Klimaatlast in balans

Vorige week werd het rapport gepubliceerd van de Intergovernmental Science-Policy Platform on Biodiversity and Ecosystem Services (IPBES), een werkgroep binnen de Verenigde Naties, over de alarmerende extinctie van dier- en plantensoorten, een bedreiging voor de biodiversiteit. Ik moest erom huilen ’s avonds. Het bewijs dat het echt niet goed gaat met onze wereld is zó krachtig en overtuigend, waarom doen we er dan nog steeds zo weinig aan?

In lijn met de sustainable development goals van de VN worden onderzoeken gedaan gericht op de ontwikkeling of verbetering van technieken, processen en producten om ons (de mens) te helpen duurzamer te leven. Dit moet om onze planeet en ecosysteem leefbaar te houden. Voor ons nu, maar ook voor toekomstige generaties.

Hoewel de Europese Unie en de Nederlandse politiek deze urgentie wel degelijk erkennen, lijkt er weinig van de grond te komen. Met de Europese verkiezingen in het vooruitzicht op 23 mei zetten onder andere D66, GroenLinks en Partij voor de Dieren in op duurzaamheid. Super mooi, maar toch jammer dat er dan weer berichten naar buiten komen over royale onkostenvergoedingen (lees: 320 euro per dag) en het gespeculeerde misbruik daarvan. Dit geld kan beter gebruikt worden voor daadwerkelijke uitvoering van klimaatplannen, dan voor hotels, en het op-en-neer knallen in een dieselauto tussen Brussel en Den Haag.

‘Het betaalbaar houden van milieumaatregelen wordt de grootste uitdaging’

Maar, gelukkig is er ook relatief goed nieuws! Hoewel Milieudefensie de rechtszaak over ‘schone lucht’ tegen de Staat heeft verloren, heeft dit toch bijgedragen aan diverse maatregelen die de afgelopen tijd zijn genomen. En ook voor de toekomst worden er diverse plannen gemaakt. Zo wil de gemeente Amsterdam vanaf 2030 benzine- en dieselauto’s weren uit de binnenstad, grotendeels vanwege de impact ervan op de levensverwachting van bewoners.

Prachtige plannen, maar qua uitvoering ben ik sceptisch. Wanneer er geen betaalbare alternatieven komen om aan deze maatregel te voldoen, kunnen mensen met een relatief lager inkomen hier problemen bij ondervinden. Niet alleen doel ik hier op het op een verantwoorde manier goedkoper maken van elektrisch rijden, maar ook op het aanbieden van gratis parkeerplaatsen buiten de stad en goed openbaar vervoer voor mensen die de elektrische transitie (nog) niet kunnen maken.

Eventuele ‘lasten’ van de transitie naar een duurzamer systeem zullen we allemaal moeten dragen. Maar, deze moeten in verhouding zijn. Het betaalbaar houden van milieumaatregelen wordt onze grootste uitdaging, wellicht groter dan de technische of procesmatige aspecten hiervan. De ‘klimaatlast’ in balans, ik hoop iets om kritisch mee te nemen voor de verkiezingen op 23 mei aanstaande.

Britte Bouchaut is promovendus bij de afdeling biotechnology and society (faculteit Technische Natuurwetenschappen). Ze ontwikkelt een tool waarmee het huidige beleid omtrent industrieel toegepaste biotechnologieën geüpdatet kan worden.