Fax van Verre

,,Wilt u alstublieft in de bus stappen, want het wordt donker en we kunnen anders uw veiligheid niet meer garanderen”, vraagt een zenuwachtige reisleider.

We hebben net een decadente lunch in Pristina achter de rug en moeten voor het donker Kosovo weer verlaten, omdat Albanese vrijheidsstrijders de nacht beheersen.

Een oorlogsgebied als toeristische attractie lijkt het ultieme ramptoerisme. Maar het Servische ministerie van Wetenschap en Techniek wil alle buitenlandse studenten die deze zomer in Belgrado verblijven trakteren op een rondreis door het krimpende Balkanland. En dus stapten een kleine dertig buitenlanders afgelopen weekend in de bus, om begeleid door de minister een aantal historische bezienswaardigheden te bezoeken.

Propaganda? Ja, natuurlijk. Maar onze gastheren deden hun best om er een politiek-correcte reis van te maken. Dus ook een moskee en een monument voor de Turkse overheersers bezocht. En we mochten alles vragen. Okee, er waren drie cameraploegen mee en er werden de nodige post-communistische speeches over ons uitgestort.

Maar de sfeer verkilde pas toen de bus richting Kosovo ging. Plotseling een uitgebreide politie-escorte (mitrailleurloop uit het raam, tegenliggers de berm in dirigerend) en politietanks op kruispunten waar een paar weken geleden nog hevige gevechten plaatsvonden. Pristina als stad in verval. Al ruim vijftien jaar worden hier geen investeringen meer gedaan en de verrotting slaat definitief toe; zo moet de sfeer in Hanoi in de laatste dagen van de Amerikaanse aanwezigheid in Vietnam geweest zijn.

Maar onze ministeriële gastheer geeft onverstoorbaar nog wat interviews en ook wij zijn de volgende dag te zien en horen op de Servische staats-tv. Waarbij ieder kritisch antwoord er zorgvuldig is uitgeknipt. Zodat het Servische sprookje in ieder geval in eigen land gehandhaaft blijft.
Martijn Leenders

,,Wilt u alstublieft in de bus stappen, want het wordt donker en we kunnen anders uw veiligheid niet meer garanderen”, vraagt een zenuwachtige reisleider.

We hebben net een decadente lunch in Pristina achter de rug en moeten voor het donker Kosovo weer verlaten, omdat Albanese vrijheidsstrijders de nacht beheersen.

Een oorlogsgebied als toeristische attractie lijkt het ultieme ramptoerisme. Maar het Servische ministerie van Wetenschap en Techniek wil alle buitenlandse studenten die deze zomer in Belgrado verblijven trakteren op een rondreis door het krimpende Balkanland. En dus stapten een kleine dertig buitenlanders afgelopen weekend in de bus, om begeleid door de minister een aantal historische bezienswaardigheden te bezoeken.

Propaganda? Ja, natuurlijk. Maar onze gastheren deden hun best om er een politiek-correcte reis van te maken. Dus ook een moskee en een monument voor de Turkse overheersers bezocht. En we mochten alles vragen. Okee, er waren drie cameraploegen mee en er werden de nodige post-communistische speeches over ons uitgestort.

Maar de sfeer verkilde pas toen de bus richting Kosovo ging. Plotseling een uitgebreide politie-escorte (mitrailleurloop uit het raam, tegenliggers de berm in dirigerend) en politietanks op kruispunten waar een paar weken geleden nog hevige gevechten plaatsvonden. Pristina als stad in verval. Al ruim vijftien jaar worden hier geen investeringen meer gedaan en de verrotting slaat definitief toe; zo moet de sfeer in Hanoi in de laatste dagen van de Amerikaanse aanwezigheid in Vietnam geweest zijn.

Maar onze ministeriële gastheer geeft onverstoorbaar nog wat interviews en ook wij zijn de volgende dag te zien en horen op de Servische staats-tv. Waarbij ieder kritisch antwoord er zorgvuldig is uitgeknipt. Zodat het Servische sprookje in ieder geval in eigen land gehandhaaft blijft.
Martijn Leenders