,,In die tijd was de gewoonte dat als iemand het eredoctoraat van de TU kreeg aangeboden, er werd gedineerd op het Corps.” Jos Rypma (69) neemt nog een trekje van zijn sigaar en laat het publiek smullen van zijn woorden.
Delen
,,Maar toen we hoorden dat Van Doorne, aan de TU nota bene, een eredoctoraat zou krijgen, dachten we: ‘die komt uit het zuiden, die gaan we hier naartoe halen’. We gaan hem binnenhalen, dachten we.”
Vier grijze mannen aan zijn tafel zakken achterover en vallen hem bij. ,,Weet je nog Jos, dat hij daar stond, zo’n grote man, z’n rok aan te trekken samen met ons. En z’n gulp stond een beetje open. Toen zei hij: ‘Hebben jullie ook altijd zo’n last met die verrekte knoopjes?”’
De herinneringen gaan terug naar het collegejaar 1953-54, het jaar waarin deze mannen, het toenmalig Virgielbestuur, het voor elkaar kregen om de grote Hubert Van Doorne, oprichter van de Van Doorne Automobiel Fabrieken (DAF), zijn feestelijke diner binnen de muren van hun sociëteit te laten geven. Een sociëteit die toen nog nauwelijks de status van ruïne ontgroeid was. Snel werden doeken, tapijten en kroonluchters aangesleept om de boel aan te kleden. Rypma: ,,Het was een puinhoop, één grote rotzooi. Maar op het laatste moment zag alles er schitterend uit. Van Doorne vond het prachtig.”
Het huidige Virgielbestuur luistert aandachtig naar de verhalen uit een hen onbekend verleden. En horen hoe hun verre voorgangers als dank hun verenigingsdiës mochten vieren in de fabriekshallen van de DAF in Eindhoven, en hoe ze daar samen met hem de eerste paal in de grond sloegen voor de nieuw opgerichte TH. ,,Toen vonden we dat wij maar weer wat terug moesten doen. We hebben hem ter herinnering een glas-in-lood raampje gegeven”, aldus Rypma.
Dat ‘raampje’ is 47 jaar later de reden dat ze afgelopen woensdag opnieuw terug waren in Delft, in een bovenzaaltje van het Techniekmuseum. Naar aanleiding van het honderdjarige geboortejaar van DAF houdt het museum een tentoonstelling, waarin ook dit kleine detail niet ontbreekt. Voor Marjo Berendse, samenstelster van de tentoonstelling, aanleiding om de oude heren op te sporen en hen samen met hun verre opvolgers uit te nodigen voor een middagje nostalgie.
Na de verhalen en een rondleiding door de tentoonstelling buigen oud en jong zich over het boek met oude foto’s, waarin zowaar nog het menukaartje van het betreffende diner teruggevonden wordt. Samen met het raam vormt dit één van de weinige aanwijzingen van ook een stukje Delfts verleden, van de man die eredoctor werd zonder zelfs zijn lagere schoolopleiding te hebben afgerond.
,,In die tijd was de gewoonte dat als iemand het eredoctoraat van de TU kreeg aangeboden, er werd gedineerd op het Corps.” Jos Rypma (69) neemt nog een trekje van zijn sigaar en laat het publiek smullen van zijn woorden. ,,Maar toen we hoorden dat Van Doorne, aan de TU nota bene, een eredoctoraat zou krijgen, dachten we: ‘die komt uit het zuiden, die gaan we hier naartoe halen’. We gaan hem binnenhalen, dachten we.”
Vier grijze mannen aan zijn tafel zakken achterover en vallen hem bij. ,,Weet je nog Jos, dat hij daar stond, zo’n grote man, z’n rok aan te trekken samen met ons. En z’n gulp stond een beetje open. Toen zei hij: ‘Hebben jullie ook altijd zo’n last met die verrekte knoopjes?”’
De herinneringen gaan terug naar het collegejaar 1953-54, het jaar waarin deze mannen, het toenmalig Virgielbestuur, het voor elkaar kregen om de grote Hubert Van Doorne, oprichter van de Van Doorne Automobiel Fabrieken (DAF), zijn feestelijke diner binnen de muren van hun sociëteit te laten geven. Een sociëteit die toen nog nauwelijks de status van ruïne ontgroeid was. Snel werden doeken, tapijten en kroonluchters aangesleept om de boel aan te kleden. Rypma: ,,Het was een puinhoop, één grote rotzooi. Maar op het laatste moment zag alles er schitterend uit. Van Doorne vond het prachtig.”
Het huidige Virgielbestuur luistert aandachtig naar de verhalen uit een hen onbekend verleden. En horen hoe hun verre voorgangers als dank hun verenigingsdiës mochten vieren in de fabriekshallen van de DAF in Eindhoven, en hoe ze daar samen met hem de eerste paal in de grond sloegen voor de nieuw opgerichte TH. ,,Toen vonden we dat wij maar weer wat terug moesten doen. We hebben hem ter herinnering een glas-in-lood raampje gegeven”, aldus Rypma.
Dat ‘raampje’ is 47 jaar later de reden dat ze afgelopen woensdag opnieuw terug waren in Delft, in een bovenzaaltje van het Techniekmuseum. Naar aanleiding van het honderdjarige geboortejaar van DAF houdt het museum een tentoonstelling, waarin ook dit kleine detail niet ontbreekt. Voor Marjo Berendse, samenstelster van de tentoonstelling, aanleiding om de oude heren op te sporen en hen samen met hun verre opvolgers uit te nodigen voor een middagje nostalgie.
Na de verhalen en een rondleiding door de tentoonstelling buigen oud en jong zich over het boek met oude foto’s, waarin zowaar nog het menukaartje van het betreffende diner teruggevonden wordt. Samen met het raam vormt dit één van de weinige aanwijzingen van ook een stukje Delfts verleden, van de man die eredoctor werd zonder zelfs zijn lagere schoolopleiding te hebben afgerond.
Comments are closed.