Het einde der tijden

De inhaalslag die hier voor nodig is, lijkt even ongeloofwaardig als de comeback van Kurt Cobain.

Voor doemdenkers en utopisten is 2000 altijd een magische grens geweest. De wereld zou in één nucleaire klap vergaan, of de volkeren der aarde zouden in vreedzame coëxistentie de ruimte bedwingen om het heelal tot in de verste uithoeken te koloniseren. Niettemin wijzen alle tekenen erop dat het leven na de eeuwwisseling op ongeveer dezelfde wijze zal voortkakken als nu, ook al heb je een onnozel terugtelhorloge.

De toekomst is immers niet meer wat hij geweest is. Het leek altijd al een mythe die vooral in stand werd gehouden door verzekeringsagenten en schooldecanen, en de Jetsons-visioenen waarin zwatelende robots alle voorkomende rotklusjes opknappen zijn even onbereikbaar als dertig jaar terug. Op 1 januari 2000 sta je dus nog steeds met hetzelfde gedeukte stofzuigertje het poedersuiker van de vloer te schuren. Als je over drie jaar de balans opmaakt, zul je ontdekken dat de grootste vooruitgang is dat je nu een apparaat van drieduizend piek nodig hebt om een brief te tikken.

Fans van het einde der tijden hebben hun laatste hoop dan ook op de computer gevestigd. De toorn Gods is voor het gemak omgedoopt tot millennium bug, en zal de rivieren niet in bloed veranderen maar slechts hier en daar wat pc’s de hik bezorgen. Dit probleem is echter met een flinke trap wel op te lossen, en dat geldt ook voor die eindeloze discussies over het werkelijke begin van het volgende millennium. Daar zijn we straks gelukkig weer voor een jaartje of duizend van af.

Het jaar 2000 wordt een afknapper. Wat er dan allemaal niet bereikt is! Populair-wetenschappelijke maandbladen en tv-programma’s hebben ons vele decennia voorgehouden dat dit jaartal een luilekkerland zou ontsluiten; nooit hoefde je meer schoon te maken in je huisje op de maan en kanker zou even onbetekenend zijn als een griepje. De inhaalslag die hier voor nodig is, lijkt even ongeloofwaardig als de comeback van Kurt Cobain.

Voor doemdenkers en utopisten is 2000 altijd een magische grens geweest. De wereld zou in één nucleaire klap vergaan, of de volkeren der aarde zouden in vreedzame coëxistentie de ruimte bedwingen om het heelal tot in de verste uithoeken te koloniseren. Niettemin wijzen alle tekenen erop dat het leven na de eeuwwisseling op ongeveer dezelfde wijze zal voortkakken als nu, ook al heb je een onnozel terugtelhorloge.

De toekomst is immers niet meer wat hij geweest is. Het leek altijd al een mythe die vooral in stand werd gehouden door verzekeringsagenten en schooldecanen, en de Jetsons-visioenen waarin zwatelende robots alle voorkomende rotklusjes opknappen zijn even onbereikbaar als dertig jaar terug. Op 1 januari 2000 sta je dus nog steeds met hetzelfde gedeukte stofzuigertje het poedersuiker van de vloer te schuren. Als je over drie jaar de balans opmaakt, zul je ontdekken dat de grootste vooruitgang is dat je nu een apparaat van drieduizend piek nodig hebt om een brief te tikken.

Fans van het einde der tijden hebben hun laatste hoop dan ook op de computer gevestigd. De toorn Gods is voor het gemak omgedoopt tot millennium bug, en zal de rivieren niet in bloed veranderen maar slechts hier en daar wat pc’s de hik bezorgen. Dit probleem is echter met een flinke trap wel op te lossen, en dat geldt ook voor die eindeloze discussies over het werkelijke begin van het volgende millennium. Daar zijn we straks gelukkig weer voor een jaartje of duizend van af.