Houd de dief!

Als in de wijk waar je woont meermaals is ingebroken, dan wil je dat de daders worden gestraft en de gestolen spullen worden teruggegeven. Je zou behoorlijk geïrriteerd raken als er in plaats daarvan bijeenkomsten werden georganiseerd waar je woordjes mag aandragen op de vraag ‘Wat betekent een veilige woonwijk voor jou?’ Nadat alle woorden gevisualiseerd zijn in een guitige woordenwolk, mag je voldaan en opgelucht weer naar huis.

Tijdens een van de bijeenkomsten over sociale veiligheid op de TU Delft werd ik aangesproken door een dame van Bureau Berenschot met de vraag waarom ik niet was aangeschoven aan een van de fröbeltafels waar de andere aanwezigen reeds druk bezig waren met leuke invuloefeningen op grote vellen papier. Ik antwoordde dat ik dit een stuitende minachting vind van het intellectuele niveau van mensen die werkzaam zijn aan een universiteit. Dat ik het onbegrijpelijk vind dat er niet gesproken wordt over het leed dat is berokkend, maar dat in plaats daarvan wordt gevraagd hoe het in de toekomst beter moet. Met een bedrukt gezicht verkondigde de dame van Berenschot dat het cvb niet te benijden was: “Ze staan op -20 en mensen blijven maar op ze inhakken.”

Na de onthulling van zo veel leed sprongen de tranen me in de ogen. Ik had geen idee hoe ernstig -20 was, want er was geen schaal bij vermeld. Is het zoals 0-30 bij tennis, of meer als 0-20 in een voetbalwedstrijd? Haar gezicht gaf aan dat -20 ernstig was en ik kon beamen dat het cvb inderdaad flink op achterstand stond. Maar ik heb niet de indruk dat het cvb zich daarvan bewust is. Niet in de laatste plaats door alle blunders die ze in de tussentijd hebben begaan: het onbeholpen weglakken van de passages over het redden van hun eigen hachje, het verbieden van een publicatie in Delta, en het wegsturen van een journalist van Delta uit een openbaar overleg. Maar misschien kwam dat omdat de woordwolken toen nog niet klaar waren.

In het aanstaande ‘Plan for change towards a social [sic] safe TU Delft’ staat in bijlage 3 de woordenwolk van de bijeenkomst waar ik aanwezig was. Op de vraag ‘Wat betekent sociale veiligheid voor jou?’ mochten de aanwezigen via de Dementiemeter app woordjes aandragen. Meest prominent waren ‘openheid’, ‘respect’ en ‘vertrouwen’. Het bijschrift vermeldt dat 60 mensen 188 woorden hebben ingestuurd, ‘gemiddeld 3,1 woorden per deelnemer’. Gossiemikkie! En nu?

Verrassenderwijs staat in dat conceptplan ook: ‘Het praten over de toekomst heeft geen zin zonder gesprek over het verleden. […] Dit gesprek over het verleden is inmiddels opgestart en blijft doorlopen.’ Waarom beginnen we dan met praten over de toekomst? En ik heb nog niets vernomen omtrent een gesprek over het verleden. Of gebeurt dat alleen in eigen kring, zonder inbreng van de slachtoffers?

Geacht college van bestuur:

1. Er waren te veel inbraken en alle inbrekers lopen nog vrij rond. Spoor de inbrekers op, straf ze ongenadig, en geef ons de gestolen spullen terug.
2. Verzoek de raad van toezicht om af te treden, want hun toezicht heeft duidelijk gefaald.

Alleen met daadkrachtige maatregelen kun je boven de -20 uitstijgen. Daarna blijft er nog een lange weg te gaan.