Gerritjan Eggenkamp bereidt zich voor op The Boatrace

Over de laatste voorbereidingen van de eerste Nederlander in The Boatrace.

Gerritjan Eggenkamp telt de dagen af. Zijn studentenwoning bij de universiteit van Oxford heeft plaatsgemaakt voor een statig herenhuis in het hartje van Londen. Zijn maaltijden worden gekookt, zijn kleding gewassen. En zelfs zijn agenda hoeft hij niet meer in te schrijven, want zijn studie Management Research is even niet belangrijk meer. Samen met zeven ploeggenoten van Oxford University leeft Eggenkamp als in een trechter naar het roeievenement van het jaar. Trainen is een dagtaak geworden voor de oud-TU-student technische informatica.

,,Als ik eerlijk ben, heb ik me hier in de eerste plaats aangemeld voor het roeien”, verklaart Eggenkamp. ,,Wat ik zaterdag ga meemaken, is uniek in mijn sport. Ze spreken hier over ‘het Wimbledon van het roeien’. Er staan straks 300.000 mensen op de kant. Dat maak je niet mee bij de Olympische Spelen of op een WK. Dat gebeurt alleen tijdens deze wedstrijd.”

Historisch

The Boatrace is dan ook dé roeiwedstrijd in Engeland, en misschien wel van de hele wereld. Voor de deelnemers is het een ruim 6,5 kilometer lange race naar onsterfelijkheid op de eigen universiteit. Van Putney Bridge naar Chiswick Bridge; al sinds de negentiende eeuw is het water van de Londense Theems ieder jaar het decor van een historisch gevecht tussen de achten van Cambridge en Oxford University.

Toen de roeiers uit Cambridge hun concurrenten uit Oxford in 1829 voor het eerst uitdaagden voor de wedstrijd, wist niemand nog precies wat te verwachten. Anno 2002 kent iedere Brit de ingrediënten van het traditionele duel: twee zogeheten blueboats, zestien deelnemers, honderdduizenden toeschouwers, talloze voorbeschouwingen vooraf, eeuwige roem voor de deelnemers van de winnende universiteit en natuurlijk het belangrijkste gegeven: de uitslag. Cambridge won tot nu toe 77 keer, 66 keer kwam de boot van Oxford als eerste over de eindstreep bij Chiswick Bridge.

Eerdere edities van The Boatrace waren in Engeland inspiratiebron voor boeken en zelfs bioscoopfilms. Nadat Gerritjan Eggenkamp als veertienjarige de roman True Blue van de voormalige roeicoach Daniel Topolski in één adem had uitgelezen, wist hij het zeker: hij moest en zou ook in een blueboat plaatsnemen.

Maar twaalf jaar later, als sollicant aan de faculteit Management Research in Oxford verzweeg hij die ambitie angstvallig. ,,De leiding heeft het hier eigenlijk niet zo op studenten die gekke dingen doen naast hun studie. Daarom heb ik het in mijn sollicitatiegesprek helemaal niet over roeien gehad”, vertelt Eggenkamp, die cum laude afstudeerde aan de TU Delft. ,,Inmiddels vinden de mensen die me toen hebben aangenomen het toch wel mooi dat ik de universiteit vertegenwoordig in de Boatrace. Ze hebben ook weinig te klagen: ik heb al mijn tentamens gehaald.”

In de directe omgeving van de kersverse informaticus twijfelde niemand er aan dat hij zou slagen in Oxford. Zijn vriendin Christine Vink, die zelf ook op hoog niveau roeit, wijst op het fanatisme waarmee Eggenkamp zijn sport al van jongs af aan beoefent. ,,Vanaf het moment dat Gerritjan begon met roeien, was hij al op jeugd-EK%s en -WK%s te vinden. Ons leven staat voor een belangrijk deel in het teken van het roeien. Zelfs als we uitgaan, bijvoorbeeld naar een restaurant, gebeurt dat meestal met mensen van een roeivereniging. Inmiddels is Gerritjan al twee keer uitgezonden naar de Olympische Spelen. Dan is het niet onverwacht als je gekozen wordt voor een universiteitsploeg.”

Ook de Britten zijn zich inmiddels bewust van de schat aan ervaring die Eggenkamp meebrengt. ‘Big G’, zoals zijn Engelse koosnaam luidt, is met 26 jaar niet alleen een van de oudste inzittenden van de blueboats, hij is ook de enige Oxford-roeier die kan bogen op een olympisch optreden. In The Boatrace roeit Eggenkamp voor het eerst in zijn carrière op de stuurboordkant: volgens kenners in de Britse sportkranten het ultieme bewijs dat zijn coach Sean Bowden hem niet kan missen in de boot.

Voetballer

Maar ook de Nederlandse pers stortte zich in de afgelopen weken op de oud-TU’er die in Engeland zijn jongensdroom verwezenlijkt. Cameraploegen van NOS en RTL 4, interviewers van de Volkskrant, De Telegraaf, en het radioprogramma Langs de Lijn; Eggenkamp kwam aan bod bij alle media. ,,Ik voel me zoals een voetballer van het Nederlands elftal zich het hele jaar moet voelen”, zegt hij. ,,Overal waar ik train, zijn camera’s. Je wordt er af en toe nerveus van. Als de coach ons een bepaalde oefening laat doen, staat dat de volgende dag uitgebreid in de kranten. Het is echt ongelooflijk. Fantastisch om mee te maken, al zou dit niet mijn hele carrière moeten duren. Wat dat betreft zal ik er ook weer niet om treuren als ik over een paar maanden weer anoniem over de Schie roei.”

De leden van studentenroeivereniging Proteus-Eretes volgen de belevenissen van hun clubgenoot op de voet. Volgens Erik ten Oever, die samen met Eggenkamp in de acht van Proteus-Eretes zat, kan de Nederlander wel eens een belangrijke rol gaan spelen in de Engelse klassieker. ,,Gerritjan kan in de boot als een soort tweede coach fungeren. Hij was een van de oudere en meest ervaren roeiers in onze verenigingsacht, een soort vader van het team. Na de wedstrijd had hij altijd zijn praatje klaar over wat er goed en fout was gegaan in de boot, zonder zijn teamgenoten echt af te branden. ‘Ik ben gematigd positief’, dat was een vaste term van hem. Als hij dat zei, wist je gewoon dat hij ontevreden was; dat de race naar zijn mening niet goed genoeg was.”

Zelf is Eggenkamp nog voorzichtig over zijn rol en de kansen van zijn ploeg in The Boatrace. ,,Iedereen zegt hier dat het de spannendste wedstrijd in jaren gaat worden. Ik denk daar ook zo over. We hebben een paar keer tegen de jongens van Cambridge geroeid, maar dan in tweetjes en viertjes, en dat ging ongeveer gelijk op. Maar aan de andere kant zegt dat helemaal niets, alles wordt zaterdag beslist. Ik concentreer me puur op die dag.”

Een jongensdroom die ontstond na het lezen van een boek wordt zaterdag werkelijkheid op de Londense Theems. Gerritjan Eggenkamp, oud-TU-student en voormalig roeier van Proteus-Eretes, kan zich tijdens de meest aansprekende roeiwedstrijd ter wereld onsterfelijk maken aan de universiteit van Oxford. Over de laatste voorbereidingen van de eerste Nederlander in The Boatrace.

Gerritjan Eggenkamp telt de dagen af. Zijn studentenwoning bij de universiteit van Oxford heeft plaatsgemaakt voor een statig herenhuis in het hartje van Londen. Zijn maaltijden worden gekookt, zijn kleding gewassen. En zelfs zijn agenda hoeft hij niet meer in te schrijven, want zijn studie Management Research is even niet belangrijk meer. Samen met zeven ploeggenoten van Oxford University leeft Eggenkamp als in een trechter naar het roeievenement van het jaar. Trainen is een dagtaak geworden voor de oud-TU-student technische informatica.

,,Als ik eerlijk ben, heb ik me hier in de eerste plaats aangemeld voor het roeien”, verklaart Eggenkamp. ,,Wat ik zaterdag ga meemaken, is uniek in mijn sport. Ze spreken hier over ‘het Wimbledon van het roeien’. Er staan straks 300.000 mensen op de kant. Dat maak je niet mee bij de Olympische Spelen of op een WK. Dat gebeurt alleen tijdens deze wedstrijd.”

Historisch

The Boatrace is dan ook dé roeiwedstrijd in Engeland, en misschien wel van de hele wereld. Voor de deelnemers is het een ruim 6,5 kilometer lange race naar onsterfelijkheid op de eigen universiteit. Van Putney Bridge naar Chiswick Bridge; al sinds de negentiende eeuw is het water van de Londense Theems ieder jaar het decor van een historisch gevecht tussen de achten van Cambridge en Oxford University.

Toen de roeiers uit Cambridge hun concurrenten uit Oxford in 1829 voor het eerst uitdaagden voor de wedstrijd, wist niemand nog precies wat te verwachten. Anno 2002 kent iedere Brit de ingrediënten van het traditionele duel: twee zogeheten blueboats, zestien deelnemers, honderdduizenden toeschouwers, talloze voorbeschouwingen vooraf, eeuwige roem voor de deelnemers van de winnende universiteit en natuurlijk het belangrijkste gegeven: de uitslag. Cambridge won tot nu toe 77 keer, 66 keer kwam de boot van Oxford als eerste over de eindstreep bij Chiswick Bridge.

Eerdere edities van The Boatrace waren in Engeland inspiratiebron voor boeken en zelfs bioscoopfilms. Nadat Gerritjan Eggenkamp als veertienjarige de roman True Blue van de voormalige roeicoach Daniel Topolski in één adem had uitgelezen, wist hij het zeker: hij moest en zou ook in een blueboat plaatsnemen.

Maar twaalf jaar later, als sollicant aan de faculteit Management Research in Oxford verzweeg hij die ambitie angstvallig. ,,De leiding heeft het hier eigenlijk niet zo op studenten die gekke dingen doen naast hun studie. Daarom heb ik het in mijn sollicitatiegesprek helemaal niet over roeien gehad”, vertelt Eggenkamp, die cum laude afstudeerde aan de TU Delft. ,,Inmiddels vinden de mensen die me toen hebben aangenomen het toch wel mooi dat ik de universiteit vertegenwoordig in de Boatrace. Ze hebben ook weinig te klagen: ik heb al mijn tentamens gehaald.”

In de directe omgeving van de kersverse informaticus twijfelde niemand er aan dat hij zou slagen in Oxford. Zijn vriendin Christine Vink, die zelf ook op hoog niveau roeit, wijst op het fanatisme waarmee Eggenkamp zijn sport al van jongs af aan beoefent. ,,Vanaf het moment dat Gerritjan begon met roeien, was hij al op jeugd-EK%s en -WK%s te vinden. Ons leven staat voor een belangrijk deel in het teken van het roeien. Zelfs als we uitgaan, bijvoorbeeld naar een restaurant, gebeurt dat meestal met mensen van een roeivereniging. Inmiddels is Gerritjan al twee keer uitgezonden naar de Olympische Spelen. Dan is het niet onverwacht als je gekozen wordt voor een universiteitsploeg.”

Ook de Britten zijn zich inmiddels bewust van de schat aan ervaring die Eggenkamp meebrengt. ‘Big G’, zoals zijn Engelse koosnaam luidt, is met 26 jaar niet alleen een van de oudste inzittenden van de blueboats, hij is ook de enige Oxford-roeier die kan bogen op een olympisch optreden. In The Boatrace roeit Eggenkamp voor het eerst in zijn carrière op de stuurboordkant: volgens kenners in de Britse sportkranten het ultieme bewijs dat zijn coach Sean Bowden hem niet kan missen in de boot.

Voetballer

Maar ook de Nederlandse pers stortte zich in de afgelopen weken op de oud-TU’er die in Engeland zijn jongensdroom verwezenlijkt. Cameraploegen van NOS en RTL 4, interviewers van de Volkskrant, De Telegraaf, en het radioprogramma Langs de Lijn; Eggenkamp kwam aan bod bij alle media. ,,Ik voel me zoals een voetballer van het Nederlands elftal zich het hele jaar moet voelen”, zegt hij. ,,Overal waar ik train, zijn camera’s. Je wordt er af en toe nerveus van. Als de coach ons een bepaalde oefening laat doen, staat dat de volgende dag uitgebreid in de kranten. Het is echt ongelooflijk. Fantastisch om mee te maken, al zou dit niet mijn hele carrière moeten duren. Wat dat betreft zal ik er ook weer niet om treuren als ik over een paar maanden weer anoniem over de Schie roei.”

De leden van studentenroeivereniging Proteus-Eretes volgen de belevenissen van hun clubgenoot op de voet. Volgens Erik ten Oever, die samen met Eggenkamp in de acht van Proteus-Eretes zat, kan de Nederlander wel eens een belangrijke rol gaan spelen in de Engelse klassieker. ,,Gerritjan kan in de boot als een soort tweede coach fungeren. Hij was een van de oudere en meest ervaren roeiers in onze verenigingsacht, een soort vader van het team. Na de wedstrijd had hij altijd zijn praatje klaar over wat er goed en fout was gegaan in de boot, zonder zijn teamgenoten echt af te branden. ‘Ik ben gematigd positief’, dat was een vaste term van hem. Als hij dat zei, wist je gewoon dat hij ontevreden was; dat de race naar zijn mening niet goed genoeg was.”

Zelf is Eggenkamp nog voorzichtig over zijn rol en de kansen van zijn ploeg in The Boatrace. ,,Iedereen zegt hier dat het de spannendste wedstrijd in jaren gaat worden. Ik denk daar ook zo over. We hebben een paar keer tegen de jongens van Cambridge geroeid, maar dan in tweetjes en viertjes, en dat ging ongeveer gelijk op. Maar aan de andere kant zegt dat helemaal niets, alles wordt zaterdag beslist. Ik concentreer me puur op die dag.”