Ingeklemd tussen de Rotterdamseweg en een roeibaan ligt een smalle strook TU-terrein. Een cluster stallen en schuren op het terrein vormt de thuisbasis voor de 120 paardenliefhebbers aangesloten bij Prometheus Ruitersport.
Delen
De kantine van manege Prometheus biedt uitzicht op een overdekte bak. Aan de muur hangt een kalender van Treurniet mengvoeders, op het witte terrasmeubilair liggen exemplaren van ‘Het zweetblad’ en ‘Hoefslag’. In de bak krijgen vier meisjes paardrijles van ITS-medewerker Ernst Born.
,,Havera, Rivana, Paridon en die witte is Benjamin…” Bestuurslid Connie Marks kent de namen van de paarden in de bak uit het hoofd. ,,Het zijn rare namen, afkortingen van stamboeknamen.” Marks is een van de tien leden met een eigen paard. Daarnaast beschikt de manege over tien manegepaarden.
Het is vanwege Sinterklaas en de snijdende kou een rustige vrijdagavond. De voltige, ’turnen’ op het paard, wordt bij gebrek aan animo afgelast. Hoort ook Benjamin niet met Sinterklaas op het dak rond te lopen? ,,Benjamin is geen schimmel maar een Apalooza”, verklaart Marks. ,,Een schimmel wordt donker geboren en verkleurt vervolgens van grijs tot wit. Een Apalooza is zoiets als een Dalmatiër bij honden. Pippi Langkous rijdt op een Apalooza.”
De volgende ochtend is het drukker. Instructeur Born verzorgt wederom de lessen. ,,Een mooie bak”, vindt Born, kijkend naar zand en tapijtsnippers in de buitenbak. ,,Goed gedraineerd. Bij de meeste maneges verandert de buitenbak na een regenbui in een blubberzooi waarin je niet kunt rijden.” Met twintig bij veertig meter voldoet de bak bovendien aan officiële regels; maandelijks worden er dressuurwedstrijden gehouden.
Gok
Born komt al 23 jaar op de manege. Hij heeft zelf nog meegebouwd aan de eerste stallen. ,,De vereniging bestaat 35 jaar. Voordat we hier terecht konden, huurden we voorzieningen bij Chardon, een paardenfokker uit Schipluiden.” Bang dat de manege ooit moet wijken voor oprukkende bebouwing is Born niet. ,,Het is TU-terrein en de grond heeft een recreatiebestemming. Bovendien: wat moet iemand met zo’n smalle strook? Alleen de hal staat op pachtgrond, maar dat is een langdurig contract.”
De instructeur heeft kort geleden een nieuw paard gekocht. ,,Ik heb inmiddels acht paarden versleten. De nieuwste, Pionier, is een schimmel. Ik val op de bloedlijn van het beest; er zit dressuurbloed in. Hij wordt nu zadelmak gemaakt.” Binnenkort zal blijken of de schimmel aan de verwachtingen voldoet, een spannend moment. ,,Het is lastig om een goed en betaalbaar paard te kopen”, aldus Born. ,,Een manegepaard kost zo’n tweeduizend euro, prijzen voor sportpaarden beginnen bij zo’n zesduizend euro oplopend tot enkele tonnen. Het blijft een gok, mijn vorige paard had gevoelige wervels en was vaak ziek.”
Wat opvalt die ochtend is dat er alleen meisjes op de manege rondlopen. ,,Bij springonderdelen doen nog wel jongens mee, maar het is echt een meidensport”, vindt Born. ,,Zeker de dressuur. Hoe dat komt? Ik denk dat het veel meisjes trekt dat ze behalve sporten ook een beest kunnen verzorgen.”
Kont
Joyce van Eijk (20) drinkt warme chocolademelk op een bankje met uitzicht op de buitenlessen. ,,Het leuke van dressuur is dat je samen met het paard iets moois maakt”, vindt ze. Van Eijk rijdt negen jaar paard. ,,Toen ik hier kwam zag ik al die grote meiden rijden. Ik ben vijfeneenhalf jaar verzorgster geweest, maar dat paard is inmiddels verkocht. Iemand anders mag hem verzorgen, ik ben nu zelf een van de grotere meiden.” Haar favoriete paard staat met een peesblessure op stal. ,,Het is een groot paard. Daar houd ik van; ik moet een groot beest onder m’n kont hebben.”
Anna Oosterling rijdt juist op het kleinste paard van de manege: de achttien jaar oude Rivana. De middelbare scholiere is tevens de verzorgster van het paard. Dat betekent iedere zaterdag stal uitmesten, zadel en hoofdstel schoonmaken en voeren met hooi, brokken en muesli. Ze vindt dat Rivana een leuk karakter heeft. ,,Ze is snel, kan goed springen en is altijd opgewekt.” Wat als de oude Rivana op een gegeven moment te blessuregevoelig wordt bevonden? ,,Dan zal ik stevig balen, maar ik kan daar ook niet veel aan doen. Ik kan haar niet jonger maken.”
Eenmaal per jaar nemen de volwassenen de twintig paarden mee voor een ruiterkamp op de Veluwe. Oosterlingneemt deel aan een miniruiterkamp met gehuurde paarden in de omgeving van Emmen. ,,Dat crossen door de bossen is heerlijk. Ik voel me dan veel vrijer omdat je in het zand landt als je valt. Hier in de bak kun je als het tegenzit hard tegen het hek eindigen.”
Wat maakt paardrijden nou zo leuk? ,,Paarden zijn ondeugend en kunnen heel onverwachte dingen doen”, vindt Oosterling. ,,Als paardrijden gewoon rondjes lopen zou zijn, dan zou ik er niet veel aan vinden. Dan wordt het zo eentonig, net als honkbal ofzo.”
De kantine van manege Prometheus biedt uitzicht op een overdekte bak. Aan de muur hangt een kalender van Treurniet mengvoeders, op het witte terrasmeubilair liggen exemplaren van ‘Het zweetblad’ en ‘Hoefslag’. In de bak krijgen vier meisjes paardrijles van ITS-medewerker Ernst Born.
,,Havera, Rivana, Paridon en die witte is Benjamin…” Bestuurslid Connie Marks kent de namen van de paarden in de bak uit het hoofd. ,,Het zijn rare namen, afkortingen van stamboeknamen.” Marks is een van de tien leden met een eigen paard. Daarnaast beschikt de manege over tien manegepaarden.
Het is vanwege Sinterklaas en de snijdende kou een rustige vrijdagavond. De voltige, ’turnen’ op het paard, wordt bij gebrek aan animo afgelast. Hoort ook Benjamin niet met Sinterklaas op het dak rond te lopen? ,,Benjamin is geen schimmel maar een Apalooza”, verklaart Marks. ,,Een schimmel wordt donker geboren en verkleurt vervolgens van grijs tot wit. Een Apalooza is zoiets als een Dalmatiër bij honden. Pippi Langkous rijdt op een Apalooza.”
De volgende ochtend is het drukker. Instructeur Born verzorgt wederom de lessen. ,,Een mooie bak”, vindt Born, kijkend naar zand en tapijtsnippers in de buitenbak. ,,Goed gedraineerd. Bij de meeste maneges verandert de buitenbak na een regenbui in een blubberzooi waarin je niet kunt rijden.” Met twintig bij veertig meter voldoet de bak bovendien aan officiële regels; maandelijks worden er dressuurwedstrijden gehouden.
Gok
Born komt al 23 jaar op de manege. Hij heeft zelf nog meegebouwd aan de eerste stallen. ,,De vereniging bestaat 35 jaar. Voordat we hier terecht konden, huurden we voorzieningen bij Chardon, een paardenfokker uit Schipluiden.” Bang dat de manege ooit moet wijken voor oprukkende bebouwing is Born niet. ,,Het is TU-terrein en de grond heeft een recreatiebestemming. Bovendien: wat moet iemand met zo’n smalle strook? Alleen de hal staat op pachtgrond, maar dat is een langdurig contract.”
De instructeur heeft kort geleden een nieuw paard gekocht. ,,Ik heb inmiddels acht paarden versleten. De nieuwste, Pionier, is een schimmel. Ik val op de bloedlijn van het beest; er zit dressuurbloed in. Hij wordt nu zadelmak gemaakt.” Binnenkort zal blijken of de schimmel aan de verwachtingen voldoet, een spannend moment. ,,Het is lastig om een goed en betaalbaar paard te kopen”, aldus Born. ,,Een manegepaard kost zo’n tweeduizend euro, prijzen voor sportpaarden beginnen bij zo’n zesduizend euro oplopend tot enkele tonnen. Het blijft een gok, mijn vorige paard had gevoelige wervels en was vaak ziek.”
Wat opvalt die ochtend is dat er alleen meisjes op de manege rondlopen. ,,Bij springonderdelen doen nog wel jongens mee, maar het is echt een meidensport”, vindt Born. ,,Zeker de dressuur. Hoe dat komt? Ik denk dat het veel meisjes trekt dat ze behalve sporten ook een beest kunnen verzorgen.”
Kont
Joyce van Eijk (20) drinkt warme chocolademelk op een bankje met uitzicht op de buitenlessen. ,,Het leuke van dressuur is dat je samen met het paard iets moois maakt”, vindt ze. Van Eijk rijdt negen jaar paard. ,,Toen ik hier kwam zag ik al die grote meiden rijden. Ik ben vijfeneenhalf jaar verzorgster geweest, maar dat paard is inmiddels verkocht. Iemand anders mag hem verzorgen, ik ben nu zelf een van de grotere meiden.” Haar favoriete paard staat met een peesblessure op stal. ,,Het is een groot paard. Daar houd ik van; ik moet een groot beest onder m’n kont hebben.”
Anna Oosterling rijdt juist op het kleinste paard van de manege: de achttien jaar oude Rivana. De middelbare scholiere is tevens de verzorgster van het paard. Dat betekent iedere zaterdag stal uitmesten, zadel en hoofdstel schoonmaken en voeren met hooi, brokken en muesli. Ze vindt dat Rivana een leuk karakter heeft. ,,Ze is snel, kan goed springen en is altijd opgewekt.” Wat als de oude Rivana op een gegeven moment te blessuregevoelig wordt bevonden? ,,Dan zal ik stevig balen, maar ik kan daar ook niet veel aan doen. Ik kan haar niet jonger maken.”
Eenmaal per jaar nemen de volwassenen de twintig paarden mee voor een ruiterkamp op de Veluwe. Oosterlingneemt deel aan een miniruiterkamp met gehuurde paarden in de omgeving van Emmen. ,,Dat crossen door de bossen is heerlijk. Ik voel me dan veel vrijer omdat je in het zand landt als je valt. Hier in de bak kun je als het tegenzit hard tegen het hek eindigen.”
Wat maakt paardrijden nou zo leuk? ,,Paarden zijn ondeugend en kunnen heel onverwachte dingen doen”, vindt Oosterling. ,,Als paardrijden gewoon rondjes lopen zou zijn, dan zou ik er niet veel aan vinden. Dan wordt het zo eentonig, net als honkbal ofzo.”
Comments are closed.