Geen samenhang tussen de weetjes

/strong>

Sinds de modulaire opzet bij tb in 1996 van start ging, kunnen tb’ers in plaats van ‘ouderwets’ college volgen met een afsluitend tentamen, kiezen voor het maken van extra opdrachten bij het college om het tentamen te omzeilen. Als in dit zogeheten intensieve onderwijssysteem voor alle extra toetsen gemiddeld een zeven of hoger wordt gehaald, is de tb’er vrijgesteld voor het tentamen. Voldoet hij niet aan alle voorwaarden voor de vrijstelling, dan kan hij nog een bonus van maximaal één punt op het tentamencijfer binnenslepen.

Tb introduceerde deze tweedeling in extensief (ouderwets) en intensief toen bleek dat een groep studenten te ‘reproductief’ leerden. ,,Ze stampen alles in hun hoofd voor een tentamen, zonder de transfer naar de praktijksituatie te maken”, aldus drs. Jenny Brakels. Via de intensieve methode wil tb deze studenten helpen met plannen.

Onderwijskundige Brakels evalueerde het onderwijssysteem. Afgelopen donderdag verzorgde zij de vierde lezing op het symposium onderwijsvormen in het Cultureel Centrum. Het symposium werd georganiseerd door de VSSD, de studieverenigingenraad en de studentenpartijen Aag en Oras.

,,Vijfenzeventig procent van de studenten start een vak in de intensieve stroom”, aldus Brakels. Alhoewel haar evaluatie nog niet klaar is, waagde ze zich toch aan wat voorlopige conclusies uit de internetenquête die ze onder studenten hield.

,,Studenten denken de module makkelijker te halen doordat de extra opdrachten voor discipline zorgen. En ze hebben daarna een week vrij in plaats van een tentamen. Het blijkt dat studenten niet de prioriteit geven aan dit planningsmechanisme van tussentijdse toetsen. Als er iets tussenkomt, kiezen ze daarvoor en ze stoppen helemaal met de intensieve methode als ze de vrijstelling niet meer kunnen halen.”

Daardoor hoeft soms maar achttien procent van de studenten het tentamen niet te maken, terwijl de docenten wel veel werk hebben aan de extra opdrachten. Reden voor Brakels om te concluderen dat het systeem wel wordt gewaardeerd, maar dat het doel, regelmatig studerende studenten, niet wordt gehaald.

Bij tb vraagt men zich af of de studenten op een andere manier zijn te sturen. Moet de bonus worden verhoogd, waardoor het intensieve systeem langer aantrekkelijk blijft voor studenten, of is het voldoende om alleen feedback te geven, zodat de student weet hoe hij er voor staat?

Het inmiddels nog maar driekoppige panel bij het symposium heeft geen antwoorden paraat, maar wel vragen en opmerkingen. Zo vraagt ir. F. Ververs, opleidingsdirecteur bij informatica, zich af of er verschil in kennis is tussen de intensieve en extensieve studenten.Brakels: ,,Ja, studenten die het intensieve systeem volgen, hebben meer specialistische kennis. Ze missen echter de samenhang tussen de weetjes, bij de extensieve studenten is dit beter.”

Dit beaamt ook een tb’er uit het publiek, dat uit leden van de studieverenigingen, de (facultaire) studentenraden en studentenpartijen bestaat. ,,Bij beleidsvakken voegt het intensieve systeem veel toe, maar bij andere vakken is het puur gemakszucht om dat systeem te volgen. Dan ben ik aan het eind van de module opgelucht dat ik de deeltoetsen heb gedaan, want het tentamen zou ik niet halen.”

Angstdroom

Andere onderwijsvormen die op het symposium aan bod kwamen, waren het major minor systeem waarmee wordt gewerkt aan de Universiteit Twente en het probleemgestuurd onderwijs bij Bouwkunde. De angstdroom van menig TU-student leek realiteit tijdens het derde verhaal over het Utrechtse University College. Tijdens zijn ‘Pleidooi voor een ‘schoolse’ academie’ vertelde drs M. Cadee over deze driejarige undergraduate opleiding. ,,Bij ons cursussysteem geldt de striktheid van ‘no fail’. Je mag niet zakken voor een examen en er zijn geen herkansingen. Als het niet goed is gegaan krijg je ‘academic probation’: straf. Je strijkt een gele kaart op als je beneden het gemiddelde hebt gescoord en een rode kaart als je het vak niet gehaald hebt. Met je tutor, je mentor, bespreek je de reden van je falen. Zak je twee keer achter elkaar zonder een persoonlijke reden, dan ben je weg”, aldus Cadee. Een toehoorder in de zaal is zo geschrokken dat Cadee wat hem betreft ‘de fik in die sheets mocht steken’.

Met intensief onderwijs lukt het technische bestuurskunde (tb) niet om studenten regelmatig te laten studeren, bleek afgelopen donderdag bij een symposium over onderwijsvormen.

Sinds de modulaire opzet bij tb in 1996 van start ging, kunnen tb’ers in plaats van ‘ouderwets’ college volgen met een afsluitend tentamen, kiezen voor het maken van extra opdrachten bij het college om het tentamen te omzeilen. Als in dit zogeheten intensieve onderwijssysteem voor alle extra toetsen gemiddeld een zeven of hoger wordt gehaald, is de tb’er vrijgesteld voor het tentamen. Voldoet hij niet aan alle voorwaarden voor de vrijstelling, dan kan hij nog een bonus van maximaal één punt op het tentamencijfer binnenslepen.

Tb introduceerde deze tweedeling in extensief (ouderwets) en intensief toen bleek dat een groep studenten te ‘reproductief’ leerden. ,,Ze stampen alles in hun hoofd voor een tentamen, zonder de transfer naar de praktijksituatie te maken”, aldus drs. Jenny Brakels. Via de intensieve methode wil tb deze studenten helpen met plannen.

Onderwijskundige Brakels evalueerde het onderwijssysteem. Afgelopen donderdag verzorgde zij de vierde lezing op het symposium onderwijsvormen in het Cultureel Centrum. Het symposium werd georganiseerd door de VSSD, de studieverenigingenraad en de studentenpartijen Aag en Oras.

,,Vijfenzeventig procent van de studenten start een vak in de intensieve stroom”, aldus Brakels. Alhoewel haar evaluatie nog niet klaar is, waagde ze zich toch aan wat voorlopige conclusies uit de internetenquête die ze onder studenten hield.

,,Studenten denken de module makkelijker te halen doordat de extra opdrachten voor discipline zorgen. En ze hebben daarna een week vrij in plaats van een tentamen. Het blijkt dat studenten niet de prioriteit geven aan dit planningsmechanisme van tussentijdse toetsen. Als er iets tussenkomt, kiezen ze daarvoor en ze stoppen helemaal met de intensieve methode als ze de vrijstelling niet meer kunnen halen.”

Daardoor hoeft soms maar achttien procent van de studenten het tentamen niet te maken, terwijl de docenten wel veel werk hebben aan de extra opdrachten. Reden voor Brakels om te concluderen dat het systeem wel wordt gewaardeerd, maar dat het doel, regelmatig studerende studenten, niet wordt gehaald.

Bij tb vraagt men zich af of de studenten op een andere manier zijn te sturen. Moet de bonus worden verhoogd, waardoor het intensieve systeem langer aantrekkelijk blijft voor studenten, of is het voldoende om alleen feedback te geven, zodat de student weet hoe hij er voor staat?

Het inmiddels nog maar driekoppige panel bij het symposium heeft geen antwoorden paraat, maar wel vragen en opmerkingen. Zo vraagt ir. F. Ververs, opleidingsdirecteur bij informatica, zich af of er verschil in kennis is tussen de intensieve en extensieve studenten.Brakels: ,,Ja, studenten die het intensieve systeem volgen, hebben meer specialistische kennis. Ze missen echter de samenhang tussen de weetjes, bij de extensieve studenten is dit beter.”

Dit beaamt ook een tb’er uit het publiek, dat uit leden van de studieverenigingen, de (facultaire) studentenraden en studentenpartijen bestaat. ,,Bij beleidsvakken voegt het intensieve systeem veel toe, maar bij andere vakken is het puur gemakszucht om dat systeem te volgen. Dan ben ik aan het eind van de module opgelucht dat ik de deeltoetsen heb gedaan, want het tentamen zou ik niet halen.”

Angstdroom

Andere onderwijsvormen die op het symposium aan bod kwamen, waren het major minor systeem waarmee wordt gewerkt aan de Universiteit Twente en het probleemgestuurd onderwijs bij Bouwkunde. De angstdroom van menig TU-student leek realiteit tijdens het derde verhaal over het Utrechtse University College. Tijdens zijn ‘Pleidooi voor een ‘schoolse’ academie’ vertelde drs M. Cadee over deze driejarige undergraduate opleiding. ,,Bij ons cursussysteem geldt de striktheid van ‘no fail’. Je mag niet zakken voor een examen en er zijn geen herkansingen. Als het niet goed is gegaan krijg je ‘academic probation’: straf. Je strijkt een gele kaart op als je beneden het gemiddelde hebt gescoord en een rode kaart als je het vak niet gehaald hebt. Met je tutor, je mentor, bespreek je de reden van je falen. Zak je twee keer achter elkaar zonder een persoonlijke reden, dan ben je weg”, aldus Cadee. Een toehoorder in de zaal is zo geschrokken dat Cadee wat hem betreft ‘de fik in die sheets mocht steken’.