Fax van Verre

De groep van 26 Europese studenten komt niet verder dan: discipline, hard werken en veel uren maken.

Hij ontkracht echter meteen ons beeld. Japanse en Europese studenten maken evenveel uren en werken even hard. Het lijkt er volgens Kaneko alleen maar op dat Japanners hard werken omdat hen continu wordt verteld dat ze harder moeten werken. Het is een simpel gevolg van het Japanse schoolsysteem. Weer een cliché minder.

Iedereen volgt dezelfde school tot en met het zeventiende jaar. Er is geen scheiding tussen bijvoorbeeld mavo, havo of vwo. Bovendien is er nauwelijks controle van de regering. Leerlingen en studenten worden getest als ze op een high school of universiteit willen komen. En afhankelijk van de kwaliteit van die tests staat een school goed aangeschreven. Bovendien zorgt het voor een ware wildgroei aan avondopleidingen. Ouders willen hier het beste voor hun kinderen, dus moeten ze na school naar bijles wiskunde of Engels.

Dat laatste wordt overigens in Tokio erg weinig gesproken en dat zorgt voor grappige situaties: gisteravond hebben we ons eten besteld door het in de etalage aan te wijzen. Dat de ouders het beste willen voor hun kinderen is ook te merken: ze werken zich een slag in de rondte. In het kantoorgebouw naast het hotel wordt gewerkt van ’s ochtends zeven tot ’s avonds elf uur. Hun bijnaam: seven-elevens.

Terug naar het schoolsysteem: de beste lagere school biedt de grootste kans toegelaten te worden tot de beste lower secondary school en zo gaat dat door met aan de top de universiteit van Tokio. Dat is alleen te danken aan het idioot zware toelatingsexamen waardoor alleen de meest excellente studenten het halen.

Het onderwijs op de universiteit van Tokio is echter volgens de professor van miserabele kwaliteit. Vele andere universiteiten in Japan bieden volgens hem beter onderwijs. Maar als je Tokio hebt gedaan, staan de grote bedrijven voor je in de rij. Dit systeem gaat echter op de helling. Studenten willen niet meer hun hele leven lang bij één bedrijf werken en bovendien zijn er over vijf jaar te weinig studenten. Voor de universiteit van Tokio valt er niet zoveel meer te kiezen. Dan moeten ze iedereen wel aannemen en hun prijzen verlagen. Hebben die Japanse ouders ook eindelijk eens rust.

Vijfdejaars civieler en Delta medewerker Willem-Jan Zwanenburg doet een studietour in Japan.

De eerste vraag tijdens een college van professor Motohisha Kaneko van de Universiteit van Tokio is waar we aan denken bij het Japanse schoolsysteem. De groep van 26 Europese studenten komt niet verder dan: discipline, hard werken en veel uren maken.

Hij ontkracht echter meteen ons beeld. Japanse en Europese studenten maken evenveel uren en werken even hard. Het lijkt er volgens Kaneko alleen maar op dat Japanners hard werken omdat hen continu wordt verteld dat ze harder moeten werken. Het is een simpel gevolg van het Japanse schoolsysteem. Weer een cliché minder.

Iedereen volgt dezelfde school tot en met het zeventiende jaar. Er is geen scheiding tussen bijvoorbeeld mavo, havo of vwo. Bovendien is er nauwelijks controle van de regering. Leerlingen en studenten worden getest als ze op een high school of universiteit willen komen. En afhankelijk van de kwaliteit van die tests staat een school goed aangeschreven. Bovendien zorgt het voor een ware wildgroei aan avondopleidingen. Ouders willen hier het beste voor hun kinderen, dus moeten ze na school naar bijles wiskunde of Engels.

Dat laatste wordt overigens in Tokio erg weinig gesproken en dat zorgt voor grappige situaties: gisteravond hebben we ons eten besteld door het in de etalage aan te wijzen. Dat de ouders het beste willen voor hun kinderen is ook te merken: ze werken zich een slag in de rondte. In het kantoorgebouw naast het hotel wordt gewerkt van ’s ochtends zeven tot ’s avonds elf uur. Hun bijnaam: seven-elevens.

Terug naar het schoolsysteem: de beste lagere school biedt de grootste kans toegelaten te worden tot de beste lower secondary school en zo gaat dat door met aan de top de universiteit van Tokio. Dat is alleen te danken aan het idioot zware toelatingsexamen waardoor alleen de meest excellente studenten het halen.

Het onderwijs op de universiteit van Tokio is echter volgens de professor van miserabele kwaliteit. Vele andere universiteiten in Japan bieden volgens hem beter onderwijs. Maar als je Tokio hebt gedaan, staan de grote bedrijven voor je in de rij. Dit systeem gaat echter op de helling. Studenten willen niet meer hun hele leven lang bij één bedrijf werken en bovendien zijn er over vijf jaar te weinig studenten. Voor de universiteit van Tokio valt er niet zoveel meer te kiezen. Dan moeten ze iedereen wel aannemen en hun prijzen verlagen. Hebben die Japanse ouders ook eindelijk eens rust.