Kinderlokken

Vorige week woensdag was het ‘wereld GIS-dag’, reden voor Geodesie om twee basisschoolklassen uit te nodigen en de kinderen iets van ‘geografische informatie systemen’ te laten zien. Schatgraven met het global positioning system is natuurlijk veel leuker dan het symposium voor volwassenen.

Aan de satellietontvanger zit een Game-Boyachtig apparaat met knopjes en een display. ,,Deze paal ontvangt allemaal signalen van satellieten. Het apparaat in de rugzak berekent daaruit waar je bent op aarde. Zo kun je nooit verdwalen”, legt de geodesiestudent uit die het groepje schoolkinderen bij de zoektocht begeleidt. Hoe het allemaal werkt, is een raadsel, maar wat satellieten zijn weten ze wel. ,,Daar kun je mee bellen.”

Het goed beantwoorden van de vraag ‘wat is het op-een-na grootste land ter wereld’ levert het coördinaat op van de volgende aanwijzing. ,,Afrika!”, roept de een, ,,nee, Canada!” roepen een paar anderen. Het is koud en het begint te regenen dus de begeleidende geodeet weet het goed gemaakt: het goede antwoord is Canada. Ze typt het nieuwe coördinaat in en het global positioning system brengt hen naar de volgende aanwijzing. Die aanwijzingen leiden naar de verborgen schat.

De gameboy begint te piepen, de schatkist is gevonden. Hij is gevuld met chocoladegeld en een overdaad aan Geodesie-promotiemateriaal.

Gekleed in hun kindersize Geodesie-T-shirts gaan de kinderen vervolgens naar de computerzaal om de binnenstad van Delft opnieuw in te richten. Het woord computer maakt ze nog enthousiaster dan ze al waren. ,,Gaaf! Ik ben heel goed in computeren”, klinkt het. Computer en muis zijn gemeengoed voor de kids; het tekenprogramma Microstation niet maar daarvoor staat een heel arsenaal studenten klaar om de kinderen te helpen.

Een park en een speeltuin zijn de favoriete onderdelen van een nieuw Delfts centrum. Maar de jonge stedenbouwers komen ook op de proppen met een kasteel, een dierentuin en ,,oh ja, er moeten ook nog wegen komen”, waarna er een heuse rondweg op het scherm verschijnt. Het koppel dat ook een Makrovestiging heeft getekend wint een prijs: een chocolade G van geodesie en publicatie van het plan op internet. Alhoewel nog lang niet uitgetekend, gaan de kinderen met een kleurenprint van hun plan in de hand weer weg. ,,Tot over tien jaar”, probeert de practicumleidster hoopvol.

,,Wie willen de rugzak en de satellietontvanger dragen?” Overbodige vraag natuurlijk, want wie wil er nou niet met zoveel elektronica rondlopen? Daarvoor hoef je geen leerling uit groep 5 van de Max-Havelaarschool te zijn. Vorige week woensdag was het ‘wereld GIS-dag’, reden voor Geodesie om twee basisschoolklassen uit te nodigen en de kinderen iets van ‘geografische informatie systemen’ te laten zien. Schatgraven met het global positioning system is natuurlijk veel leuker dan het symposium voor volwassenen.

Aan de satellietontvanger zit een Game-Boyachtig apparaat met knopjes en een display. ,,Deze paal ontvangt allemaal signalen van satellieten. Het apparaat in de rugzak berekent daaruit waar je bent op aarde. Zo kun je nooit verdwalen”, legt de geodesiestudent uit die het groepje schoolkinderen bij de zoektocht begeleidt. Hoe het allemaal werkt, is een raadsel, maar wat satellieten zijn weten ze wel. ,,Daar kun je mee bellen.”

Het goed beantwoorden van de vraag ‘wat is het op-een-na grootste land ter wereld’ levert het coördinaat op van de volgende aanwijzing. ,,Afrika!”, roept de een, ,,nee, Canada!” roepen een paar anderen. Het is koud en het begint te regenen dus de begeleidende geodeet weet het goed gemaakt: het goede antwoord is Canada. Ze typt het nieuwe coördinaat in en het global positioning system brengt hen naar de volgende aanwijzing. Die aanwijzingen leiden naar de verborgen schat.

De gameboy begint te piepen, de schatkist is gevonden. Hij is gevuld met chocoladegeld en een overdaad aan Geodesie-promotiemateriaal.

Gekleed in hun kindersize Geodesie-T-shirts gaan de kinderen vervolgens naar de computerzaal om de binnenstad van Delft opnieuw in te richten. Het woord computer maakt ze nog enthousiaster dan ze al waren. ,,Gaaf! Ik ben heel goed in computeren”, klinkt het. Computer en muis zijn gemeengoed voor de kids; het tekenprogramma Microstation niet maar daarvoor staat een heel arsenaal studenten klaar om de kinderen te helpen.

Een park en een speeltuin zijn de favoriete onderdelen van een nieuw Delfts centrum. Maar de jonge stedenbouwers komen ook op de proppen met een kasteel, een dierentuin en ,,oh ja, er moeten ook nog wegen komen”, waarna er een heuse rondweg op het scherm verschijnt. Het koppel dat ook een Makrovestiging heeft getekend wint een prijs: een chocolade G van geodesie en publicatie van het plan op internet. Alhoewel nog lang niet uitgetekend, gaan de kinderen met een kleurenprint van hun plan in de hand weer weg. ,,Tot over tien jaar”, probeert de practicumleidster hoopvol.