in staat het pure ingenieursvak te combineren met diepgaand wetenschappelijk onderzoek. Daarnaast was hij een inspirerend docent en wist hij een grote groep enthousiaste studenten om zich heen te verzamelen. Mede dankzij zijn inzet is de leerstoel uitgegroeid tot een ‘universitaire werkvloer’ met wereldfaam. Vooral in de laatste jaren van zijn leven schreef de wetenschapper Vlot een indrukwekkend aantal artikelen en boeken op het gebied van de technische wetenschappen en op het gebied van de filosofie.

Ad was voor ons een bescheiden en betrokken persoonlijkheid. Voor zijn studenten was hij een geliefd docent, voor de faculteit een hoogleraar die enorm veel werk verzette en altijd bereid was om in te springen wanneer hem dat gevraagd werd. Voor zijn naaste medewerkers was hij een gewaardeerde collega, een vriend, iemand op wie je een beroep kon doen.

Wij, collega’s, studenten en promovendi blijven ontsteld achter. Ad, we moeten helaas verder zonder je. Zelfs nog tot vlak voor je dood schreef je columns in het Nederlands Dagblad, waaruit wij jouw eigen woorden in dierbare herinnering citeren:

,,Ik ben met duizenden draden in het aardse bestaan ingevlochten.

Dat vlechtwerk is tijdens mijn ziekbed langzaam losgetrokken

om slechts één draad over te houden:

de reddingslijn omhoog”

Prof.dr.ir. Ad Vlot

1962-2002

Op donderdag 18 april is prof.dr.ir. Ad Vlot in zijn woonplaats Berkel en Rodenrijs overleden. Onbegrijpelijk, veel te jong en van zeer grote betekenis voor zijn vakgebied en de faculteit der Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek.

Ad is op 1 november 1962 in Zwijndrecht geboren. Na het atheneumexamen begon hij in 1981 met de studie luchtvaart- en ruimtevaarttechniek. Het doctoraal examen werd afgelegd in 1986 (cum laude). Hij vervolgde zijn studie in de vorm van promotieonderzoek aan dezelfde faculteit en promoveerde in 1991 (cum laude). Na de afronding van zijn promotieonderzoek werd hij universitair docent binnen de sectie vormgeving, fabricage en materialen.

Ad was meer dan een ingenieur. Zijn grote betrokkenheid bij de filosofie en met name de ethiek van de techniek bracht hem ertoe naast zijn toch al drukke werkkring in het Delfts Laboratorium filosofie te gaan studeren en hij behaalde in 1994 zijn doctoraal filosofie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Als vervolg op deze studie begon hij aan een tweede promotie, over religie en techniek. Die promotie is niet meer afgerond. Dat had dit jaar moeten gebeuren, net als zijn inaugurele rede die deze maand was gepland.

Ad werd namelijk op 15 mei 2001 benoemd tot voltijds hoogleraar bij de faculteit L&R. Hij nam daarbij de leiding op zich van de leerstoel vliegtuigmaterialen en het Laboratorium voor Constructies en Materialen. Ad had unieke gaven en ontwikkelde zich tot de ingenieur die een brugfunctie vervulde tussen het domein van de natuurwetenschappen en het domein van de mens- en cultuurwetenschappen.

Ad was in staat het pure ingenieursvak te combineren met diepgaand wetenschappelijk onderzoek. Daarnaast was hij een inspirerend docent en wist hij een grote groep enthousiaste studenten om zich heen te verzamelen. Mede dankzij zijn inzet is de leerstoel uitgegroeid tot een ‘universitaire werkvloer’ met wereldfaam. Vooral in de laatste jaren van zijn leven schreef de wetenschapper Vlot een indrukwekkend aantal artikelen en boeken op het gebied van de technische wetenschappen en op het gebied van de filosofie.

Ad was voor ons een bescheiden en betrokken persoonlijkheid. Voor zijn studenten was hij een geliefd docent, voor de faculteit een hoogleraar die enorm veel werk verzette en altijd bereid was om in te springen wanneer hem dat gevraagd werd. Voor zijn naaste medewerkers was hij een gewaardeerde collega, een vriend, iemand op wie je een beroep kon doen.

Wij, collega’s, studenten en promovendi blijven ontsteld achter. Ad, we moeten helaas verder zonder je. Zelfs nog tot vlak voor je dood schreef je columns in het Nederlands Dagblad, waaruit wij jouw eigen woorden in dierbare herinnering citeren:

,,Ik ben met duizenden draden in het aardse bestaan ingevlochten.

Dat vlechtwerk is tijdens mijn ziekbed langzaam losgetrokken

om slechts één draad over te houden:

de reddingslijn omhoog”