En nu?

Ik zou deze column met goed nieuws kunnen beginnen: mijn stage is bijna afgerond en mijn thesis is voltooid. Hiermee is mijn masterdiploma binnen handbereik. Ik kan niet wachten om te werken en eindelijk wat geld te verdienen. Maar dan komt de lastige vraag van vrienden en familie: “Wat ga je doen?” Na al die jaren studeren zou je verwachten dat ik daar een antwoord op heb, maar nog steeds haal ik mijn schouders op als ik deze vraag krijg.

Ik ben begonnen met het doorspitten van vacatures, maar de teksten ervan ontmoedigen me al snel. Woorden als ‘passie voor complexe problemen oplossen’ en ‘liefde voor data-analyse’ komen me tegemoet. Hoewel mijn interesses breed zijn en ik veel dingen leuk vind, voel ik me plotseling overweldigd door de verwachtingen die deze vacatureteksten oproepen. Het is niet alsof ik ‘s ochtends mijn bed uitspring met de drang om een ingewikkeld model op te stellen voor een bedrijf, puur om hun winst te vergroten.

Na veel dingen te hebben geprobeerd, weet ik in ieder geval wat ik niet leuk vind

Misschien herken je het: je koos een brede studie in de hoop later te ontdekken waar je echt gepassioneerd over bent. Voor mij was dat niet anders. Als student technische natuurkunde staan alle mogelijkheden nog open. Maar nu het tijd is om een richting te kiezen, voel ik me verloren in een zee van opties. Terwijl anderen lijken te floreren in hun specialisaties, vraag ik me af of ik ooit zo’n duidelijke roeping zal vinden.

Na veel commissies en een bestuursjaar, en na veel dingen te hebben geprobeerd, weet ik in ieder geval wat ik niet leuk vind. Ik moet helaas de TU teleurstellen: ik word geen onderzoeker of promovendus. Bij mijn thesis besefte ik dat onderzoek toch niet mijn ding is. Ook moet ik de grote consultancybedrijven teleurstellen: ik wil geen seconde meer dan 40 uur per week werken.

Ik ben erg geïntrigeerd door het Japanse concept ‘ikigai’. Het verwijst naar het vinden van jouw reden van bestaan of levensdoel. Het draait om het vinden van een balans tussen wat je liefhebt, waar je goed in bent, wat de wereld nodig heeft en waar je voor betaald kunt worden. Wanneer deze vier elementen samenkomen, vind je jouw ikigai: een diepgaand gevoel van voldoening en betekenis in het leven. Het streven naar harmonie en het vinden van een doel dat je energie geeft en je elke dag inspireert. Het vinden van je ikigai is een levenslange zoektocht, dus misschien moet ik niet zo gehaast zijn.

Wat is mijn ikigai? Ik voel een diepe betrokkenheid bij de energietransitie; het fascineert me en voelt als een roeping. Maar waar mijn ware talenten liggen, moet nog blijken. Gelukkig biedt een diploma van de TU Delft veel mogelijkheden; je bent breed opgeleid en kunt alle kanten op. Het is een luxeprobleem, dat besef ik maar al te goed. Dus voor alle recruiters die dit lezen: ik sta open voor nieuwe kansen en uitdagingen, maar mijn hart ligt niet in de IT, hoe vaak jullie het ook vragen.